قاضی مسعودی مقام: به دوستان و آشنایان خود بگویید که نامه نگاری نکنند

متهم نعمت‌زاده در ادامه دفاعیات خود بیان کرد: زمانی که آقای نعمت‌زاده وزیر صنعت بود از طریق یک بنگاه اقتصادی سعی کرد مجوز تولید در داخل تهران را خریداری کند که یک سال طول کشید و البته خوابید، من پشت همه شرکت‌ها هستم کما اینکه پشت توسعه دارویی نیز بودم این مشکلات برای من بسیار سنگین بود و در حد یک سوگ بود بعد از این قضایا وارد کار شدم و سعی کرده‌ام مشکلات را حل کنم.

وی ادامه داد: آقای لشگری‌پور یک هنر خاصی دارد و آن این است که حرف‌های راست را قسمتی از آن را با تحلیل‌های خود مانند بی‌بی‌سی بیان می‌کند.

متهم نعمت‌زاده در ادامه عنوان کرد:‌در شهریور سال ۹۶ نزد مدیرعامل البرز دارو رفتم و وی همانجا مطرح کرد که این مشکل به راحتی قابل حل است و می‌توان آن را حل کرد. این مشکلات قابل حل بود و به مشکل خوردن بنگاه‌های اقتصادی یک چیز طبیعی است و اتفاقی است که برای همه افراد می‌افتد این نحوه برخورد با مشکل است که باید صحیح باشد.

وی گفت: در آن مقطع زمانی بسیاری از تامین کنندگان گفتند که جنس می‌دهیم تا شما بفروشید و پول ما را هم بدهید. من در شش ماهه دوم سال ۹۶ سعی کردم بیایم و بهمن آن سال وارد کار شدم. سال اول ۵، ۶ میلیارد تومان واریز کردم تا این سیستم راه‌اندازی شود. زمانی که پخش با این بدهی و عظمت وجود دارد تصمیم‌گیری برای جمع‌آوری آن برای من مشکل بود.

متهم نعمت‌زاده عنوان کرد: شاید اگر یکی دو تامین کننده با رفتار تهاجمی با شرکت برخورد نمی‌کردند تا الان پول خود را گرفته بودند؛ چرا که آن شرکت آبرو و حیثیت من بود و من بیست سال آبرو و حیثیت خود را وسط گذاشته بودم و تصمیم به پرداخت گرفته بودم چرا که حق‌الناس بود سعی کردم از تمام روابط خارجی و افراد استفاده کنم و مشاورانی گرفتم.

وی افزود: اشتباه من این بود که از بزرگان اقتصادی و دارویی یعنی از مدیرکل‌ها و روسای بانک‌ها و شرکت‌های دارویی مشاوره گرفتم در نهایت در خرداد به این نتیجه رسیدم که از افراد دیگری کمک بگیرم و به دنبال سرمایه‌گذار رفتم، اما قرار نبود سرمایه‌ای در شرکت بیاید و دوباره حیف و میل شود.

متهم نعمت‌زاده با طرح این ادعا که ما در حال تسویه با برکت و تی‌پی‌کو بودیم گفت: در تابستان امسال به مشکلی خوردم که مالک لطف کرد و زمان بیشتری به من داد.

نعمت زاده در ادامه به شخصیت شناسی متهم از سوی قاضی اشاره کرد و مدعی شد: من سوء نیت نداشتم ما حدود ۱۰ میلیارد طلبکاریم اصلا ۱۵ تا ۲۰ میلیارد تومان را من از اینجا خورده‌ام، اما بقیه آن کجاست؟ و تا ۲۰۰ میلیارد تومان آن کجاست؟ من از دادگاه کمک می‌خواهم تا بدانیم این پول به کجا رفته است.

لازم است تا بدانیم چه ریالی به جیب چه کسی رفته است همه این‌ها به نام شرکتی انجام شده که مالک اصلی آن من بودم و البته به عنوان مالک احساس مسئولیت کردم.

متهم نعمت‌زاده در ادامه دفاعیات خود گفت: من به پدرم به عنوان یک مدیر مملکت مدیونم، اما او برای من پدری نکرد و من پدری نداشتم در تمام عید و تعطیلات در ماهشهر بودیم و چهل سال که پدر نداشتم دلم می‌خواهد جوانان از امثال این مدیر استفاده کنند وی همه‌جوره به همه مشاوره می‌دهد، اما برای من اصلا پدر خوبی نبود و من تنها کار کردم در خانواده پدری نداشتیم صبح می‌رفت و شب می‌آمد من از صفر شروع کردم.

وی افزود: عین هر کارآفرین دیگر از صفر کار کرده‌ام و بالا آمده‌ام و زیر بار قرض رفتم من با همه مشکلات دست و پنجه نرم کرده ام، اما سوءنیتی وجود نداشته و ما ۲۰۰ میلیارد تومان به شرکت‌ها پرداخت کردیم و به شرکت فارابی که ۴۶ میلیارد تومان بدهکاریم. حدود ۴۰ میلیارد پرداخت کردیم من تمام آبروی خانوادگی خود را کنار نمی‌گذارم. در سال ۸۵ نصفه روز به عنوان مسئول فنی در جایی کار می‌کنم و یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان حقوق دریافت می‌کردم. من در صدد تصرف اموال دیگران نبودم و اگر بودم از روز اول نمی‌گفتم که پرداخت می‌کنم من آدمی نبودم که اموال دیگران را به نام خود تصرف کنم تنها چیزی که از دوستان خواسته‌ام زمان بود که بتوانم جبران کنم.

وی ادامه داد: سه فرصتی که در اختیار من قرار گرفت معجزه الهی بود که دو مورد را به دلیل بازداشت و تحریم‌ها از دست دادم، اما یک مورد دیگر در راه است. ما یک تیم کارآفرینی بودیم. از سازمان بیمه تامین اجتماعی دلخور هستم چرا که در برقراری بیمه بیکاری پرسنل ما را خیلی اذیت کرد. آنها مثل فرزندان من بودند و سعی داشتم که بیمه بیکاری آن‌ها برقرار شود.

متهم نعمت‌زاده گفت: از برج ۱۱ ملکی را ارائه دادم که آرزوی خود من این است که آنجا زندگی کنم و گفتم اگر چیزی ساختید یک واحد آن را به من بدهید تا من در آن زندگی کنم. من اگر می‌خواستم مال مردم را بخورم، آخرین پولی که در حسابم و در سال ۹۶ بود را برای بدهی‌ها پرداخت نمی‌کردم، از آن به بعد از این و آن پول می‌گیرم.

قاضی گفت: چقدر سرمایه به شرکت آوردی؟

متهم گفت: حدود ۷ میلیارد تومان آورده نقدی و برای ثبت شرکت‌ها نیز ۱۰۰ میلیون تومان پرداخت نمودم.

قاضی پرسید: چه میزان سرمایه خارج شده است؟

متهم گفت: مبلغ دقیق را نمی‌دانم و فقط اطلاع دارم که شرکت رسا فارمد ۹۵ میلیارد ریال طلبکار است و اطلاعات دقیق در این مورد در اسناد آقای محبی وجود دارد.

قاضی سوال کرد: شما با آورده صفر در جا‌های دیگر سرمایه گذاری کرده اید، چرا لشکری پور را برنداشتید، عملکرد لشگری پور را دیدید و هیچ اقدامی نکردید و فقط چک داده‌اید و تقصیرات را به گردن یکدیگر می‌اندازید. زمین معرفی شده را نیز خودتان بفروشید و پول طلبکار‌ها را بدهید. متاسفانه پلاک ثبتی برخی ملک‌ها مشخص نیست؛ چرا که اموال با اسناد عادی جا به جا می‌شود. در یک سال و نیم اخیر یک ریال برنگشته و وظیفه شما این است که پول‌ها را برگردانید.

رئیس دادگاه ادامه داد: در مرحله دادسرا پرونده شخصیت تشکیل شده است و ممکن است یک آدم خوب و صالح اشتباهی کند و اتهامی متوجه او گردد. اینکه دارو‌ها را اخفا کنیم و تاریخ آن‌ها بگذرد و برخی از این موارد منتسب به آقایانی است که در فساد پتروشیمی حضور دارند پذیرفته شده نیست.

شبنم نعمت زاده پاسخ داد: هیچ دارویی پنهان نشده است.

قاضی مسعودی مقام گفت: پس چرا انبار‌ها روز به روز کشف می‌شود؟

شبنم نعمت زاده گفت: ما هیچ انبار دیگری نداریم و انبار پنهانی اصلا وجود ندارد.

قاضی گفت: متاسفانه در کشور این امر وجود دارد که در زمان آتی مجوز برای گذشته صادر می‌شود، ولی طبق گزارشات در آن موقع شما مجوزی برای انبار نداشته‌اید.

شبنم نعمت زاده پاسخ داد: در البرز فروش نداشتیم و داروی پنهانی وجود ندارد و از کشف انبار جدید اطلاعی ندارم.

قاضی مسعودی مقام افزود: شما که عملکرد لشگری پور را می‌دانستید و چرا هیچ اقدامی انجام ندادید؟

متهم پاسخ داد: شرکت به خوبی کار می‌کرد و در سال اول ۷ میلیارد تومان هزینه کردم و به صد نفر از پرسنل حقوق می‌دادم.

قاضی پرسید: شما که اطلاعات جزئی دارید نمی‌دانید که دارو‌ها کجاست؟

شبنم نعمت زاده پاسخ داد: پیگیری دارو‌ها با من نبود که البته در این مورد اشتباه کرده‌اند.

قاضی پرسید: آزمایشگاه را چطور تاسیس نمودید؟

شبنم نعمت زاده پاسخ داد: آزمایشگاه جمعا یک و نیم میلیارد تومان هزینه داشته است.

قاضی مسعودی مقام بیان کرد: اسناد مالی و سند مالی تامین مبالغ آزمایشگاه را ارائه دهید.

متهم شبنم نعمت زاده گفت: تاکنون حدود ۲۰۰ میلیارد تومان به تامین کنندگان دارو پول داده ایم. اینجا باید با عدد و رقم صحبت کنیم. لشگری پور پول فروش پخش را ماهیانه پرداخت نمی‌کرد و موجب برخی اختلالات مالی شد. در قبال اتفاقات شرکت توسعه دارویی رسا مسئول هستم و بازداشت‌ها باعث شده که در تامین مبالغ به مشکل بخورم.

قاضی گفت: اکثر متهمان جرایم اقتصادی با توجه به محتویات پرونده معمولا تا پایان دادنامه در بازداشت هستند.

متهم نعمت زاده گفت: هیچ پولی ندارم و تقاضا دارم که بتوانم شخصا پیگیر فروش املاک و پرداخت دیون باشم.

قاضی مسعودی مقام گفت: چهارشنبه ۱.۸.۹۸ آخرین جلسه برگزار می‌شود که آخرین دفاع متهم لشگری پور استماع می‌گردد. در این مدت یک گام مثبت در راستای پرداخت مبالغ انجام نشده است و قرار بازداشت موقت شما تا تاریخ ۱۶.۸.۹۸ پابرجاست و اگر تا این مدت رای نهایی صادر نشود قطعا قرار بازداشت شما تمدید می‌گردد. لطفا به دوستان و آشنایان خود بگویید که نامه نگاری نکنند چرا که حواشی فایده‌ای ندارد مشخص کنید که پول‌ها کجاست، همچنین اتهامات سایر متهمین در دادسرا در حال بررسی است و در این جلسات شما و آقای لشگری پور فقط علیه یکدیگر صحبت کردید.

قاضی مسعودی مقام خطاب به متهمه نعمت‌زاده گفت: شما چند شرکت و چند حساب بانکی دارید؟

متهمه نعمت‌زاده در پاسخ گفت: بنده ۵ یا ۶ شرکت و حدود ۵۰۰ حساب بانکی دارم، چون پخش، تعداد زیادی حساب بانکی داشت. من به هیچ شهرستانی برای باز کردن حساب نرفتم.

قاضی مسعودی مقام بیان کرد: یعنی شما ۵۰۰ حساب پشتیبان دارید؟

متهمه نعمت‌زاده در پاسخ گفت: حداکثر ۲۰ یا ۳۰ مورد.

قاضی مسعودی مقام اذعان کرد: شما بیشتر می‌خواستید از چک‌ها استفاده کنید.

متهمه نعمت‌زاده مدعی شد: نه این طور نبوده من با دو سه حساب کار می‌کردم و پرینت کامل آن وجود دارد.

در این بخش از جلسه دادگاه قاضی مسعودی مقام ضمن اعلام ختم جلسه بیان کرد: ادامه جلسه دادرسی و آخرین جلسه چهارشنبه مورخ اول آبان ماه ساعت ۹ صبح در همین مکان برگزار خواهد شد.