مراکزی مانند سازمان صداوسیما، سازمان تبلیغات، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم و دیگر مراکز خودجوش و جهادی تلاش می‌کنند آموزه‌های اسلامی را در جامعه رواج دهند و به تبلیغ آموزه‌های دینی اهتمام دارند، اما با همه تلاش و کوششی که انجام می‌دهند، باز هم برخی افراد، گروه‌ها و مراکز از شمیم معارف اسلامی بی‌نصیب هستند و آموزه‌های ناب اسلامی در معرض آن‌ها قرار نمی‌گیرد.
باتوجّه به این‌که یکی از مهم‌ترین وظایف مراکز حوزوی رساندن پیام دین به گوش همه افراد جامعه است و ازطرفی عملاً این مهم انجام نشده، لازم بود دراین‌زمینه تحقیقی انجام گیرد و مراکزی که زمینه تبلیغ دین در آن‌ها وجود دارد، ولی به‌هردلیلی از این امر غفلت شده است شناسایی شوند و راه‌کارهای ورود به آن‌ها مشخّص شود تا زمینه فعالیّت تبلیغی در این مراکز و افرادی که در آن مراکز هستند فراهم گردد.
ابراهیم عباس‌پور مؤلف کتاب در سایه‌روشن تبلیغ، در اثر خود که آن را پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه‌السلام تدوین کرده است، مراکز مغفول‌مانده در امر تبلیغ دین و ظرفیت‌های تبلیغی این مراکز و مکان‌هایی را که عدّه‌ای از مردم به‌طور ثابت یا موقت در آن مجموعه‌ها رفت‌وآمد می‌کنند یا مستقر هستند را معرفی می‌کند.
محصول نهایی این اثر که پیرامون ظرفیّت‌های موجود در مراکزی مانند مراکز بهزیستی، خانه‌های سالمندان، دبستان‌ها، دبیرستان‌های شبانه‌روزی، مهدکودک‌ها، اردوگاه‌های کشوری، مراکز توریستی، موزه‌ها و کاخ‌های حاکمان پهلوی برای تبلیغ دین به رشته تحریر درآمده، اضافه شدن مراکز جدید با مخاطبان تازه به حیطه فعالیّت‌های تبلیغی مُبلِّغان حوزه است.
باید توجه داشت که ملاک تعیین این مراکز، داشتن ظرفیّت بیشتر است، به این معنا که زمینه تبلیغ دین در آن مراکز بیشتر فراهم باشد و افرادی که منتسب به آن مرکز هستند آمادگی و استعداد بیشتری برای جذب آموزه‌های اسلام داشته و سرمایه‌گذاری فرهنگی نسبت به آن‌ها مهم‌تر باشد.
در فصول پنج‌گانه کتاب، به این موارد پرداخته شده است:
الف. معرفی اجمالی پنج مرکز از بین مراکز موردنظر (نوع مرکز، تاریخچه، ساختار، زیرمجموعه کدام بخش و نهاد بودن؟)،
ب. معرفی و بیان مخاطبان موجود در مراکز منتخب (پراکندگی جغرافیایی، جنسیّت، سن، سواد، فرهنگ و غیره)،
ت. شناسایی نیازهای تبلیغی و تعیین اولویّت‌های آن مراکز،
ج. خصوصیّت مُبلِّغینی که باید به این مراکز اعزام شوند و آموزش‌هایی که باید ببینند،
چ. شیوه‌های خاص تبلیغ دین در این مراکز و شیوه حضور (متمرکز یا غیرمتمرکز، ملبّس یا بدون لباس، نوشتاری یا گفتاری یا رفتاری و غیره).
در پایان، بخشی به‌عنوان خاتمه آورده شده است که شامل جمع‌بندی، نتیجه‌گیری و پیشنهادهایی برای انجام تبلیغ دین در مراکز دیگری؛ مانند مراکز پنج‌گانه مورد بحث، و پیشنهادهایی عملیّاتی برای سازمان تبلیغات در زمینه تبلیغ کارآمد در مراکز مذکور است.
در بخشی از مقدمه این اثر می‌خوانیم: «در جامعه امروزی قشرهای مختلف و متنوّعی از مردم خصوصاً جوانان، بخش مهمّی از عمر و ساعات زیادی از روز و شب را در مراکزی به‌سر میبرند که کمترین تبلیغی از دین در این مراکز انجام نمی‌گیرد و مراکز رسمی تبلیغ دین هم توجّه چندانی به این مراکز نمیکنند و متولّی خاصّی برای تبلیغ دین ندارند.
این در حالی است که بخش عظیمی از این مردم حتّی اگر انسان‌های دغدغه‌مندی هم باشند، به‌خاطر ساختارهای جامعه امروزی فرصت حضور در مساجد و مراکز تبلیغی دین را ندارند و در آخر هفته هم ترجیح می‌دهند که با خانواده باشند و باهم به مسافرت و تفریح بروند.
بنابراین بخش عظیمی از مردم در بخش زیادی از زندگی خود فرصت فراگیری آموزه‌های اسلامی را ندارند و این مسئله میطلبد مراکز تجمّع این‌چنینی شناسایی شود و مُبلِّغان دینی در آن مراکز حضور یابند و به‌صورت منظّم و حساب‌شده به تبلیغ دین بپردازند؛ به این معنا که این مراکز نیز یک متولّی در امر تبلیغ دین داشته باشند، مانند نهاد نمایندگی ولی‌فقیه در دانشگاه‌ها که متولّی تبلیغ دین در فضای دانشگاه‌های کشور هست.»
کتاب در سایه‌روشن تبلیغ (گونه‌شناسی عرصه‌های جدید در تبلیغ دین) حاصل پژوهش ابراهیم عباس‌پور در قطع رقعی، 338 صفحه، شمارگان 330 نسخه به تازگی از سوی انتشارات پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه‌السلام منتشر شده است.