چرا «زندگی پس از زندگی» هنوز پربیننده است؟
پربیننده شدنِ برنامه تلویزیونی «زندگی پس از زندگی» در چند سال پیاپی نشان می‌دهد مردم علاقه‌مند آگاهی از دنیای برزخ‌اند و اصطلاحاً برخلاف برخی از گفتارها و تبلیغات غربی، مردم ایران خصوصاً مرگ آگاهی بیشتر از اتکا به دنیای مادی برایشان اهمیت دارد.
به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، نظرسنجی‌های به دست‌آمده نشان می‌دهد «زندگی پس از زندگی» را امسال هم می‌توان به عنوان پربیننده‌های تلویزیون شناخت. عباس موزون اجرا و تهیه‌کنندگی این برنامه را بر عهده دارد و در این مجموعه به گفت‌وگو با افرادی می‌پردازد که تجربه‌هایی نزدیک به مرگ داشته‌اند. «زندگی پس از زندگی» به اعتبار محتوای آنکه در همین چند فصل به یک برند تبدیل شده است از ابتدای ماه رمضان پربیننده‌ترین برنامه افطار تلویزیون با اختلافی میلیونی بوده است.
«زندگی پس از زندگی» در فضایی فعالیت می‌کند که کماکان بسیاری از برنامه‌سازان و سریال‌سازان دنبال سری‌دوزی و کمتر به دنبال ایده‌های نو می‌روند. البته امسال در میانِ چند برنامه رمضانی توجه به سوژه و ایده‌پردازی دیده می‌شود اما رویِ‌هم رفته کارِ خارق‌العاده‌ای از آب درنیامده است.
بزرگترین آفت پیش‌روی رسانه‌ها خصوصاً صداوسیما همین تکرار و نرفتن به سمت خلاقیت و نوآوری است. پخش نوستالژی با روش‌های تکراری برنامه‌سازی متفاوت است؛ یعنی در واقع تکرار برنامه‌ها و سریال‌های خاطره‌انگیز حتی برای مخاطب جذابیت هم دارد اما سوژه و روش تکراری برنامه‌سازی مخاطب را نسبت به آنتنِ تلویزیون ناامید می‌کند.
اما «زندگی پس از زندگی» بدون دکورِ آنچنانی، سلبریتیِ خاصی و هیاهوی رسانه‌ای کماکان جزو پربیننده‌های تلویزیون است. این استقبال‌ها نشان می‌دهد مخاطبان علاقه‌مند مفهوم مرگ، تجربه مرگ و یا به قولی مفهوم معادند. شاید در کشورهای دیگر و حتی تک و توک در میان برنامه‌های خودمان درباره تجربه‌های کسانی که یک بار مرگ را درک کرده‌اند صحبت شده باشد اما به واسطه ناشناخته بودن آن شرایط، هنوز هم جذابیت دارند.
در ایام ماه مبارک رمضان ساخت برنامه‌ای درباره مفهوم مرگ، تجربه مرگ و یا به قولی "زندگی پس از زندگی" بسیار بجا بوده و تلویزیون را از قرار گرفتن بر ریل "ایده‌های تکراری" نجات داده است. برنامه‌ای که با ساده‌ترین لوکیشن و شبکه کم بیننده‌تر نسبت به برخی از برنامه‌ها و شبکه‌ها، باز هم توانست به جایگاه پربیننده‌های تلویزیون تکیه بزند.
"زندگی پس از زندگی" برنامه ای درباره مرگ و عالم ماورا است که هر روز قبل از افطار روی آنتن می‌رود و روایت افرادی است که در تجربه مرگ تقریبی از کالبد جسم خارج شدند و عالم برزخ را درک کردند و بازگشتند. امسال این برنامه تلویزیونی تجربه‌گرانی را روی آنتن آورده که همچون سالِ گذشته بازتاب‌های فراوانی داشته و در فضای‌مجازی بخش‌هایی از صحبت‌های این تجربه‌گران، قابل مشاهده است.
«زندگی پس از زندگی» برنامه افطار شبکه چهار سیما با اجرای عباس موزون برنامه پربیننده سال‌های اخیر بوده است که حالا با اختلافی اندک از «محفل» این برنامه هم بیش از 3 میلیون بازدید دارد. برنامه سحر این شبکه نیز حدود 35 هزار بازدید دارد. این برنامه تلویزیونی با آیتم‌های جدید و متفاوت‌تر و تجربه‌گران جدید و سوژه‌های شگفت‌انگیزتر از فصل‌های قبلی همراه شدند.
آنچه که در این فصل بیشتر به چشم خورد توجه به موارد علمی موضوع ماورایی روایت آدم‌ها بود، روایت قصه‌های انسان‌هایی که بر اثر وقوع حادثه در شرایط برزخی قرار گرفتند و در واقع شاهد خروج روح از بدن‌شان بودند با ظرافت‌های ویژه برای مخاطبان بازگو شد و در این میان هم عباس موزون مجری کارشناس برنامه " زندگی پس از زندگی " تلاش کرد که با پرسش‌های تأکیدی‌اش فضای دینی و معنوی را برای تجربه‌گران مرگِ موقت رقم بزند و روایت قصه تجربه‌گران را عینی‌تر برای مخاطبان به تصویر بکشد. از طرفی هم فضاسازی و دکور جدید این برنامه که متفاوت‌تر از قصل های قبلی بود توانست به فضای معنوی و ماورایی این برنامه کمک کند.
به هرحال روایت شرح و حال موضوع مرگ آدم‌ها و بازگشت مجدد آنها به زندگی در این برنامه هم از نظر علمی و هم از نظر دینی و فقه اسلامی مورد ارزیابی، تحقیق و بررسی قرار می‌گیرد؛ همان‌طور عباس موزون تهیه‌کننده و کارگردان این برنامه همواره در تلاش بوده علی‌رغم توجه به موضوع جهان پس از زندگی و برزخ از نگاه دینی و مذهبی، به موضوع علمی، تجربی قضیه هم نگاه ویژه‌ای داشته باشد. در بخش‌هایی از برنامه هم از متخصصان، روانشناسان و کارشناسان علمی ایران و سایر کشورهای جهان بهره برده تا موضوع مرگ و زندگی، خروج روح از بدن، ماندن در دوره برزخ، بازگشت دوباره به زندگی را با روایت‌های واقعی که از سوی تجربه‌گران مرگ مطرح می‌شود را به گونه‌ای علمی برای مخاطبان برنامه تشریح کند.
روایت تجربه مرگ و بازگشت دوباره به زندگی اگرچه به آسانی قابل باور برای همه نیست اما حضور میهمانانی که خود تجربه‌گر مرگ بودند و همه فضای حاکم بر دنیای پس از مرگ را تجربه کرده‌اند به نوعی پرده از خیلی از مسائل ابهام‌آمیز برمی‌دارد و در واقع تجربه مرگ و بازگشت مجدد به زندگی برای بیننده‌های این برنامه باورپذیرتر می‌شود و در حقیقت «زندگی پس از زندگی» تلنگر به افرادی است که هنوز در خواب‌اند و از بسیاری از مسائل حاشیه‌ای زندگی‌شان غافل هستند. بنابراین می‌توان گفت که «زندگی پس از زندگی» برای آن دسته از افرادی که در دنیای مادی به گناه و معصیت آلوده‌اند و هرگز به دنیای ماورایی خود نمی‌اندیشند هشداری است که از خواب بیدار شوند و برای دور شدن از گناه و معصیت اقدام کنند.
به هرحال نگاه برنامه «زندگی پس از زندگی» عبرت گرفتن از تجربه آدم‌هایی است که نتیجه اعمال خود را در برزخ دیده‌اند و فرصتی دوباره برای جبران از خدا می‌خواهند و این نگاه موجب می‌شود که خیلی از آدم‌ها که هنوز غفلت بار به زندگی گناه آلود خود ادامه می‌دهند متنبه شوند و به سوی خدا برگردند و از بار گناهان‌شان کم کنند؛ به هر صورت «زندگی پس از زندگی» صرفاً یک برنامه دینی نیست و در عین حال که برنامه‌ای مذهبی و دینی است بلکه برنامه‌ای تخصصی و علمی است که موشکافانه به موضوع دنیای برزخ می‌پردازد و تصویری واقعی را از مرگ و زندگی روایت می‌کند.
البته تلاش عوامل و دست اندرکاران تولید این برنامه ارائه تصویری درست از تجربه‌گرانی است که واقعیت‌ها را بدون واسطه برای مخاطبان روایت می‌کنند و یقیناً این نوع تصویرگری به باورپذیری بیشتر بیننده تلویزیونی کمک می‌کند و شاید حضور متخصصان و کارشناسان علمی در این برنامه شرایطی را فراهم می‌کند که روایت‌های تجربه‌گران منطقی‌تر به مخاطبان منتقل شود.
به هر حال «زندگی پس از زندگی» جزو برنامه‌های ویژه ایام ماه مبارک رمضان رسانه ملی بود که با وجود همه سختی‌های تولید این برنامه بالأخره فصل جدیدش تولید و به پخش رسید؛ این امیدواری وجود دارد چنین برنامه‌هایی برای استمرار مرگ‌آگاهی در جامعه و فرهنگ درست زیستن در فضای‌مادی و دنیایی، در طول سال هم ویژه‌هایی را روی آنتن داشته باشد. «زندگی پس از زندگی» برنامه خوبی برای هشدار دادن، فرهنگسازی و طیِ طریق درست در زندگی دنیایی است و می‌تواند با یک برنامه‌ریزی مناسب تنها ویژه برنامه ایام ماه مبارک رمضان نباشد.
ارسال نظرات