شکوه اربعین در پناه قرآن

کسانی به موکب‌زدن، می‌اندیشند و دیگرانی درکارِ تأمین تدارکات و تسهیل مواصلات، هستند و عموم عاشقان حسین، در تب‌وتاب سفرند.

اربعین و پیاده‌روی اربعین به‌مرور، جای خود را در تقویم دینیِ شیعیان بازکرده و البته سفره‌ای که گشوده می‌شود، محدود به شیعیان نیست.

سال‌به‌سال، بر رونق این همایش افزوده می‌شود و البته انتظار می‌رود که اهل فکر و نظر، این فضا و حُسن‌القضاء را مغتنم بشمرند و درباب بهره‌مندیِ هرچه بیش‌ترِ معنوی، فرهنگی و معرفتی از آن، بیندیشند. شاید در هیچ موقعیتی نتوان با متن واقعیِ مردم، اینگونه مواجهه‌ی مستقيم پیداکرد، پس چه نیکوست اگر کسانی اصلاح فرهنگ عمومیِ مردم را نشانه بگیرند و دیگرانی عمق‌بخشیدن به معرفت دینی و بصیرت شیعیِ ‌مردمان را و البته تمرین و تعمیق معنویت نابِ دینی هم حتما باید ملحوظِ اهل معنا باشد.

به این همایش باشکوه، می‌توان فقط از منظر جلوه‌گاهی برای عواطف حسینی یا چونان فرصتی برای تظاهرات شیعی نگریست و می‌توان فراتر از عواطف، به معارف نیز نقبی زد و می‌توان بانگاهی تمدنی و جهانی، اربعین را درخدمت انسان و ازجمله، انسان مسلمان و به‌سودِ اهداف انسانی و اسلامی قرار داد.

در این ایام که جامعه‌ی جهانی و دنیای مسلمانی با توطئه‌ی کثیف هتک حریم قرآن کریم، روبه‌رو شده، توطئه‌ای که خاستگاه و پایگاه آن، مغرب‌زمین، به‌ویژه، کشورهای حوزه‌ی اسکاندیناوی است. اینک که نشانه‌های برنامه‌ریزی‌شده‌بودنِ این اقداماتِ ظاهرا فردی، آشکار شده است، جهان اسلام باید یک‌صدا و یک‌دل، به مقابله با این دسیسه بپردازد و به‌رغم میل طراحان این فتنه، هیجانات پیش‌آمده را سکویی قراردهد، برای تفاهم بیش‌ترِ مسلمانان و نیز بازگشت همگان به دامان قرآن.

پیامبر اکرم(ص) فرمودند که هرگاه فتنه‌ها فضا را تیره‌وتار کردند، به قرآن پناه ببرید. در فتنه‌ای که در پیرامون قرآن برآمده، باز باید به خودِ قرآن پناه برد.

امیرمؤمنان، قرآن را مایه‌ی شرح‌صدر می‌داند. با تکیه برهمین قرآن، می‌توان به دلی گشوده و سینه‌ای فراخ دست یافت و خود را از لاک نگره‌ها و نگرش‌های تنگ مذهبی، نجات داد.

شیعیان که به برکت تدبیر و جهاد تک‌تک امامان معصوم، به‌ویژه، خون سیدالشهداء علیه‌السلام، فرصت‌های عظیمی، همچون پیاده‌رویِ اربعین را یافته‌اند، باید از این شورحسینی و از این تجمعِ عمدتاً شیعی، مدد بگیرند و بیرق قرآن را برافرازند و اینگونه، هم قرآن را از مهجوریت برهانند و دامانش را از هتاکی‌ها مصون بدارند و هم پیوند عمیق تشیع با قرآن را باصدایی رسا، فریاد کنند.

می‌دانیم که قرن‌ها شیعیان را به بی‌اعتنایی به قرآن و به‌حاشیه‌راندنِ ثقل اکبر و گاه، باور به تحریف قرآن، متهم کرده‌اند. کوشش‌های عالمان شیعه در نیم‌قرن اخیر و اهتمام ویژه‌ی جمهوری اسلامی ایران و پیشوای راحل و رهبر کنونی‌اش، به قرآن کریم، تاحدّزیادی، این جبهه‌بندی را درهم شکسته است.

بااین‌همه، در سال‌های اخیر، کسانی منتسب به شیعه، و با دستاویزقراردادن برخی مواضع ساده‌لوحانه و برخی روایاتِ تفسیربردارِ شیعی، کوشیده‌اند تشیع اصیل و کهن را به تحریف‌باوری، موصوف و موسوم کنند و همه‌ی تلاش‌های تحریف‌ستیزانه را نوعی مماشات و لاپوشانی وانمودکنند.

اینک خیلی موجه و مناسب خواهد بود که شیعیان در همایش عظیم اربعین، با تدابیر و ابتکارات گوناگون، صف‌بندیِ شیعیان را دربرابر قرآن‌ستیزان به نمایش بگذارند و پیوند عمیق خود را با قرآن، به منصه‌ی ظهور برسانند. ازجمله، پیشنهادهایی که در این جهت می‌توانند پیگیری یا دست‌کم، بررسی شوند از این قرار است:

۱. نوشتن شعارهای قرآنی روی لباس‌ها، کوله‌ها، موکب‌ها و هرجایی که در دید باشد.

۲. برگزاری محافل قرائت قرآن در موکب‌ها باحضور قاریان مشهور.

۳.‌ دعوت از حافظان قرآن، به‌ویژه، خردسالان، برای خواندن قرآن از بر.

۴. برگزاری مسابقات قرآنی.

۵. ختم قرآن یا برخی جزء‌ها با سوره‌های قرآنی در ایام پیاده ‌روی.

بیاییم و با برجسته‌کردن قرآن کریم و باورمان به مکانت قرآن، درکنار برافراشتن عَلَم سیدالشهداء که تمثل قرآن و فدایی قرآن بود، نام خود را در فهرستگان ملتزمان و مروجانِ ثَقَلین ثبت کنیم.

حمیدرضا شریعتمداری