مصلحت اندیشی تا کجا؟
به گزارش خبرگزاری رسا، در نظام اسلامی هر از چند گاهی از زبان مسئولان که در دولت‌ها عهده‌دار مسئولیت هستند، سخنانی شنیده می‌شود که به نوعی تهمت و افترا به اصل نظام یا بخشی از نظام یا نهاد‌های حاکمیتی است که این اظهارات اغلب بار امنیتی، سیاسی، اجتماعی و حیثیتی دارد و هنگامی که از فرد مستندات خواسته می‌شود چیزی برای ارائه ندارد.
به دنبال اظهارات غیر مسئولانه برخی دولتمردان مدتی فضایی ایجاد می‌شود و از سوی اشخاص یا محافل دانشجویی یا حوزوی اعتراضی صورت می‌پذیرد و قوه قضائیه هم نهیبی می‌زند، اما پس از مدتی وقتی آب‌ها از آسیاب افتاد، و تا نوبت بعد که فرد دیگری همین اقدام ناهنجار را تکرار کند، موضوع فراموش می‌شود.
البته هستند عناصر یا گروه‌ها یا نشریاتی که به جهت منافع قبیله‌ای و حزبی از فرد متخلف حمایت یا به نوعی سخن او را توجیه می‌کنند و فضایی برای جلوگیری از برخورد به وجود می‌آورند و هنگامی که سؤال می‌شود چرا با فرد متخلف برخورد نمی‌شود و اگر از او مستندات خواسته شود در ارائه مستندات استنکاف می‌کند، چرا به عنوان اتهام زننده برخورد نمی‌شود پاسخ داده می‌شود که مصلحت اینگونه ایجاب می‌کند. سؤال این است که مصلحت اندیشی تا کجا توسعه دارد؟
می‌توان ادعا نمود مهمترین چالش نظام و جمهوری اسلامی ایران حمله بی‌محابا و اتهام زنی به نرم افزار نظام، ساختار و نهاد‌های حاکمیتی و شخصیت‌های عالی‌رتبه از سوی افرادی است که در جایگاه مسئولیت یا در معرض دستیابی به مسئولیت قرار دارند که در دیگر کشور‌ها کمتر چنین واقعیت تلخی قابل مشاهده است. سخن الکساندر آلدره، نویسنده مشهور فرانسوی بیان کننده این پدیده دردناک در نظام اسلامی است.
ایشان در گفت‌وگو با نشریه لیبراسیون می‌گوید: «من در هیچ کجای دنیا و در هیچ انقلابی از انقلاب‌های تاریخ ندیده و نشنیده‌ام که روشنفکران یک جامعه در کشاکشی ویرانگر بنیان‌های پولادین جامعه خود را با پتک تحلیل‌ها و رفتار‌های سیاسی، در هم بکوبند، اما این اتفاقی بی‌سابقه در انقلاب اسلامی ایران در حال انجام است.» بر اساس دیدگاه این نویسنده و مشاهدات وضعیت کشور ما با دیگر کشور‌ها به نظر می‌رسد اینگونه اقدامات در سطح کشور‌های جهان یا بی‌سابقه یا حداقل بسیارکم سابقه است که مسئولان یک کشور در نقش اپوزیسیون، نظام و نهاد‌های حاکمیتی را مورد حمله قرار دهند.
نرم‌افزار و ساختار نظام‌های شرقی و غربی دست ساخت بشر بوده و در عین حال مسئولان به شدت نسبت به ارکان حاکمیت وفادار هستند، اما در نظام اسلامی که نرم‌افزار و مکتب و ارکان آن با اتکا به مبانی و اصول دینی و الگو‌های پیشین شکل گرفته مورد حمله قرار می‌گیرد.
آنچه هر از چندگاهی از زبان مسئولان در زمینه حمله به ارکان حاکمیت دینی و اتهام به نظام و نهاد‌های حاکمیتی مشاهده می‌شود، بدعت شومی است که در گذشته سابقه داشته که اگر برخورد سریع و قاطع در برابر آنان انجام می‌گرفت، شاهد تکرار آن در حال حاضر نبودیم. سؤال اول این است که مسئولانی که خود باید پاسخگوی اشتباهات حوزه مأموریت خود باشند چرا به خود اجازه می‌دهند نظام را متهم به پولشویی کنند.
سؤال بعدی این است که چرا با این گونه موارد برخورد نمی‌شود؟ اگر برخورد شود مگر چه اتفاقی می‌افتد؟ برای مردم سؤال است که چگونه یک نویسنده سخنران، که نسبتی به مسئولی می‌دهد محاکمه و به هفت ماه یا بیشتر و کمتر به زندان محکوم می‌شود، اما مسئولی عالی‌رتبه در رأس دستگاه دیپلماسی که باید همه همتش در دفاع از کیان نظام باشد بدون ارائه سند اتهام پولشویی را مطرح و عدد و رقم نجومی را به زبان می‌آورد چرا دراین مورد نباید برخورد شود؟
آنچه که امروز از زبان مسئول دیپلماسی کشور شنیده می‌شود مسبوق به سابقه است. ایشان مدتی قبل گفتند: «امریکایی که می‌تواند با یک موشک سیستم‌های ما را مختل کند از ما می‌ترسد؟» واقعا اگر این سخنان از زبان وزیر خارجه روسیه یا چین یا کشور‌های اروپایی در مورد کشورشان اظهار می‌شد چه برخوردی با آن‌ها می‌کردند. حضرت امام (ره) و رهبر معظم انقلاب (مدظله‌العالی) روی حفظ نظام و کیان اسلام تأکید زیادی دارند و امام اینگونه فرموده‌اند که «حفظ نظام از اوجب واجبات است» منظور فقط حفظ نظام در برابر حمله سخت دشمن نیست، اگر مسئولی سخنی بگوید که لطمه به حیثیت نظام وارد شود و مورد استفاده دشمنان قرار گیرد و زمینه تشدید فشار را هم فراهم کند از این حکم تخلف کرده است.
منظور این نیست که دولتمردان اگر سوء استفاده و تخلفی را می‌بینند سکوت کنند بلکه منظور این است که اولاً به موقع بگویند نه اینکه پس از شش ماه رئیس دیوان محاسبات کشور بگوید در سال گذشته ما برای فلان مسئول حکم انفصال زدیم و دیگر اینکه باید موضوع را به قوه قضائیه بگوید نه در تربیون علنی. بعد هم وقتی سخنی می‌گوید باید بلافاصله مستندات آن را در اختیار قوه قضائیه قرار دهد.
محتوای صحبت وزیر محترم امور خارجه بار امنیتی داشته و خدشه به امنیت ملی و منافع ملی است زیرا جبهه استکبار به دنبال چنین اظهاراتی از زبان رئیس دستگاه دیپلماسی کشور است که فشار را مضاعف نموده و اهداف پلید خود را زیر پوشش مقابله با پولشویی در جهت فشار بیشتر بر جبهه مقاومت محقق سازد، به هر حال این ماجرا برای اولین بار یا آخرین بار نخواهد بود مگر اینکه مجلس شورای اسلامی و قوه قضائیه به وظایف ذاتی خود عمل نمایند، باشد که دیگر کسی جرئت چنین اقدامی را به خود ندهد./۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: روزنامه جوان