درس اول از مکتب کرونا

متن این یادداشت از این قرار است:

بیائیم از زاویه ای دیگر به مکتب کرونا نگاه کنیم. کرونا علاوه بر جلوه ی نحس و پلیدی که دارد بسان ابلیس لعین در خلقت و آفرینشش صدها حکمت و عبرت و درس نهفته دارد.

گویند جان دارد و وزن سنگین اما نامرئی و غیر قابل دید، بسرعت تکثیر و به محیط  بیرونی پراکنده  می شود، کافی است سرفه و یا عطسه ای آن را به افراد دیگری منتقل نماید، البته عنصری است مرموز و مخالف سرسخت سلامتی و آرامش همه مردم دنیا ، چه مومن و چه کافر چه انقلابی و چه ضد همه ی ارزشهای انسانی ، برایش فرق نمی کند مرد باشد و یا زن ، فقیر یا غنی، عالم و درس خوانده و یا بی سواد، کافی است میدان پیدا کند ، بلافاصله منتشر و میزبانان جدیدی برای خود دست و پا میکند.

اما آنچه باعث درس و عبرت ما از مکتب کروناست همینجاست که چرا از او غولی ساخته ایم و دچار جنگ اعصاب شده ایم ، از بردن اسمش زلزله ای در درون قلب و وجودمان می افتد، در حالی که شدیدتر از کارکرد کرونا را سال های سال و بطور عادی و بلکه بدون ذره ای ترس و دلهره و بر عکس با کف و رقص و سوت و کیف، در پارتی و غیر پارتی، آشکار و پنهان ، از آن استقبال کرده و هرگز در اندیشه آثار مخرب و ویرانگر آن نبوده و نیستیم.

به راستی چه فرقی است بین کرونا ی پلید و وسوسه های شیطان که آنهم نه تنها دیده نمی شود بلکه مرموز تر و گاهی با جلوه ای فریبنده و اغوا کننده تر و برنگ دوست و عسل و گل و بلبل ظاهر میشود. از طنازی و سگ بازی و سکس و بدحجابی و بی حجابی گرفته تا ریا و ربا و دروغ و غیبت و بی نمازی و کج دستی و ظلم و ستم و بدزبانی و پرده دری و مشروب خواری و هر گناه و معصیتی که اگر اثر مخرب و ویروسی نداشت و برای روح و روان و دین و ایمان آدمی آفت و آسیبی نبود که حرام نمی گردید.

براستی ای بندگان خدا ، از هر حزب و جناح، با هر ایده و نگاه، و شما آهای سلبریتی  های سرشناس ، نفوذی های خوش خوش خط و خال ، آدمهای دل به بیگانه داده و مست شهوت قدرت و ثروت و رانت و احتکار و... آیا هیچ وقت با خود اندیشیده اید که عمل و رفتار و بی پروایی و لجبازی و شیطنت شما،  تخریب و آسیب و گند پراکنی اش از کرونا به مراتب مرموز تر و گسترده تر و ظالمانه تر بوده و هست.

روزی بزرگ دیده بان دلسوز ملت ، هشدار دادند که در جبهه بی رحم شیاطین ، تیر های تهاجم فرهنگی و شبیخون کرونایی فرهنگی صدا ندارد و آرام و مرموز نفوذ می کند و ریه های حیات پاکیزه اجتماعی را از کار و تنفس می اندازد. آیا گوشی بدهکار شنیدن این هشدار ها بود؟ و یا آنکه رفتار های ناسپاسانه و غیر مهربانانه ما نسبت به خدای کریم ، باعث بلاهایی همچون کرونا و بدتر از آن گردید.

اینکه منشاء این بیماری مرموز چیست و کجاست، کاری ندارم بالاخره حقیقت مکتوم و پنهان نخواهد ماند. اما اینکه دعاهای ما بالا نمی رود و دیگر براحتی صدا و ناله های ما در ملکوت و عرش شنیده نمی شود، قطعا یک جهت آن عمل و رفتار گناه آلود خود ما و ترک امر بمعروف و نهی از منکر ماست، که البته تر و خشک را با هم می سوزاند. در همین روزها که دل هر انسان با شرف و مومنی در توقف نماز جمعه و جماعت و خلوتی حرم آل الله در قم و شیراز و ری و مشهد... به احترام تضمین بیشتر سلامت عامه ی مردم ، درد دارد و می سوزد ، چه بسیار نا مهربانی ها و اهانتها و جک و طنز در فضای مجازی پراکندیم و گفتیم و خندیدیم ، و غافل از آن که از سر جهل و سست ایمانی و کم خردی ، بواقع به وجدان و شخصیت و انسانیت خودمان می خندیم و ارزش های انسانی را بسخره گرفته ایم.   

براستی بیائیم از مکتب کرونا درس بگیریم و بخود بیائیم، اکنون که از ترس جلوگیری از شیوع و اثر پذیری این میهمان بدخیم و ناخوانده، خودمان را در پستوهای خانه ها، قرنطینه میکنیم و حاضر نیستیم برای نجات روح و روان و دنیا و آخرتمان از پلشتی های هوا و هوس و شهوتمان دست بکشیم، کمی در خلوت وجدانمان فکر کنیم که چکونه ویروس گناه و معصیت خدا ، دنیا و آخرتمان را به تباهی کشانده و کرونای شهوت و بی بندو باری روح و جانمان را نفس بریده و لقمه های حرام و شبهه ناک پرده حیا و شرممان را بریده و البته انتظار داریم همچنان دعایمان به اجابت برسد و سقف آسمان بر ما رحمت و برکت هدیه نماید. آری خود کرده را چه تدبیر؟ بیائیم فرصت ماه رجب را که ماه استغفار و آشتی با خداست مغتنم بشماریم و از سرزمین جان و دلمان میکربها و ویروسهای شیطانی و علایق مجازی و مخرب و کرونایی را بزدائیم و خانه دل را تنها حرم امن الهی و یاد او قرار بدهیم تا شاید به همه ما رحم کند و شر ویروس های جنی و انسی را از سر همه مردم دنیا علی الخصوص ملت شریفمان دور نماید. ان شاءالله./998/