انسان مسرف زیانکار است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین سالمی تولیت مدرسه علمیه امام صادق(ع)، امروز در جلسه هفتگی درس اخلاق که در همین حوزه علمیه برگزار شد ابتدا با اشاره به بخشی از وظایف انسان در سن بلوغ، گفت: در چهار مورد وظیفه شرعی بعد از بلوغ واجب می‌شود.
وی افزود: نخست اگر پسر بزرگتر موقع مرگ پدر نابالغ بود وقتی که بالغ شد باید نماز و روزه قضای پدر را به جا آورد، دوم اگر نابالغی میتی را مس کند بعد از بلوغ باید غسل کند، دیگر اگر کودک نابالغ سرمایه‌ای داشته باشد و از آن منافعی را به دست آورد باید بعد از بلوغ خمس آن را بدهد و آخر اگر کودکی در زمان کودکی‌اش بوسیله کاری به کسی ضرر مالی و یا جسمی بزند، آن کودک ضامن بوده و بعد از بلوغ باید خسارت آن را بپردازد.
حجت الاسلام والمسلمین سالمی در بخش دیگر درباره برخی مباحث اعتقادی، بیان داشت: وهابیون بر این عقیده هستند که شیعه میگوید: معاویه کافر است؛ پس امام حسن مجتبی(ع) که با معاویه صلح کرده است به نفع یک کافر از خلافت کناره گیری کرده است و آیا این با معصوم بودن ایشان متضاد نیست.
تولیت مدرسه علمیه امام صادق(ع) در پاسخ به این شبهه، ابراز کرد: اولا ممکن است شرایطی پیش بیاید که با کافر هم صلح واقع شود نمونه آن هم در تاریخ وجود دارد همانند صلح حدیبیه که رسول خدا(ص) با بت پرستان مکه انجام دادند.
وی ادامه داد: دیگر اینکه شیعه، خلفا و معاویه را منافق می‌داند طبق صریح روایات؛ که منافق از کافر هم بدتر است، همچنین شیعه اعتقاد دارد به این روایت «الحکم یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم» حکومت با کفر باقی می‌ماند ولی با ظلم باقی نمی‌ماند.
حجت الاسلام والمسلمین سالمی اضافه کرد: بنابراین ممکن است حاکمی کافر باشد اما در کنار کفرش عدالت را هم رعایت کند و به کسی ظلم نکند ولی امکان ندارد کسی حاکم باشد و در کنارش ظالم بوده و حق مردم را غصب کند؛ از این رو ما معتقدیم گرچه معاویه و یزید به ظاهر مسلمان بوده‌اند اما در واقع کافر و از کافر هم بدترند چون غاصب حق علی(ع) و اولاد ایشان بوده‌اند و این یک نفاق است و منافق ظالم است و ظالم نمی‌تواند حاکم باشد.
تولیت مدرسه علمیه امام صادق(ع) در بخشی دیگر با اشاره به مباحث اخلاقی، گفت: خداوند در قرآن می‌فرماید: يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ؛ اسراف در لغت: الاسراف تجاوز الحدّ فی کل فعلٍ یفعله الانسان؛ اسراف تجاوز از حد است و در هر کاری که انسان انجام می‌دهد ممکن است جاری شود. بنابراین انسان باید مراقب باشد از اسراف کنندگان نباشد در غیر این صورت زیانکار خواهد بود./813/پ203/ب1