مرگ درام در سینمای ایران

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، آنچه امروز به نام سینمای ایران می‌بینیم، صنعتی است که بیشتر به دنبال گیشه می‌گردد و برای پول حاضر است تا هر خط قرمزی و هر تفکری را زیر پا له کند، اما این موضوع برای همه آثار هنری صدق نمی‌کند.

گاهی از سینمای خودمان یک قضاوت همراه با ناکامی را با خود به همراه داریم، در حالی که شناخت ساختار سینمایی ایران چیزی به اندازه هالیوود نیست و مسیری که می‌رود، به سمت سینمای قهرمان‌محور و پروتاگونیست نیست، بلکه در دنیای درام فرانسه گم شده است، سینمای ایران باید چشم‌ها را بشوید، عینک دودی خود را بردارد و با نگاهی بهتر به جامعه و سینما نگاه کند.

سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا تلاش کرده است تا برای ایام در خانه ماندن، ده فیلم از سلیقه‌های مختلف را به مخاطبین محترم پیشنهاد دهد که شاید ارزش دیدن این فیلم‌ها به اندازه حداقل یک بار باشد.

یتیم خانه ایران

ابوالقاسیم طالبی بعد از سریال به کجا چنین شتابان و قلاده‌های طلا با یک ژانر تاریخی دوباره به سینما برگشت و با روایتی از کتاب قحطی بزرگ نوشته محمدقلی مجد به بزرگترین هولوکاست تاریخ ایران می‌پردازد که نزدیک به یازده میلیون نفر در این قطحی که توسط انگلیسی‌ها صورت گرفت، کشته شدند.

ویلایی‌ها

اولین اثر سینمایی منیر قیدی به پشت جبهه برمی‌گردد، جایی که زنان آزاده در حال پشتیبانی و خدمت‌رسانی به جبهه هستند و  قصه خانواده‌های فرماندهان سپاه و ارتش در سال ۱۳۶۵ را روایت می‌کند. این فیلم به تهیه کنندگی سعید ملکان بیش از یک میلیارد فروش داشت.

در چشم باد

مسعود جعفری جوزانی در 44 قسمت از میرزا کوچک خان جنگلی تا دوران فتح خرمشهر توسط رزمندگان اسلام را روایت می‌کند. این اثر ملودرام تاریخی به سفارش صدا و سیما تولید شد و وقایع سیاسی و اجتماعی سه دوره از تاریخ قاجار، پهلوی، جنگ جهانی دوم، انقلاب اسلامی و فتح خرمشهر را روایت می‌کند.

بید مجنون

مجید مجیدی را به فیلم‌های آرام و روانش می‌شناسند، بچه‌های آسمان و محمد رسول الله از جمله آثار موفق این کارگردان به شمار می‌روند، این فیلم بیشترین سیمرغ را در بیست و سومین جشنواره فیلم فجر از آن خود کرد و از یک مرد نابینا می‌گوید که بینایی خود را به دست می‌آورد و با مشکلاتی همراه است.

به رنگ ارغوان

ابراهیم حاتمی کیا را با همه فراز و نشیب‌ش می‌شناسند، 

او کارگردانی با مشکلات و حواشی بسیاری بوده است و اتفاقات زیادی را از خود عبور داده است، این اثر که توسط وزیر اطلاعات دوره خاتمی توقیف شده بود، در دوره احمدی نژاد رفع توقیف می‌شود و افراد زیادی را به سینما می‌کشاند.

فیلم روایتی از ماموریت یک افسر اطلاعاتی است که در انتهای کار عاشق می‌شود و در این عشق خود با مسئول مافوقش هم درگیر می‌شود. این فیلم را می‌توان از جمله آثار پرحاشیه حاتمی کیا نام برد.

بیست و یک روز بعد

این اثر به کارگردانی سید محمدرضا خردمندان و تهیه کنندگی محمدرضا شفاه محصول سازمان توسعه سینمایی سوره است. این فیلم ملودرامی اجتماعی از زندگی نوجوانی به نام «مرتضی» است که در راه تحقق آرزوی ناکام پدرش، با چالش‌های بسیاری روبه‌رو می‌شود.

محمدرضا شفاه هم اکنون یک فیلم توقیف شده به نام دیدن این فیلم جرم است، دارد که با حواشی زیادی از سوی دولت کنونی همراه بود و تاکنون اجازه اکران به این فیلم داده نشده است، این فیلم در جای خودش نکات زیادی دارد که پیشنهاد جدی ما بعد از اکران، دیدن این فیلم نیز هست. برای مشاهده نقد رسا به این فیلم اینجا کلیک کنید.

شبی که ماه کامل شد

نرگس آبیار بعد از شیار 143 و نفس حالا به موضوع عبدالمالک ریگی از منظر اجتماعی پرداخته است. این فیلم در جشنواره سال قبل مورد استقبال قرار گرفت، هر چند انتقادهای زیادی به این اثر وارد است و درباره جایزه‌های آن نیز حرف‌هایی وجود دارد، اما دیدن این فیلم با این زاویه دید را نمی‌توان نادیده گرفت، کنایه‌های غیرمستقیم آبیار در این فیلم را نمی‌توان نادیده گرفت.

مادر

ماندگارترین اثر علی حاتمی در سال 68 همین فیلم مادر است که منتقدین زیادی؛ این اثر را ستایش کردند، مادری که از خانه سالمندان به منزل بازگردانده می‌شود و بهانه‌ای برای دور هم جمع شدن دوباره فرزندان می‌گردد که هر کدام در گوشه‌ای از شهر درگیر دغدغه‌های شخصی خود هستند.

ماجرای نیمروز

محمدحسین مهدویان بعد از مستند شهید باقری و ایستاده در غبار به سراغ یک فیلم سینمایی با موضوع سازمان مجاهدین خلق رفت، این فیلم در دو بخش ساخته شد که بخش دوم آن سال گذشته اکران شد. هر چند مهدویان با ساختن درخت گردو با حاشیه‌های زیادی همراه بود اما درباره ماجرای نیمروز نیز گاهی با منافقین همزادپنداری می‌شود.

متری شش و نیم

سعید روستایی به ساختن فیلم‌های سیاه عادت دارد، بعد از ابد و یک روز با ساخت متری شش و نیم، به زندگی فروشنده عمده مواد مخدر می‌پردازد که در نهایت اعدام می‌شود اما موضوع مهم سوالاتی است که در میان ماموران مبارزه با مواد مخدر رد و بدل می‌شود و همین مجالی است که فیلمش را به سیاست سوق می‌دهد. /882/ 503/