در مذاکرات ایران با٤+١ در وین چه خبر است؟

پاسخ همه این پرسش‌ها در مساله مهم انتخابات و حضور حداکثرى است.اما چه کسی و چرا و با چه انگیزهایى به دنبال فرسایشی کردن مذاکرات است طرف ایرانی یا خارجی؟

آیا وزارت‌خارجه در «خسارت‌محض» تا کنون مسولیت نداشت؟

توصیه مقام معظم رهبری به امتناع از «مذاکرات فرساینده» همواره چراغ راه مذاکره کنندگان باید باشد. «مذاکره برای مذاکره» تجربه‌ای ناموفق بوده و تنها برای دستیابی به اهدف و منافع ملی باید مذاکره کرد، اما بعد از بیانات رهبر معظم انقلاب درباره نحوه تعیین سیاست‌های کشور در حوزه سیاست خارجی و تاکید ایشان مبنی بر اینکه وزارت خارجه در این زمینه تنها تصمیم‌گیر نیست، برخی نوشتند که رهبر معظم انقلاب بدینوسیله مسئولیت کامل برجام و هر آنچه در سیاست خارجی این ۸ سال اتفاق افتاده را برعهده گرفتند لذا یا نقد‌ها به برجام و دستگاه دیپلماسی دولت روحانی از اساس غلط است و یا نوک پیکان به سمت دولت نیست چرا که وزارت خارجه فقط مجری بوده است.

اما این برداشت، یک مغلطه آشکار و یک ساده سازی عجیب است؛ علت آنکه رهبر معظم انقلاب نفرمودند وزارت خارجه هیچکاره است، بلکه وزارت خارجه تصمیم‌گیرّ تنها نیست و از قضا چنین نکته‌ای نه تنها عجیب نیست بلکه یک امر بدیهی و روشن در امور حکمرانی در دنیاست.

همانطور که رهبر معظم انقلاب نیز اشاره کردند، دستگاه‌های بالادستی (که شورای عالی امنیت ملی مهمترین آنهاست) بر مبنای فاکتور‌های مختلف مثل اقتصاد، فرهنگ، امورات نظامی، اجتماعی و دیپلماتیک، نهایتاً سیاستگذاری می‌کنند.

امروز نیز از مذاکره برای مذاکره، باید با جدیت امتناع کرد. مذاکره در نگاه سیاست خارجی تدبیر و امید، ابزاری براى دوگانه سازى، خلق دوقطبى کاذب نشود بلکه از مذاکره براى براى تولید قدرت و اقتدار، برای گره‌گشایی حال و افق‌گشایی برای آینده استفاده شود؛ نه تریبونی برای شعار، نه بلندگویی برای خطابه و نه قابی برای انداختن عکس‌های تکراری و نه ستاد انتخاباتى براى نامزدهاى همسو با دولت.

در موضوع برجام مشاهده شد که سیاستگذاری کلان انجام شد، خطوط قرمز تعیین شد تا کشور به «توافق خوب» برسد، اما مجری به نحوی عمل کرد که هیچ یک از خطوط قرمز محقق نشد و نتیجه آن شد که کشور با یک «خسارت محض» مواجه گردید که حاصل آن شدیدترین تحریم‌های تاریخ علیه کشور است؛ لذا ماهیت دولت، وزیر و وزارت خارجه در این سیاستگذاری‌ها موثر است (تفاوت برخی تاکتیک‌ها و رویکرد‌ها در دولت‌های مختلف گواه روشن این امر است) و ثانیاً «اجرا» بخش مهمی از این پروژه‌ی مربوط به دستگاه روابط خارجی است که میتواند باعث افتخار شود و یا خسارت محض را نصیب کشور کند.

آن‌طور که اکنون پیداست، جریان اصلاحات و اعتدال قصد داشته با نهایی کردن مذاکرات وین و سوء استفاده از اهرم توافق مجدد روی توافق برجام، صحنه انتخابات را با شوک روانی رو به رو کرده و از این برگ برنده نهایت استفاده را در عرصه انتخابات ببرد. اما سخنان راهگشای رهبری در واکنش انتشار فایل صوتیِ محمدجواد ظریف، همه صحنه مهندسی شده را به‌هم ریخت و بر طراحی پیچیده شکل گرفته برای خرداد ۱۴۰۰، خط بطلان کشید.

اهمیت و جایگاه ویژه انتخابات موجب شده که دشمنان نظام اسلامی، تمامی تلاش خویش را به کار بگیرند تا مردم را نسبت به شرکت درانتخابات دلسرد و مأیوس نمایند تا بدین وسیله نظام را از این پشتوانه قوی محروم سازند و بتوانند در روند حرکت نظام خلل وارد نمایند.

روشن است که حضور پر شور و حد اکثری مردم در عرصه انتخابات پیام روشنی برای این کشور‌ها خواهد داشت و قدرت برتری را برای کشور ما به ارمغان خواهد آورد و آنان را در تنگنا قرار خواهد داد.
مشارکت حداکثرى و قابل قبولی در انتخابات آینده خواهیم داشت، چون مردم به تأثیر آن بر آینده اقتصادی و سیاسی کشور توجه دارند. زیرا مشارکت حداکثری هم آبروی نظام و تودهنی به دشمن است و هم وفاداری به خون شهدا.

مردم ولایت مدار و انقلابی رای دشمن شکن خود را همانند تیری در قلب دشمن رها کرده و با آگاهی و هوشیاری وارد عرصه انتخابات می‌شوند تا بهترین سرنوشت را نه تنها برای خود بلکه برای نسل آینده نیز رقم بزنند.
مذاکرات وین چه به نتیجه برسد یا خیر مردم حتما پای صندوق‌های رأی خواهند آمد و این حضور مردم در پای صندوق‌های رای بى تردید دشمن شکن خواهد بود.