تربيت "رشیدانه" کودکان
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام علی‌اکبر‌مظاهری، کارشناس عرصه خانواده در کانال تلگرامی خود به پرسش یک مادر درباره ازدواج فرزندش پاسخ داده است.
پرسش
سه فرزند دختر دارم. با اين‌كه زياد در ميان جمع هستيم، اما فرزند اول و دومم، خجالتي و كم‌رو هستند و نيز زود از حقشان مي‌گذرند و نمي‌توانند از حقوقشان دفاع كنند. دختر اولم هفت ساله است و دومي چهارساله. ممنون اگر به من راهكار بدهيد.
پاسخ
تحليل مسأله؛ «تربيت رشيدانه» تربيتي است خجسته. در اين تربيت، فرزند، با اين‌كه مؤدب است، داراي عزت نفس است. از حضور در جمع، پروايي ندارد. از حقوق خود، بي‌جار و جنجال، دفاع مي‌كند. توسري‌خور نيست. او بر بيان منظور و مقصود خود، توانا است. او انساني است موفق و زندگي‌اش همراه با موفقيت و خرسندي است.
تربیت زبونانه
در برابر تربيت رشيدانه، «تربيت زبونانه» است. اين تربيت، تربيتي ناخجسته است. فرزند، با اين تربيت، آدمي است ترسو، مضطرب و خجالتي. او، با اين‌كه مؤدب نيست، اما سربه‌زير است. از حضور در جمع، وحشت دارد. از ابراز مقصود خود، نيز از استيفاي حقوق خود، ناتوان است. كينه آناني را كه حقوقش را ربوده‌‌اند، به دل مي‌گيرد و در غيابشان، بدگويي مي‌كند. او انساني است ناموفق و زندگي‌اش ناخرسند است.
اما پاسخ شما
1. شما را آفرين مي‌گوييم كه در انديشه تربيت رشيدانه فرزندانتان هستيد. اميد آن‌كه همسرتان، در اين راه، همراهتان باشد و هردو، در اين مسير فرخنده، ياور هم باشيد.
2. احوال و اخلاق كودكان، نوسان‌هاي فراواني دارد. ممكن است كودك، در برهه‌اي از زمان، ترسو و خجالتي باشد، اما در ادامه، تغيير حالت دهد و شجاع شود. شما نگران نباشيد، اما در انديشه باشيد؛ كه هستيد.
درباره فرزندان شما، زود است كه داوري كنيم و آنان را خجالتي و ناتوان وصف نماييم. خواهيد ديد كه گذر زمان، تغييراتي را در ايشان نشان خواهد داد. دلواپس اين حالت گذرا و تغييرپذير كودكانتان نباشيد.
3. كم‌رويي و ترسويي و ناتواني آنان را هرگز به رخشان نكشيد. به روي خودتان هم نياوريد.
4. هرگز و هرگز ملامتشان نكنيد. سرزنش، جانشان را مجروح مي‌كند و بر اضطراب و استرس آنان مي‌افزايد و احساس بي‌لياقتي را در روانشان نهادينه مي‌كند، و به فرموده اميرمؤمنان علي(ع): آتش لجبازي را در وجودشان شعله‌ور مي‌كند. (بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۲۳۲)
5. آن «درميان جمع بودن» را كه در سؤالتان نوشته‌ايد، ادامه و افزايش دهيد. شيوه‌اي است بسيار كارساز. به دبستان رفتن فرزند اولتان، تأثير نيكويي بر اين مسأله دارد. فرزند دومتان را نيز به مهدكودك ببريد و در ميان كودكان ديگر، رهايش كنيد. بگذاريد «زندگي جمعي» را تجربه كند.
6. نظارت و دقت و امر و نهي مستقيم خودتان و همسرتان بر فرزندان را به حداقل برسانيد. بگذاريد فرزندانتان بر پاي خود بايستند. بدون ضرورت، عصاي آنان نشويد.
7. با يك مشاور كودك، مشاوره حضوري انجام دهيد.
خداوند سبحان ياري‌تان فرمايد.
گفتنی است، این نوشتار در نسخه شماره ۱۰۶، دی ماه ۹۶ مجله خوبان منتشر شده است./۸۷۶/د۱۰۳/س