از مشروب فروشی تا عشق به امام

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، امروزه کار فرهنگی برای عده‌ای شاخص جدی ندارد و صرفا نگاه اقتصادی به موضوع می‌شود اما همیشه اینطور نیست. بعضی افراد سفره انقلاب را برای خویش پهن دانستند و به دنبال بهره‌جویی بی نتیجه هستند و اساسا تاملی بر روی خروجی کار ندارند.

17 آذر سالروز شهادت مردی است که در راه گسترش انقلاب از جان و مال خود گذشت. شاهرخ ضرغام از نظر مالی جزء طبقه ضعیف جامعه به حساب می‌آمد ولی در حد و جایگاه خودش برای فرهنگ انقلاب و جهاد تلاش کرد، شهید ضرغام گذشته خوبی نداشت ولی خالصانه در مسیر خداوند متعال ایستاد و در نهایت جاویدالاثر شد.

امام ناجی زندگی یک شهید

شهید ضرغام را به عنوان حر انقلاب می‌شناسند. جوانی که در سن 12 سالگی پدر خود را از دست داد و رفقای نا اهل از او یک گنده لات ساخته بودند که زندگی‌اش با چاقوکشی و قلدری می‌گذشت و با کار در مشروب فروشی زندگی خود را می‌گذراند تا اینکه محرم 57 زمزمه‌های پیروزی انقلاب به گوش او خورد و در زمره عاشقان امام روح الله درآمد.

شهید ضرغام زیست انقلابی خود را از محرم 57 با کمک به مومنین مسجد محله‌شان آغاز کرد، پیکانش را فروخت و خرج مسجد و انقلاب کرد. با زبان ساده، ولایت فقیه را به رفقای خود ثابت می‌کرد، رفتار او در انقلابی ماندن و جبهه‌ای شدن تعداد زیادی از دوستان گذشته‌اش موثر بود.

با جمع دوستان به سمت کردستان

شهید ضرغام مطیع امر امام بود و به محض شنیدن پیام امام (ره) در قضیه کردستان، با دوست راننده خود صحبت می‌کند و همان روز با 70 نیرو راهی کردستان می‌شوند. بعد از انقلاب به عضویت کمیته درآمد و می‌گفت ما برای خانه و زمین انقلاب نکردیم، هدف ما اسلام بود.

پیرمردی که به او زمین نرسیده بود را دید و  فورا سند زمینی که کمیته واگذار کرده بود را به او داد و گفت: این هدیه‌ای از طرف حضرت امام است.

روزهای اول دفاع مقدس، افراد تواب و پشیمان که سابقه درخشانی نداشتند را کمتر کسی قبول می‌کرد، در حالی که درب گردان پیشتاز «آدم‌خوارها» و فدائیان اسلام به روی این افراد باز بود. بی‌نمازهایی وارد این دسته شدند و تحت تاثیر خلق‌وخو و رشادت‌های شهید هاشمی و شهید ضرغام نمازخوان می‌شدند و اشتیاق‌شان به شهادت بیشتر می‌شد. /882/ 704/

صدرا محمدی