مسمومیت با مایع سفید کننده و علائم آن

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از جام جم آنلاین، سفید کننده به طور گسترده ای برای تمیز کردن خانه استفاده می شود. با این حال، باید با احتیاط از آن استفاده کرد، زیرا جزء اصلی آن هیپوکلریت سدیم است.

سفیدکننده چیست و چه کاربردی دارد؟

سفیدکننده، یا هیپوکلریت سدیم، محلولی است که از این ماده شیمیایی ساخته شده است. این ماده شیمیایی می تواند در نظافت لوازم ، لباسشویی و دستگاه های تصفیه آب استفاده شود.

غلظت آن در محصولات خانگی از ۳ تا ۶ درصد متغیر است. انواع سفید کننده های مورد استفاده در استخرهای شنا می تواند تا ۱۰ درصد نیز برسد.

سفیدکننده ها وقتی در مکان‌هایی که باکتری‌ها بیشتر تجمع می‌کنند، از آشپزخانه و حمام گرفته تا اتاق‌خواب و زیرزمین استفاده می‌شوند، مفید هستند.

آنها همچنین برای ضدعفونی کردن مواد آزمایشگاهی (غیر فلزی یا فاقد مواد آلی)، و همچنین سطوح مختلف یا فومیت‌ها در فضاهای بهداشتی استفاده می‌شوند.

با توجه به ویژگی‌هایی که داراست برای از بین بردن میکروب‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها مناسب در نظر گرفته می‌شود، بنابراین ضدعفونی‌سازی با آن انجام می‌شود و خطر ابتلا یا انتشار بیماری‌ها به حداقل می‌رسد.

علائم مسمومیت با سفید کننده

علیرغم تمام این فواید تمیز کردن، اگر به درستی انجام نشود، سفیدکننده می‌تواند خطرناک باشد. این نه تنها برای شخصی که آن را استفاده می کند، بلکه برای کودکان و حتی حیوانات خانگی نیز می تواند مضر باشد.

شایان ذکر است که در خانه، استفاده نادرست از سفیدکننده می‌تواند ناشی از مخلوط کردن هیپوکلریت سدیم با سایر مواد مانند اسید کلریدریک یا آمونیاک باشد. این یکی از اشتباهات مکرر هنگام کار کردن با سفید کننده است.

از سوی دیگر، علائم مسمومیت با سفید کننده ممکن است بسته به شکل تماس، ناحیه استفاده شده در بدن، غلظت ماده و همچنین زمان قرار گرفتن در معرض آن متفاوت باشد.

مسمومیت با سفید کننده:

تماس با پوست

در محصولات خانگی، هیپوکلریت سدیم ۵ درصد و گاهی کمتر است. حتی این محلول‌های سفیدکننده می‌تواند پوست افراد حساس را تحریک کند و باعث سوزش یا قرمزی شود.

وقتی هیپوکلریت در غلظت‌های بالاتر وجود دارد، مانند یک ماده سوز آور قلیایی عمل می‌کند که خورنده می‌شود. باعث سوزش و تاول زدن در ناحیه آسیب دیده می شود.

جالب اینجاست که حمام های سفید کننده ۰/۰۵ درصد برای درمان درماتیت آتوپیک استفاده می شود. به نظر می‌رسد این ماده دارای اثرات ضد التهابی است و با کاهش غلظت باکتری‌هایی مانند استافیلوکوک اورئوس، بدون استفاده از کورتیکواستروئیدها یا آنتی‌بیوتیک‌های موضعی، به بهبود علائم کمک می‌کند. این کار فقط باید تحت نظارت پزشکی و با سفید کننده درجه پزشکی انجام شود.

مسمومیت با سفید کننده:

تماس چشمی

در چشم ها و سایر غشاهای مخاطی، هنگامی که با پروتئین ها و چربی ها ترکیب می شود، اثر شیمیایی هیپوکلریت سدیم روی بافت ها مستقیم است. سوختگی، سوزش و احساس درد شدید ممکن است رخ دهد. با این حال، در موارد کمتر شدید، قرمزی، التهاب و پارگی نیز ممکن است رخ دهد.

استنشاق

همانطور که گفته شد، مخلوط سفید کننده با سایر محصولات، چه خانگی و چه صنعتی، واکنشی را ایجاد می کند که در آن بخارات کلر آزاد می شود.

استنشاق این بخارات ممکن است باعث واکنش های مختلفی شود:

یک قسمت در میلیون می تواند باعث تحریک مخاط بینی، چشم و حلق در افراد حساس و همچنین آبریزش بینی، سرفه، احساس خفگی، ریزش اشک و خشکی شود.

در ۳۰ پی پی ام حتی در مواجهه کوتاه مدت می تواند باعث درد قفسه سینه، تهوع و استفراغ، تغییر ریتم تنفسی، سرفه، سردرد شود. در ۴۰ پی پی ام یا بیشتر، ادم اپی گلوت، درد پلور، برونشیت انسدادی و مشکل در تنفس ممکن است رخ دهد. در شدیدترین موارد، هیپوکسمی و ادم ریوی ممکن است رخ دهد.

در مورد بلع، خواه تصادفی یا عمدی، علائم مسمومیت با سفید کننده نیز به غلظت و همچنین مقدار مصرف شده بستگی دارد. با مصرف محلول ۵ درصد محصولات خانگی، علائم زیر رخ می دهد:

درد معده حالت تهوع و استفراغ زخم در غشاهای مخاطی فشار خون پایین سوختگی در مری، دهان یا گلو

در صورت مسمومیت با سفید کننده چه باید کرد؟

اگر شخصی به طور تصادفی سفید کننده را مصرف کرد، قبل از هر چیز باید آرامش خود را حفظ کند و با پزشک تماس بگیرد. تحت هیچ شرایطی نباید استفراغ ایجاد شود، زیرا ممکن است غشاهای مخاطی را بیشتر تحریک کند.

همچنین استفاده از لوله بینی معده، شستشوی روده، استفاده از زغال فعال یا خنثی کردن با استفاده از مواد قلیایی یا اسیدها توصیه نمی شود. حداکثر باید دهان را با آب شستشو داد.

همچنین، اگر مشکل بلع وجود نداشت، می توان آب یا حتی جرعه های کوچک شیر را به آرامی مصرف کرد تا غلظت محصول رقیق شود.

با این حال، اگر بیش از یک ساعت از مصرف گذشته باشد و فرد قادر به بلعیدن نباشد، این کار توصیه نمی‌شود زیرا همین امر در صورت تلاش برای بلعیدن باعث سرفه های محرک می شود.

در افرادی که علائم گوارشی دارند باید محافظت از معده و آزمایش‌های پزشکی انجام شود و چندین روز تحت درمان قرار گیرند.

زمانی که هیپوکلریت با پوست تماس پیدا کرد، باید تمام لباس‌ها در آورده شود و ناحیه آسیب‌دیده باید با آب فراوان شسته شود. محلول فیزیولوژیکی را می توان بر روی غشاهای مخاطی چشم استفاده کرد.

چگونه از مسمومیت با سفید کننده جلوگیری کنیم؟

همه چیزهایی که تا کنون در مورد آن صحبت کرده ایم به این معنی نیست که ما باید استفاده از این محصول را متوقف کنیم. با این حال، باید اقدامات مهمی را برای جلوگیری از مسمومیت سفیدکننده انجام دهیم.

از جمله این اقدامات موارد زیر است:

قبل از شروع تمیز کردن، پنجره‌ها را باز کنید تا هوا تهویه شود. برای کاهش احتمال استنشاق، ماسک بزنید. شلوارها و پیراهن‌های آستین بلند برای جلوگیری از تماس با پوست بپوشید واز دستکش‌های کار ضخیم استفاده کنید.

در نهایت، به هیچ وجه سفید کننده را با هیچ محصول پاک کننده دیگری مخلوط نکنید. همیشه مطمئن شوید که این مواد و سایر مواد را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی نگهداری می کنید.

منبع: بهداشت نیوز