نماز جمعه وحدت آفرین یا وحشت آفرین!

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، عملیات تروریستی در سیستان و بلوچستان و حمله به کلانتری 16 زاهدان در 17 تیرماه 1402 ماحصل فرآیند چند ماهه نا امنی های بوجود آمده بعد از اغتشاشات پاییز بوده است.

اغتشاشاتی که با چراغ سبز دشمنان قسم خورده ملت آغاز شد و با پروپاگاندای رسانه ای پرتلاطم و سنگین خاطره های تلخی را به جای گذاشت.

دعوت به حضور مردم در خیابان و انجام رفتارهای هنجارشکن به تبلیغ شب و روز رسانه های فارسی زبان ضد ایرانی تبدیل شده بود و همه پلت فرم های مطبوع از دعوت به نا آرامی تا طریقه ساخت سلاح جنگ خیابانی را آموزش می دادند.

برخی سلبریتی ها و ورزشکاران فریب خورده هم که برای شعله ور شدن این نا امنی ها سنگ تمام گذاشتند و صفحه مجازی خود را به پایگاه پخش اطلاعیه ها و دعوت نامه های حضور در تظاهرات تبدیل کرده بودند و تعدادی نیز با حضور در تجمعات داخل و خارج از کشور شمشیر علیه حاکمیت و مردم را از رو بستند.

نکته قابل توجه در آن روزها شنیدن صدای افتراق و جدایی از محل نماز جمعه مسجد مکی زاهدان بود که امام جماعت این مسجد مولوی عبدالحمید تریبون نماز جمعه را به صحنه مبارزه با حاکمیت تبدیل کرده بود. صحبت هایی که گاهی شبکه های بی بی سی و ایران اینترنشنال با ترفندهای رسانه ای و کنایه ای بیان می کردند را عبدالحمید با صراحت تمام و لحنی سراسر حقد و کینه نسبت به نظام در خطبه های نماز جمعه بیان می کرد.

نماز جمعه و جماعتی که طبق آیه شریفه «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نُودِیَ لِلصَّلَاةِ مِنْ یَوْمِ الْ‍جُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَی ذِکْرِ اللهِ» باید محل ذکر الله باشد و از زمان رسول الله محل اجتماع مسلمین بوده و ندای وحدت و برادری را فریاد می زند با سوء درایت و مدیریت بغض آلود عبدالحمید در مسجد مکی به میدان جنگ بدل گشته و توپخانه علیه انقلاب اسلامی ایران شده بود. به طوری که جمعه هرهفته بخش ویژه ای در رسانه های ضد انقلاب برای استفاده از سخنان او تهیه شده و بسته های خبری ضد مردم و امنیت جامعه را از این سخنان استخراج می کردند.

نکته قابل توجه در روزهای جمعه مسجد مکی، اعتراضات و تجمعات و هنجارشکنی هایی بود که به رسم هر هفته پیروان عبدالحمید بعد از نماز انجام می دادند.

به راستی در این خطبه ها چه نکاتی گفته می شد که بعد از شنیدن آن از درب مسجد فحاشی به نظام و حاکمیت آغاز می شد.

مگر قرار نبود نماز جمعه وحدت آفرین باشد پس چرا این خطبه ها وحشت را بر خیابان های اطراف مسجد مکی به ارمغان می آورد؟

حال این جنگ ترکیبی وارد مرحله ای جدید شده و در بهترین ایام عبادی مسلمانان یعنی ایام حج و اعیاد ذی الحجه گروهی معلوم الحال به کلانتری 16 زاهدان حمله می کنند، امنیت مردم را به زیر پا گذاشته و داغ بر دل فرزندان شهدا می گذارند.

شهادت دو نفر از سبز پوشان جان برکف نیروی انتظامی در زاهدان برگ زرین دیگری در کارنامه نیروهای مدافع امنیت کشور بوده است ولی به راستی بسترسازی این نا امنی ها چه بوده؟

خطیبی که هر هفته بر طبل جنگ می کوبد و تلویحا مردم را به ضدیت با نظام می خواند آیا می تواند در این روزها از این اعمال اعلام برائت کند؟

برائت از کدام عمل؟

راستی در دوران شهادت فرزندان جان برکف ملت ایران در زاهدان چرا صدای از مولوی شنیده نشد؟

آنچه که عبدالحمید باید از آن اعلام برائت کند واقعه تروریستی 17 تیر ماه در کلانتری 16 زاهدان نیست بلکه او باید از خطبه های سراسر ضد مردمی و ضد امنیتی خویش اعلام برائت کند.

او باید اعلام برائت کند از تشویق مردم و جوانان به نا آرامی، اعلام برائت کند از تهییج مردم و توده ها به حمله به اماکن عمومی، اعلام برائت کند از تخریب انتخاباتی که زمان زیادی به فرا رسیدنش باقی است.

مردم نجیب و آرام و ولایت مدار سیستان و بلوچستان اعم از شیعه و سنی، مدت هاست که گرفتار بلیه ای به نام مولوی عبدالحمید هستند که سنگر نماز جمعه و جماعت را با میز ایران سازمان های موساد و سیا و ام آی سیکس اشتباه گرفته است.

اگر این خطبه ها و طعنه ها و ضدیت در نماز مسجد مکی ادامه داشته باشد باید منتظر حوادث دیگری در روزها و ماه های آینده باشیم.

شاید حتی بتوان با توجه به قاعده سبب و مباشر برای عبدالحمید ادعای جرم کرد. ولی قدر متیقن و با توجه به مشاهدات و رصدها و فضای به وجود آمده در روزهای جمعه هر هفته می توان با قاطعیت گفت که توپخانه ضد امنیت هر هفته جمعه ها مقارن با اذان ظهر در مسجد مکی زاهدان فعال می شود تا احساس امنیت را از مردم منطقه سلب کند و اهداف مد نظر دشمنان نظام را بمباران کند.

سیدقوام صفوی