رضایت از مقدرات خداوند سبب نزول نعمت است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان شامگاه یکشنبه در مراسم سخنرانی مسجد گوهرشاد حرم مطهر رضوی با بیان اینکه تصور برخی بر این است که حال خوش معنوی تنها در هنگام دل شکستگی به وجود می آید، گفت: حال خوش معنوی همواره با دل شکستگی نیست و گاها دل و حال انسان شاد است و این حال خوش هم معنوی است. رضایت از خداوند و شکر نعمت های او ممکن است حال خوبی را به انسان بدهد که باید این نوع از احساس شادی را هم معنوی به شمار آورد.

استاد حوزه علمیه با اشاره به روایتی از امام حسن مجتبی(ع) افزود: ایشان در رابطه با اهمیت رضایت قلبی از خداوند می فرمایند: «به قلبت نگاه کن. من ضمانت می کنم که اگر از خداوند راضی باشی، هر دعایی که بکنی اجابت شود». رضایت از خداوند مقام معنوی بسیار بلندی است و برخی از بزرگان در پاسخ به درخواست دستور العمل های سلوکی و اخلاقی از سوی علاقه مندان، به جای دستورالعمل آنان را به رضایت از خداوند سفارش می کردند.

وی اراده خداوند برای انسان ها را اراده و خواسته ای خیر دانست و خاطر نشان کرد: در زیارت امین الله آمده است: «خداوندا! قلب مرا نسبت به مقدرات و قضاهای خود مطمئن و راضی کن!». معنای این جمله این است که خداوند هر چه برای من می خواهد خیر است. برخی در عبادات و زیارت های خود از خداوند شکایت می کنند در حالی که باید در رابطه با گرفتاری ها از خداوند خواست تا مقام رضایت را به قلب ما اعطا کند.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با بیان اینکه نارضایتی از مقدرات خداوند حال خوب مناجات را از انسان می گیرد، تصریح کرد: در روایت آمده است که خداوند هیچ چیزی را به اندازه گدایی از درگاه اش دوست ندارد. اما قبل از درخواست دعا باید «ادب دعا» که اولین آن شکر داشته ها و نعمات است را به جای آورد. 

استاد حوزه علمیه افزود: رضایت به مقدرات خداوند مرحله بعدی «ادب دعا» است که اگر از خداوند بخواهیم که رضایت را در قلب ما قرار دهد، حاجات دیگر مان را نیز مستجاب خواهد کرد. همچنین رضایت از خداوند افزایش دریافت های معنوی قلبی از عالم بالا را به دنبال دارد.

وی جایگاه رضایت از مقدرات را در نزد اهل بیت(ع) بسیار والا دانست و خاطر نشان کرد: برای فهم اهمیت این نکته کافی است توجه کنیم که آخرین جمله امام حسین(ع) در گودی قتلگاه «الهی؛ راضیا بقضائک» بود. 

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با بیان روایتی تصریح کرد: معصومین در یکی از روایات می فرمایند: «چرا گرفتاری های خود را به دوستان تان می گویید؟ آیا دوست دارید که خداوند پرده از گناهان شما بردارد و آبروی شما را در نزد دیگران ببرد؟!»

استاد حوزه علمیه افزود: معنا و تلنگر این روایت این است که وقتی در نزد دیگران از گرفتاری های خود شکایت می کنیم، در واقع در حال شکایت از خداوند و کم لطفی او نسبت به خود هستیم! در روایتی دیگر آمده است که بالاترین ثواب برای شخص بیماری است که دچار درد است اما برای اینکه دیگران درد او را نفهمند، ناله نمی کند.

وی با تلاوت آیه ای از قرآن شاکران درگاه حق را اندک خواند و خاطر نشان کرد: اهل بیت(ع) در یکی از روایات می فرمایند: «ثواب شکر در هنگام برخورداری از نعمت از ثواب صبر به هنگام بلا بیشتر است». خداوند در قرآن می فرماید که بندگان شکرگذار من اندک اند. دلیل این مساله این است که گاها در هنگام بلا کار دیگری غیر از صبر از دست ما بر نمی آید، در حالی که در موضع نعمت و شکر اوضاع متفاوت است.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با بیان داستانی درباره اهمیت شکر نعمت اهل بیت(ع) گفت: فردی میهمان امام صادق(ع) بود و ایشان غذای بسیار لذیذی را در برابر او نهادند. فرد از طعم غذا بسیار لذت برده بود و پس از تشکر از امام به گریه افتاد. امام علت گریه فرد را جویا شدند و او در پاسخ گفت:«به یاد قیامت افتادم و از اینکه نمی توانم شکر نعمات خدا را به جای بیاورم غمگین شدم. چگونه شکر او را به جای آورم؟»

استاد حوزه علمیه افزود: امام در پاسخ گفتند: «روز قیامت از این نعمت پرسش نمی کنند! در آن روز از نعمت محبت و ولایت ما اهل بیت(ع) از شما پرسش خواهند کرد». باید از اهل بیت(ع) بخواهیم تا خود ایشان ما را در شکر نعمت وجود شان یاری کنند./861/پ202/ب1