چرا سریال «نون خ» در اوج موفقیت است
یکی از مهم‌ترین موارد موفقیت «نون خ» شخصیت پردازی درست کاراکتر هاست و آن را از تیپ‌های غیر قابل پیشبینی تا حدود زیادی دور می‌کند.
به گزارش خبرگزاری رسا، سعیدآقاخانی در دهه ۸۰ و ۹۰ تلویزیون و حتی در روز‌هایی که تلویزیون به مرور سرمایه هایش را از دست می‌داد و کارگردانان به مرور به بخش خصوصی جذب می‌شدند؛ همواره مخاطب را پای گیرنده‌های تلویزیون نگه داشته؛ کمدی‌هایی که به واسطه همکاری چندین ساله با رضا عطاران از همان حال و هوا و همان قشر سرچشمه می‌گرفت؛ در این بین آقاخانی چند پروژه متفاوت مانند «دزد و پلیس» و اولین فیلم سینمایی اش «لامپ ۱۰۰» را نیز در کارنامه خود دارد، اما «نون خ» فصل تازه‌ای در کارنامه او در زمینه ارتباط با مخاطب آغاز نمود.
نورالدین خانزاده شخصیتی دلنشین برای مخاطب بود که ما به ازای بیرونی آن را در اطرافش دیده است. لحن قصه نون خ دقیقا همانند اوایل سریال «پایتخت» به دلیل این که به زندگی واقعی نزدیک‌تر است؛ دغدغه‌ای معیشت مردمش را دارد و داستان آن در یکی از اقلیم‌های ایرانی می‌گذرد مورد توجه قرار گرفت و تا کنون نیز با گذشت سه فصل همچنان به مخاطبش اضافه شده که کم نشده است.
یکی از مهم‌ترین موارد موفقیت «نون خ» شخصیت پردازی درست کاراکتر هاست و آن را از تیپ‌های غیر قابل پیشبینی تا حدود زیادی دور می‌کند. عموما در سریال‌های کمدی تلویزیون به سراغ تیپ سازی می‌روند و علت و معلول اعمال شخصیت‌ها آنچنان اهمیت ندارد، اما این سریال تمام تلاشش را نموده تا از این اتفاق فاصله بگیرد. سیروس، سلمان، مهیار، کیوان، عمو کاووس، بهادر خان و... همگی شخصیت‌های هستند که کاملا مخاطب آن‌ها را می‌پذیرد و لمس می‌کند.
دور شدن از فضای سرد آپارتمانی و قصه‌های تکراری نیز یکی از دلایل اهمیت این سریال است. «نون خ» توانسته در سه فصل بدون این که فصول قبلی خود را نقض کند و تناقضی بین شخصیت هایش در طول این مدت ایجاد کند آن‌ها را در موقعیت‌های تازه قرار دهد؛ بدون این که مخاطب ذره‌ای احساس دلزدگی داشته باشد. گویی تعامل درستی بین نویسنده و کارگردان پروژه برقرار است و اگر این مسیر همین طور ادامه پیدا کند می‌توانیم شاهد فصول جذاب تری از این سریال باشیم.
ارسال نظرات