برگزاری نشست «در محضر نهج البلاغه» در مدرسه علمیه غدیریه شیراز

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در فارس، نهمین نشست فرهنگی در محضر نهج‌البلاغه مدرسه علمیه غدیریه شیراز با حضور جمعی از طلاب و اساتید برگزار شد.

 

در این جلسه خانم استدلال استاد حوزه علمیه با اشاره به حکمت ۱۲۱ نهج‌البلاغه گفت :امام علی(ع) در سخنی نورانی در این حکمت تفاوت میان اعمال ناپایدار دنیوی و اعمال نیک و پایدار الهی را یادآور شده و انسان‌ها را به سنجش عاقبت رفتارهای خود فرا می‌خواند.

 

وی خاطرنشان کرد: امام علی علیه السلام در بیان کوتاه و پرمعنایی می‌فرماید: «شَتَّانَ مَا بَيْنَ عَمَلَيْنِ؛ عَمَلٌ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَتَبْقَى تَبِعَتُهُ، وَعَمَلٌ تَذْهَبُ مَؤُونَتُهُ وَيَبْقَى أَجْرُهُ».

 

این حدیث نشان‌دهنده دو مسیر روشن در زندگی انسان است؛ یکی مسیر گناه و هوسرانی که لذتی زودگذر دارد اما آثار زیان‌بار آن در دنیا و آخرت باقی می‌ماند، و دیگری مسیر بندگی، تلاش و عمل صالح که هرچند با سختی همراه است، در نهایت پاداشی پایدار و جاودان برای انسان به‌جا می‌گذارد.

 

استاد استدلال افزود: در این نگاه الهی، امیرالمؤمنین علیه السلام انسان را از گرفتار شدن در لذت‌های موقتی برحذر داشته و بر آینده‌نگری اخلاقی تأکید می‌کند، مثال‌هایی چون پناه بردن به شراب یا رفتارهای ناپسند، از نمودهای عمل‌هایی هستند که لذتشان لحظه‌ای است ولی آثارشان دیرپا و مخرب و در مقابل، بندگی خدا، جهاد با نفس و انجام وظایف دینی، هرچند ممکن است در آغاز دشوار به‌نظر برسد، ولی ثمره آن آرامش، عزت و رضای الهی است.

 

این استاد اخلاق در ادامه تصریح کرد: حب مال، مقام و زیبایی انسان را از مسیر خارج و دچار غفلت می کند زیرا محبت به دنیا سرمنشاء همه خطاهاست در روایات ما هست که حُبُّ الدنیا راس کُلِّ خَطیئَهٍ این یک واقعیتی است. و اساس حب دنیا هم، ریشه حب دنیا هم حب نفس است که آن هم حب دنیاست و در روایتی دیگر می فرمایند:النَّاسُ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا ، مردم در خواب‌اند و زمانی که بمیرند بیدار می‌شوند.