نوجوانان در دایره سردرگمی و غفلت رسانه ها

در ایام گذشته دو خبر منتشر شد که مهمترینش از دست دادن عالم ربانی، علامه حسن زاده آملی است و دیگری خبر گریه گردن عده ای نوجوان در تصور از دست دادن محمدرضا گلزار بود. قصد مقایسه این دو شخصیت و همچنین مذمت آن نوجونان در این نوشته نیست اما باید متذکر شد که آن نوجوانان مقصر نیستند و همینطور آقای گلزار چراکه آقای بازگیر نقشش سلبریتی بودن است و در نقش خودش علاوه بر جبهه گیری های سیاسی اش، خوش درخشیده است و آن نوجوانان نیز جویای چهره محبوب و مشهور هستند.

در این میان صدا و سیمای و به طور کلی رسانه ما مقصر است که در شناساندن بهترین چهره کوتاهی کرده است. چند برنامه می توان نام برد که در آن از علامه دهر، نه چند ساعت در طول ماه بلکه چند دقیقه در طول سال پخش شده باشد و سعی به معرفی و الگو سازی علامه برای نسل جدید داشته باشد؟ چند جوان را میشناسید که نام و اوصاف علامه را شنیده باشند؟ ولی نام اکثر سلبریتی های داخلی و خارجی و اطلاعات مربوط به آنان را می دانند.

یکی از کارهایی که رسانه ملی می تواند در این  زمینه انجام دهد پخش زندگینامه عالمان و دانشمندان حال حاضر کشور و راه رسیدن آن ها به موقعیت های فعلی و ارائه پیشنهاد های کاربردی و سازنده برای رسیدن نوجوانان به مقام های علمی مشابه است و بدیهی است این برنامه ها نباید منحصر به مسائل علمی شود و در دیگر زمینه های مختلف از جمله فنی، ورزشی، هنری و از این قبیل موراد هم باید اقدام نماید.

علامه نمونه ای درخشان از عالمان و دانشمندان و نویسندگان وطن است که مردم نسبت به آنان بی اطلاع هستند و نمونه دیگر این عدم آگاهی را در مسابقات جام جهانی فوتبال گذشته دیدیم که طی یک مصاحبه ای از تماشاچیان فوتبال کشورهای خارجی، بسیاری از آنان نام همه بازیکنان تیم خود را نمی دانستند اما نام نویسندگان کشورشان را می دانستند و در مقابل آنها تماشاچیان ایرانی بودند که نام نویسندگان را نمی دانستند و نام بازیکنان را...

البته قصد تخریب جوانان ایرانی در این نوشتار نیست چراکه این جوانان همان هایی هستند که با وجود جنگ اقتصادی و فرهنگی تمام عیار و تحریم های بی سابقه ضمن حفظ معنویت دینی خود به پیشرفت های حیرت آور علمی، دانشی و دیگر زمینه ها رسیده اند و موجب سرافرازی ایران در جامعه جهانی شده اند و داشتن اطلاعات یک شخصیت محبوب ورزشی یا سینمایی به خودی خود بد نیست ولی آنجایی مذموم می شود که نام بزرگان علمی و افراد تاثیرگذار کشورمان را ندانیم و نسبت به اطلاعات ضروری جهل داشته باشیم ولی نسبت به اطلاعات بی فائده و غیر ضوری به خوبی تسلط داشته باشیم.

محمدصادق کربلائی آقاملکی