شبی که اشک‌ها بوی شهادت گرفتند؛ وداع با هفت مهمان آسمانی در ماتم ام‌ابیها

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، شب شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها، شبستان امام خمینی(ره) حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) حال‌وهوایی متفاوت داشت؛ حال‌وهوایی که در آن اشک مصیبت ام‌ابیها(س) با زمزمه‌های وداع با پیکرهای مطهر هفت شهید گمنام دفاع مقدس درهم آمیخته بود. فضای شبستان از همان دقایق اولیه پیش از آغاز مراسم، سرشار از عطری معنوی بود که تنها در شب‌های خاص و در لحظاتی که آسمان و زمین به هم نزدیک می‌شوند، می‌توان آن را احساس کرد.

از گوشه‌وکنار شبستان، زمزمه صلوات، ذکر «یا زهرا» و صدای آهسته زائران با گریه کودکانی که همراه خانواده‌هایشان آمده بودند، چنان درهم تنیده بود که گویی همه این جمعیت میلیونی، یک قلب واحد شده است؛ قلبی که می‌تپد برای دفاع از حقیقتی که بانوی دو عالم برای آن به شهادت رسید.

مهمانان گمنامِ شب شهادت

وقتی تابوت‌های پوشیده از پرچم ایران، آرام و با احترام وارد شبستان شدند جمعیت بی‌اختیار به پا خاست. موجی از اشک از میان صفوف مردم گذشت و تا دورترین نقطه شبستان امتداد یافت. هر تابوت گویی روایت‌گر فصلی از تاریخ این سرزمین بود؛ فصل‌هایی که در آن جوانانی بی‌نام و نشان اما بلندمرتبه و آسمانی، غریبانه رفتند تا امروز ایران سرافراز بماند.

صدای سوزناک نواهای محزون همراه با تکبیرهای پراکنده عزاداران لحظه‌های بدرقه را به اوجی از معنویت و حماسه رسانده بود. بسیاری از مردم صورت خود را بر تابوت‌ها گذاشته و زیر لب حرف‌هایی می‌زدند که تنها خدا و شهدا می‌شنیدند. گویا حضور این شهدا در شب شهادت بانوی مظلومه اسلام(س) یادآور این حقیقت بود که «دفاع فاطمی» فقط یک واقعه تاریخی نیست بلکه ریشه در حقیقتی دارد که نسل‌های بعد نیز برای آن جان داده‌اند. 

وقتی سخن، رنگ اشک می‌گیرد

با آغاز رسمی مراسم سکوتی آمیخته به توجه فضای شبستان را فرا گرفت؛ سکوتی که تنها با صدای تلاوت قرآن شکسته شد؛ تلاوتی که میان ستون‌ها می‌پیچید و چون نسیم به روح جان‌های خسته و سوگوار می‌نشست.

با ورود حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان به جایگاه سخنرانی جمعیت با صلواتی بلند و بغض‌آلود از او استقبال کرد. آنچه از همان ابتدا در چهره و لحن او پیداست ترکیبی از اندوه و صلابت است؛ اندوه شهادت دخت پیامبر(س) و صلابتی که ریشه در پیام مقاومت و رهایی‌بخش او دارد.

دفاع فاطمی ادامه بعثت بود

سخنان حجت الاسلام و المسلمین پناهیان با جمله‌ای محوری آغاز شد؛ جمله‌ای که همان ابتدا مسیر معنایی مجلس را روشن کرد: دفاع فاطمی ادامه بعثت و ادامه راه پیامبر(ص) برای شکستن سلطه‌گران بود.

وی با تبیین این نکته که پیامبر اکرم(ص) در برابر نظام سلطه‌گر جاهلی قیام کرد و حضرت زهرا(س) نیز پس از ایشان، با روحی شجاعانه و ایمانی استوار در برابر بازتولید همان سلطه ایستاد، گفت: اگر بعثت یعنی آزادی انسان از بندگی غیر خدا، دفاع فاطمه(س) یعنی پاسداری از همین آزادی.

در گوشه‌وکنار شبستان، بسیاری از زائران در حالی که اشک‌های خود را پاک می‌کردند، با دقت به سخنان وی گوش می‌دادند. انگار این تحلیل تاریخی نه صرفاً یک یادآوری بلکه آینه‌ای بود که زمان حال را در برابر مردم می‌گذاشت.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان ادامه داد: امروز نیز مؤمنان باید در برابر هر نوع سلطه‌پذیری بایستند؛ همان‌طور که فاطمه(س) ایستاد و همان‌طور که شهیدان ما ایستادند.

اشاره وی به پیکرهای شهدا که چند متر آن‌طرف‌تر در انتظار تشییع بودند لحظه‌ای چنان معنایی به مجلس بخشید که گویی شهدا خود شاهد این کلمات‌اند.

حلقه اصلی زنجیره مقاومت و زمینه‌ساز ظهور

بخش قابل‌توجهی از سخنان پناهیان به نقش ایران در معادلات منطقه‌ای، بیداری ملل و مقابله با قدرت‌های سلطه‌گر اختصاص داشت. وی با ادبیاتی پرشور گفت: ملت ایران با ایستادگی‌اش، امروز بر بلندای تاریخی ایستاده که بسیاری از امت‌ها آرزوی آن را دارند.

وی  تأکید کرد: این ایستادگی صرفاً یک مقاومت سیاسی نیست بلکه ادامه راه همان بعثتی است که پیامبر(ص) آغاز کرد و همان دفاعی است که زهرا(س) به نمایندگی از همه مؤمنان به انجام رساند.

در این لحظه، جمعیت چند بار با صلوات و تکبیر سخنان وی را همراهی کرد.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با اشاره به تحولات منطقه و پیروزی‌های جریان مقاومت، آنها را نشانه‌هایی از نزدیک‌تر شدن زمان عدالت‌گستری دانست و گفت: ملت ایران امروز نه‌فقط برای خود، بلکه برای ملت‌های دیگر نیز الگو شده است؛ الگویی از ایستادگی، عزت، شجاعت و تکیه بر خدا. این همان مسئولیتی است که از دفاع فاطمی به ما رسیده است.

اشک‌هایی که مجالی برای پنهان‌شدن نداشت

پس از سخنان حجت الاسلام و المسلمین پناهیان، نوبت به مداحی حاج حسن شالبافان رسید. هنوز اولین بیت مرثیه او به پایان نرسیده بود که صدای گریه‌ها در فضای شبستان پیچید.

وی با لحن خاص خود، مظلومیت زهرا(س) را در قالب اشعاری جان‌سوز روایت کرد؛ اشعاری که ریشه در تاریخ داشت اما روح آن به امروز پیوند می‌خورد.

جمعیت در میان اشک و زمزمه صلوات، گاهی دستان خود را بر سینه می‌زد و گاهی زیر لب نام «مادر» را تکرار می‌کرد؛ مادری که با غربت به شهادت رسید و مادر شهیدانی است که امشب در مجلس او مهمان بودند. 

در لحظه‌ای که مداح، مصیبت «بین در و دیوار» را خواند، شبستان یکپارچه ناله شد. بسیاری از حاضران به احترام نام حضرت از جا برخاستند و سینه‌زنی آرام اما جان‌سوزی آغاز شد.

شالبافان در بخش‌هایی از مرثیه خود، شهدای گمنام حاضر در مراسم را نیز خطاب قرار داد و گفت: شما ادامه همان داغی هستید که زهرا(س) برای حفظ حق کشید…

پیامی که در دل‌ها ماند

مراسم شب شهادت حضرت زهرا(س) در حرم حضرت معصومه(س)، امسال نه تنها یک عزاداری بلکه یک بیعت بود؛ بیعتی با راهی که فاطمه(س) آغاز کرد، پیامبر(ص) تبیین کرد، امامان ادامه دادند و شهیدان این سرزمین با خون خود آن را امضا کردند.

پیامی که در جان عزاداران ماند، شاید همین بود: تا ظلم هست، تا فساد هست، تا سلطه هست، راه فاطمه(س) ادامه دارد… و ما وارثان این راهیم.