مذاکره؛ خوب، بد، زشت

به گزارش خبرگزاری رسا، به نظر می‌رسد در چشم‌انداز نهایی بخشی از جریانات، مذاکره کدخدا (به‌مثابه کدخدای اروپا) ضروری است و احتمالاً یگانه راه رهایی از مشکلات به‌ویژه آنکه شماره تلفن دادن‌ها و سخنان متعدد مقامات آمریکایی هم مؤیدی برای این ایده دانسته می‌شود.

 

اما وقتی بدانیم جان بولتون (که امروز از مغز‌های متفکر ترامپ به شمار می‌رود) در مقاله‌ای در شهریور۹۶ در نشنال ریویو، ضمن ترسیم مسیر خروج از برجام، گفته که باید با این پیش‌فرض که جمهوری اسلامی مذاکره با آمریکا را نمی‌پذیرد، برای بهره‌برداری رسانه‌ای به ایران پیشنهاد مذاکره دهیم، شاید بتوان خدعه این عناصر برجسته نظام سلطه را نشان داد.

 

یعنی می‌خواهند کشور را باز به دامان تعلیق اقتصاد، فرهنگ و سیاست بیندازند و موتور محرکه آن را مختل کنند؛ البته جدای از این مقاله که راهبرد آمریکایی‌ها را نشان می‌دهد، استدلال‌های متعدد دیگری نیز وجود دارد که نشان می‌دهد در مقطع کنونی، مذاکره به هیچ روی به نفع ایران نیست.

 

یک نمونه‌اش اینکه دو سال تمام مذاکره کردیم و انبوهی از امتیازات را دادیم و اکنون در نقطه زیر صفر همان تعهدات قرار داریم.

 

بحث اخیر گویای این نکته است که جمهوری اسلامی از مذاکره هراسی ندارد و اگر هراس داشت در طول ۱۲ سال در پرونده هسته‌ای یا مسائل عراق، با آمریکا و سایر طرف‌ها مذاکره نمی‌کرد. مشکل اینجاست که مذاکراتی به این شکل، تأمین‌کننده منافع ملی نیست و راه‌حل، بازگشت به درون است. /۱۰۱/۹۶۹/م