مدیر سابق حوزه علمیه خواهران تهران تشریح کرد؛
موانع استجابت دعا از دیدگاه امیرمومنان
حجت الاسلام آقامیری به تبیین موانع استجابت دعا از دیدگاه امام علی(ع) پرداخت و گفت: گناه و معصیت مانع استحابت دعا می شود.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام سیدمحمدرضا آقامیری مدیر سابق حوزه علمیه خواهران استان تهران، شب گذشته در مسجدجامع غدیرخم گفت: امام علی(ع) می فرمایند: من در کوفه و بلاد اسلامی فقیری را نمی بینم که در حکومت اسلامی فقیر شده باشد و یا فقیر مانده باشد.
وی افزود: حضرت در طول دوران حکومت 5ساله خویش چهره فقر را از بلاد اسلامی ریشه کن کردند حتی در آن تجاوز و تعرضی که معاویه به بلاد دیگر داشت و خلخال از پای زن یهودی بیرون کشیده شد لحظه رسیدن این خبر به امیرمومنان علی(ع) حضرت نتوانستند تحمل کنند و فرمودند اگر مسلمانی بشنود، دق کند و بمیرد حق دارد.
حجت الاسلام آقامیری با اشاره به اینکه امام علی(ع) بسیار ساده زیست و در حد فقرای جامعه زندگی می کردند، ابراز کرد: امام علی(ع) در دوران زمامداریشان مدام در میان کوچه و بازار حرکت می کردند تا از نزدیک شاهد امور مسلمانان باشند و بتوانند مشکلات مردم را بشنوند و رفع کنند.
مدیر سابق حوزه علمیه خواهران استان تهران با بیان اینکه موانع بسیاری در استجابت دعا وجود دارد، عنوان کرد: روزی مسلمانان نزد امام علی(ع) آمدند و از عدم استجابت دعاهایشان به حضرت شکوه کردند و ایشان فرمودند: نخستین دلیل آن است که قلوب شما مرده، خدا را می شناسید و می دانید هست اما حق الهی را به جای نمی آورید و گرفتار معصیت و گناه می شوید.
وی افزود: دوم اینکه مدعی هستید پیامبراکرم(ص) را دوست دارید اما سنت و فرهنگ سازی حضرت که همان امر به معروف و نهی از منکر است را ترک کردید؛ اگر امر به معروف و نهی از منکر احیا شود سنت پیامبراکرم(ص) در کشور ما نیز جاری می شود.
حجت الاسلام آقامیری ادامه داد: سوم اینکه قرآن می خوانید اما به دستورات آن عمل نمی کنید؛ انسان اگر عامل به قرآن و دارای زندگی قرآنی باشد حیات طیبه را می تواند درک کند. حضرت چهارمین عامل شاکر نبودن بیان کردند و فرمودند: شما خدا را می خوانید اما کفران می کنید و شاکر نیستید.
مدیر سابق حوزه علمیه خواهران استان تهران اضافه کرد: انسان اگر نعمات الهی را استفاده کند و شکر آن را به جای نیاورد طبق صریح روایات؛ گرسنگی و ترس بر مردم حاکم می شود. انسان در همه مواقع باشد شاکر خداوند باشند.
وی افزود: حضرت دیگر عوامل مستجاب نشدن دعا را تبعیت از شیطان، انجام اعمال دوزخی، عدم پرهیز از آتش دوزخ، بی توجهی به مرگ و سکرات آن، بازشماری عیوب دیگران و فراموشی عیوب خویش و عبرت نگرفتن از مرگ دیگران بیان فرمودند./813/پ202/ب1
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
از جمله سنت های خداوند این است که; برای هر یک از انسانها اجلی قرار داده که در صورت حتمی بودن گریز از آن نیست. بنابراین اگر کسی دعا کند که بخواهد خداعمر بی پایان به او بدهد و یا مریضی را که اجل حتمی او فرا رسیده است، از مرگ برهاند، اجابت چنین خواسته ای به معنای تعطیلی در قانون قطعی الهی و یا وروداستثنا در حریم آن است و این خود مانع از اجابت دعاست.
بنابر این دعا کننده باید قبل از دعا، دیگران را از خود راضی سازد.
بر این اساس قرآن کریم برای دفع شر کفار راه جهاد را پیش روی مومنان گذارده است و می فرماید: «و قاتلوهم یعذبهم الله بایدیکم ...» با آنها بجنگید، تاخداوند با دست شما کافران را به سزای کارشان برساند».
در جای دیگر کسانی را که در خانه نشسته و به امید فتح از سوی خدا دست روی دست گذاشته و اقدامی نمی کنند توبیخ می کند.
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: دعا فرما تا خداوند به من روزی راحتی بدهد،حضرت فرمود: «برایت دعا نمی کنم. برو همان طور که خداوند دستور داده، سعی و تلاش کن ».
در برخی احادیث از کسانی که بدون توجه به وسائلی که خداوند قرار داده است،رفع مشکل خود را می طلبند یاد شده است. این گونه افراد در پنج دسته ذیل قرارمی گیرند:
کفر و عناد نسبت به حق مانع عنایت الهی و مشمول رحمت خاص او گشته و در لحظه انتقام رحمت عام را نیز تغییر می دهد و هر دعایی حتی تقاضای پیامبر بزرگ خداوند در حق پسر را بی تاثیر می سازد.
1. شخصی که خداوند مالی به او عنایت کرده، و او با اسراف و تبذیر و مصرف نابجا اموالش را به هدر می دهد و از خداتقاضای روزی می کند.
2. مردی که از سوء خلق همسر خود و اذیت های پی درپی او به تنگ آمده و از خدامی خواهد تا او را از دست آن زن راحت کند، حال آنکه خدا راه طلاق را در پیش روی او گذاشته است.
3. شخصی که از آزار مکرر همسایه اش شکوه می کند و او را به خاطر آن نفرین می کند، در حالی که می تواند خانه اش را بفروشد و در جای مناسبی منزل اختیار کند.
4. آنکه در خانه نشسته، کار نمی کند و از خدا طلب رزق می کند در حالی که خداوندراههای روزی را پیش روی او قرار داده است.
5. کسی که مالی را به دیگری قرض داده است و مقروض انکار می کند.
سپس دست به دعا برداشته و از خدا برگشت مال خویش را می طلبد، در صورتی که خداوند به او دستور شاهد گرفتن داده است.