خشم مکرون از زبان اقتدار دیپلماسی دولت سیزدهم

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، آیت الله رئیسی در سفر به نیویورک برای حضور در هفتاد و هفتمین اجلاسیه سازمان ملل بیش از پیش پختگی سیاسی و اقتدار دیپلماتیک ایران را به نمایش گذاشت. هرچند این روزها رسانه‌های مختلف بهانه‌ها و سوژه‌های زیادی دارند تا خود را نسبت به این اقتدارهای آیت الله رئیسی به غفلت بزنند؛ اما با این وجود بیشترین تلاش‌های خود را برای تخریب ایشان انجام داده‌اند.

آیت الله رئیسی روز گذشته در دیدار مکرون، رئیس جمهور فرانسه، وی را نزدیک به یک دقیقه معطل کرد. معطل کردن رؤسای جمهور دیگر در ادبیات و زبان سیاست‌مداران به‌معنای بی‌اهمیت یا کم اهمیت بودن کشورهای مختلف است. برای مثال پوتین از جمله رؤسای جمهوری است که حتی تا نیم ساعت طرف مقابل خود را معطل کرده یا حتی در هنگام دیدار خود را به بازی با سگش مشغول کرده است. رؤسای جمهور کشورهای مختلف جهان به‌ویژه پوتین اهمیت بسیار زیادی به داشتن رفتارهای به‌خصوص و دادن پیام‌های سیاسی به طرف مقابل خود می‌دهند.

همیشه یکی از تخریب‌هایی که جریان‌های اصلاح طلب درباره آیت الله رئیسی مطرح کرده‌‌اند، این موضوع است که ایشان چیزی از زبان دنیا نمی‌داند. بی‌اثر کردن عملی تقریباً یک چهارم تحریم‌ها با عضویت در پیمان یا اجلاسیه شانگهای انجام شده است، کاری که دولت روحانی نتوانست حتی یک دهم آن را انجام بدهد و ایران برای فروختن نفت امکان بازگرداندن پول‌های نفت فروخته شده را نیز نداشت.

حتی یک مورد از انتظار نگهداشتن رؤسای جمهور یا مقامات کشورهای دیگر از سوی حسن روحانی دیده نشده است. روحانی که خود را قابل در تعامل سیاسی با تمام کشورهای جهان می‌دانست و از جمله اولین نفرهایی بود که مسأله زبان دنیا ندانستن را در جریان مناظرات انتخاباتی سال 1396 به آیت الله رئیسی نسبت داد وقتی به دیدار مکرون رئیس جمهور فرانسه رفته بود، با خنده‌هایش و آغوش گرمی که برای مکرون باز کرده بود، ذلت و حقارت دیپلماتیک را به رخ او کشیده بود.

زمانی کشورهای مختلف نسبت به کشورهای دیگر احترام می‌گذارند و می‌کوشند که در تمام مبادلات سیاسی، اقتصادی، امنیتی، فرهنگی و اجتماعی با کشور دیگری ارتباط و تعامل دوسویه داشته باشند که کمی اقتدار از کشور دیگر را ببینند. طبیعی است که وقتی دولت روحانی که از ابتدا خود را نوکر سینه‌چاک دول غربی معرفی کرد، طبیعی است که نتواند ذره‌ای اقتدار در مذاکرات داشته باشد و حتی آب خوردن را به برجام و اف‌ای‌تی‌اف گره بزند و به هر چیزی که غربی‌ها دیکته کردند، تن بدهد یا هر حقارت و ذلتی را حتی از سوی کشورهای کوچکی مانند جیبوتی یا کشورهای کوچک حاشیه خلیج فارس مانند امارات یا کویت تحمل کنند.

اقدام آیت الله رئیسی در حقیقت استفاده صحیح از زبان دیپلماتیک در مقابل مکرون بود. چهره مکرون که در این انتظار سراسر خشم بود و سعی می‌کرد چهره‌اش را پشت لبخند‌های تصنعی پنهان کند و حتی در تصویری هم که با آیت الله رئیسی منتشر شده است، اکراه، ناراحتی و نفرت را بیش از پیش در چهره او نشان می‌دهد. فرانسه دولتی است که در مسائل مختلف سیاسی، عملاً مقابل ایران ایستاده است و حتی در بزنگاه‌هایی مانند ارسال خون‌های آلوده به ایدز، تعداد قابل توجهی از مردم ایران را به این ویروس غیرقابل درمان و مخرب مبتلا ساخت.

ای کاش کمی از این خیانت‌های دامنه‌دار دولت فرانسه به یاد حسن روحانی می‌افتاد یا برای او تکرار می‌کردند که حداقل یاد بگیرد در مقابل دشمن خود، به این میزان مشتاق نباشد. انسان عاقل حتی در برابر کسی که از او بسیار زخم خورده است، لبخند از سر ذلت و حقارت نمی‌زند. بی‌شک اقدام آیت الله رئیسی در مقابل مکرون پاسخ کمی به خیانت‌های دولت فرانسه علیه ملت ایران بوده است. تاریخ نباید این شجاعت‌های دیپلماتیک در دولت‌های مختلف جمهوری اسلامی ایران را فراموش کند.