امام خمنیی سرباز خدا بود

متن کامل بدین شرح است:

«و باز دوباره خرداد و باز روزهای غمبار!

در ماه خرداد ظاهرا سری نهفته است، نیمه خرداد ۱۳۴۲ که حضرتش از آن انتظار فرج داشت و اینکه وصالش با حضرت حق نیز در نیمه خرداد اتفاق افتاد! خمینی روح الله حق بزرگی گردن همه ما دارد، آنان که با او بودند و آنان که او را ندیدند، اصحاب، انصار و تابعین. چرا که او راه را گشود تا حرکت امکان پذیر شود، و موانع را از سر راه برداشت تا دیگران آسیب نبینند، او سرباز بود اما سرباز خدا! او مصداق عین الیقینی بود که حق الیقین شد، آمدنش برای شدن بود، تا راه استقامت نشان شود، و رفتن ارزش باشد نه ماندن چرا که ماندن اضمحلال است و رفتن معراج و او در نیمه خرداد عروج نمود.

او در پی حشمت و جاه نبود و از خرقه و مسند بیزار و آنچه او را تسکین می داد دیدن روی دل آرای دوست بود.

رهرو عشقم و از خرقه و مسند بیزار

به دو عالم ندهم روی دل آرای تو را

او به خوبی می دانست که راه عشق راهی سخت است و طولانی اما همیشه در فکر آن بود، از کجا برود تا بر دوست و ره توشه چه بردارد که دست خالی نباشد؟

چه کنم تا به سر کوی توام راه دهند؟

کاین سفر توشه همی‏ خواهد و این ره دور است

ره توشه ای که عاقبت او یافت ایمان جوانان این مرز و بوم بود، ایمان به خود، ایمان به امام و ایمان به خدا.

و در مقابل همه این راهبری مخلصانه و حکیمانه‌ به دنبال اجر و پاداش دنیوی نبود، چرا که او از نسل همآنانی بود که اطعام را برای خشنودی خدا انجام می دادند، «إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنکُمْ جَزَاءً وَلَا شکورا» و در مقابل این هدایت معنوی به دنبال پست و مقامی هم نبود،...قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرَىٰ لِلْعَالَمِینَ و زبان حال او این بود:

لطف کن ای دوست، از رخ پرده بگشا، ناز کم کن
دل تمنایی ز دلبر غیر دیداری ندارد.
رحمت و رضوان واسعه الهی بر روح پر فتوح او!
عباسعلی کدخدایی

۱۳۹۹.۰۳.۱۴» /998/