واکاوی «قانون بازتاب» در عرفان حلقه در ترازوی نقد اندیشه های علامه طباطبایی + دانلود فایل

 

بر پایه این پژوهش، قانون بازتاب در عرفان حلقه مدعی است که هر انسانی در هر لحظه، بازتابی وجودی از پندار، گفتار و کردار خود دارد که پس از سنجش با معیار «وسع فردی»، به عوالم بالا انعکاس یافته و از طریق شبکه‌های مثبت و منفی، زمینه‌ساز هدایت یا ضلالت و بهره‌وری از آگاهی‌های مثبت و منفی می‌شود. این پژوهش اما با روش توصیفی-تحلیلی نشان می‌دهد که این قانون با وجود برخورداری از نقاط قوت، از کاستی‌های بنیادین رنج می‌برد.

 

یکی از نخستین نقدهای وارد شده، محدود شدن دامنه این قانون به ساحت انسان‌شناسی است. در حالی که از منظر علامه طباطبایی، قانون بازتاب و عمل و عکس‌العمل، قاعده‌ای جهان‌شمول و حاکم بر تمام ذرات کائنات است و انسان تنها بخشی از این نظام علّی گسترده به شمار می‌آید. عرفان حلقه نتوانسته است بازتاب اعمال انسان را به عنوان زیرمجموعه‌ای از این قانون کلی در کل عالم هستی تبیین کند.

 

این تحقیق به ابهام جدی در تبیین چرایی و چگونگی توقف موقت یا دائم ظهور بازتاب در این جهان اشاره دارد. در اندیشه علامه، تحقق بازتاب منوط به «علت تامه» است و ممکن است بنا به سنت‌های الهی همچون «امهال» (مهلت‌دادن) و «استدراج» (غرق کردن در نعمت برای غافل کردن)، ظهور بازتاب به تأخیر افتد. عرفان حلقه فاقد دستگاه منظمی برای تبیین این روابط پیچیده بین سنن الهی است.

 

از نقاط کانونی نقد، تأکید عرفان حلقه بر «عدالت» به عنوان چارچوب حاکم بر بازتاب است. این پژوهش با استناد به آیات قرآن و دیدگاه علامه استدلال می‌کند که سنجه اصلی در محاسبه جزا و پاداش، «فضل» الهی است، نه صرفاً عدالت. خداوند در مقام جزا، هم بر اساس عدل رفتار می‌کند و هم با فضل و رحمت بی‌کران خود، پاداش‌ها را مضاعف و از بسیاری گناهان درمی‌گذرد. عرفان حلقه جایی برای این رحمت بی‌استحقاق باز نکرده است.

 

نقد دیگر، نادیده گرفتن «حقیقت عمل و تجسم عینی آن» در عوالم برتر است. در عرفان حلقه صرفاً به «بازتاب» عمل که نوعی انعکاس و تابش است توجه شده، حال آنکه از منظر علامه، خودِ عمل در عوالم بالا «عینیت» و «تجسم» می‌یابد و بازتاب تنها یکی از لوازم و آثار آن است. این نگاه، ظرفیت تبیینی قانون بازتاب را به شدت محدود می‌سازد.

 

این پژوهش به نقد «مساوی‌پنداری» بازتاب عمل مثبت و منفی می‌پردازد. در عرفان حلقه به نظر می‌رسد بازتاب هر دو نوع عمل به یک نسبت و به شکل «اشتدادی» (فزاینده) تصویر می‌شود. در حالی که قرآن کریم به صراحت می‌فرماید پاداش یک حسنه تا ده برابر و مجازات یک سیئه تنها به اندازه خود آن است. این نگاه قرآنی که در تفسیر علامه نیز بر آن تأکید شده، با تبیین عرفان حلقه در تعارض است.

 

این تحقیق در جمع‌بندی نهایی خود، فهرستی از چالش‌های اساسی قانون بازتاب عرفان حلقه را در ترازوی نقد علامه طباطبایی برمی‌شمارد:

   تقلیل قانونی جهان‌شمول به رویکردی صرفاً انسان‌محور.

   غفلت از تبیین موانع و شرایط پیچیده ظهور بازتاب در دنیا.

   جایگزینی محور «فضل» الهی با «عدالت» در تبیین بازتاب.

   عدم تمایز روشن بین «بازتاب عمل» و «حقیقت متجسم عمل» در عوالم دیگر.

   نادیده گرفتن نابرابری کمّی در پاداش و کیفر اعمال مطابق نص صریح قرآن.

   انحصار غیرموجه بازتاب عمل تنها در ساحت هدایت و ضلالت فردی و غفلت از آثار تکوینی اعمال در طبیعت.

   تبیین ناقص جایگاه «عشق» در شبکه علیت و بازتاب.

   ارائه تعریفی ناکارآمد و غیردقیق از «آگاهی‌های مثبت و منفی».

 

این پژوهش نشان می‌دهد که قانون بازتاب در عرفان حلقه، به رغم ادعای کاربست گسترده، از انسجام درونی، پایه‌های فلسفی مستحکم و تطابق کامل با آموزه‌های ناب اسلامی برخوردار نبوده و در مواجهه با نظام فکری ژرف و منظومه معرفتی علامه طباطبایی، ناتوانی خود در تبیین زوایای پیچیده رابطه عمل و عکس‌العمل در هستی را عیان می‌سازد.

 

علاقه مندان برای دانلود این مقاله می توانند از اینجا اقدام کنند.