خرده ژورنالیست ها به بهشت نمی روند!

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، مناظره اول انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد، انتخاباتی که به تعیین کلیدی ترین امور ملت و کشور گره خورده است. مردم بعد از گذشت 8 سال مشقت و صبوری انتظار طلیعه های گشایش و بهروزی داشتند. امَّا جریان اصلاحات و اعتدال به گونه ای وارد میدان رقابت شد که دوستان آنها هم از حیرت سربه زیر گرفتند.

همَّتی و مهرعلیزاده با اینکه سالها از مدیران اجرایی کشور بودند و می توانستند از کارنامه خود برای مردم بگویند، امَّا ترجیح دادند با دوقطبی سازی،حمله مستقیم و گازانبری، رقیب سازی های کاذب و توهین، افکار عمومی را متوجَّه خود کنند.

البته این جریان که می توان آنها را«خُرده ژورنالیست» نامید، سالهاست زمام امور کشور را بدست دارند، آنها در سال 76 با یک جو سازی سنگین به اسم«آزادی و مردم» جای پای خود را در قدرت محکم تر کردند و 8 سال ریاست روحانی با«شعار درمانی»، «فرافکنی» و«متهم کردن دیگران» امور کشور را به پیش بردند.

 آنها وقتی که در قدرت نباشند، دم از ضعف مدیریت می زنند و اینکه اگر ما بیاییم هم «چرخ اقتصاد می چرخد و هم چرخ کشور» و اگر در قدرت باشند، آسمان را به ریسمان می بافند و بهانه می آورند و خود را هیچ کاره قلمداد می کنند.

این جماعت آنقدر خود را قوی می پندارند که وعده 100 روزه می دهند. این خرده ژورنالیست ها با عملیات جنگ روانی به تخریب گسترده حریف در اذهان عمومی اقدام می کنند، روزی به اسم «دیوار کشی» روزی به اسم «سایه جنگ»، روزی با «اگر فلانی بیاید، دلار 5 هزار تومان می شود».

دهباشی ها در اتاق­های فکرآشنا، با ترفند های عملیاتی «شوک  به مخاطب» و«القای ترس» به دنبال ارائه کارنامه نیستند. اساسا خرده ژورنالیست ها کارنامه قابل ارائه ندارند، کارنامه آنها پراست از ننگ و سیاهی برای مردم. آنها صرفا با اقدامات سلبی نه ایجابی و تقویت قوای واهمه مخاطبان ، دشمن خیالی بزرگی برای او درست می کنند و خود را قهرمان مبارزه با آن سایه خیالی تصویر می کنند. آن وقت با رقیب هراسی، مردم را به سوی خود فرامی خوانند.

این جماعت با اینکه همیشه امکانات داشته اند، همیشه در قدرت بوده اند، از سروش تا گوگوش و از سلبریتی ها تا بی بی سی برایشان تکرار کرده اند ، امّا خود را اقلیَّت جلوه می دهند، تا مظلوم نمایی کنند و حسّ ترحُّم مردم را برانگیزند.

آنها ابایی ندارند تا دستان گدایی خود را به سوی عاطفه مردم دراز کنند! گدایان عاطفه چگونه قرار است مشکلات و امورات مردم را حل کنند؟!

چشم امید آنها، تجارب گذشته و تکرار شدن، دوران اصلاحات و دولت سوم روحانی است. آنها خود را اساتید فنّ خطابه و جنگ های روانی آشنا می پندارند. آنها مردم را به مانند مومی می دانند که هر وقت خواستند بتوانند به هر شکلی در بیاورند.

امَّا اگر در دهه 70 و 90 توانستند به وعده های رنگین برخی از مردم را با خود همراه کنند، امَّا اینک کارنامه آنها پر است از صف های طویل مرغ، وعده های پوچ عمل نشده، دروغ های بزرگ، بی مسئولیتی های صبح جمعه،55 میلیارد دلار ارز جهانگیری، بی عزَّت شدن پاسپورت های ایرانی، بازی با وجهه بانوان، استفاده ابزاری از قومیت ها و اقلیَّت های مذهبی، پرواز دلار به بام­ها، گرانی بی­ سابقه مسکن، بیکاری جوان­ها، خانه نشین شدن نخبگان، اختصاصی سازی به جای خصوصی سازی  و... .

آنها جهنَّمی برای مردم در این سالها ساختند، جهنمی که تمام اقشار مردم با تمام پوست و گوشت خود گزندگی آن را حس کردند. اکثریت مردم امروز تحصیل کرده و ­آگاه اند. و زخم خورده از بازی های ژورنالیسی و جنگ ها روانی آشنا. حنای جماعت «خرده پا» دیگر جایی ندارد و بهشت جای آن جماعت نیست!

جعفر بحرینی