دو نگاه به افزایش فشارهای غرب
به گزارش خبرگزاری رسا، به دو گونه می‌توان افزایش فشارهای غرب بر ایران را تفسیر کرد:
نخست اینکه کشور را در معرض خطر می‌بینند و منتظرند آن را تکه‌تکه کنند و دوم اینکه ایران به نقطه بازگشت‌ناپذیر نزدیک شده و می‌خواهند اجازه چنین جهشی را به آن ندهند.
فرض نخست مرتباً از سوی یک جریان سیاسی داخلی، براندازان فراری و رسانه‌های خارجی تعقیب می‌شود تا بتوانند فرضیه بحران دائمی را به اثبات برسانند. فرضیه نادرستی که در تمامی 40ساله اخیر، کم و زیاد تکرار شده و نکته تازه‌ای در آن نیست. (بنگرید به اتهام‌های 12گانه وزیرخارجه آمریکا که حرف جدیدی نداشت.)
ولی فرض دوم به واقعیت نزدیک‌تر است و شتاب‌زدگی ترامپ، به‌هم‌ریختگی ارتجاع عرب به سرکردگی سعودی و ترس صهیونیست‌ها آن را مکرراً تأیید می‌کند، چه اینکه 30سال قبل که امام از میان ما رفت، آن‌ها همان حرف‌های امروزشان را تکرار می‌کردند که محقق نشد و بالعکس، بسیاری از وعده‌ها و برنامه‌های خمینی کبیر، جامه عمل پوشیده.
این رفت و برگشت‌های تاریخی را باید مکرراً یادآوری کرد، گو اینکه پاره‌هایی از نخبگان ایرانی (که مشتمل بر افراد خاص و متفکر و عوام و سطحی‌اند) و در همه سطوح سیاست و فرهنگ و هنر هم حضور دارند و در فقدان حافظه تاریخی، می‌خواهند از زیر بار انقلابی‌گری شانه خالی کرده و همه پل‌های پشت سر را خراب کنند. این همان تفسیر اولیه افزایش فشارهای غرب است که برخی ناخواسته یا دانسته در آن مشارکت می‌کنند./۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: صبح‌نو