مخالفان صلح امام حسن به حقانیت این صلح معترفند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت‌الله رضا استادی، امام جمعه موقت قم، روز گذشته در مسجد اعظم قم با تبریک میلاد پر برکت امام حسن مجتبی(ع)، به بررسی مسأله صلح آن حضرت پرداخت و گفت: یکی از بحث‌هایی که در زندگانی امام مجتبی(ع) مطرح شده بحث صلح ایشان است، به گونه‌ای که مورد انتقاد و وجه آن مورد سؤال قرار گرفته است.
وی با بیان این‌که صلح امام حسن(ع) همان‌طور که برخی قیام حضرت سیدالشهدا(ع) را مورد انتقاد قرار دادند که چرا قیام کرد و یا مورد سؤال قرار دادند که وجه قیام چه بوده است، مورد انتقاد و سؤال گرفت، افزود: کتاب‌های مستقلی پیرامون این دو مورد و مواردی دیگر مانند ولایت عهدی امام رضا(ع) نگاشته شده که به خوبی به این شبهات و سؤال‌ها پاسخ داده است.
آیت‌الله استادی در ادامه با اشاره به صلح امام مجتبی(ع) گفت: صلحی که در زندگانی امام حسن(ع) مطرح است، صلح در برابر حاکم جائری است که ظلم می‌کند، حق سلطنت و خلافت ندارد و در برابر آن حضرت که امام به حق است، قرار می‌گیرد.
وی با اشاره به معنای صلح، با بیان این‌که گاهی کسی با معاویه مخالف است، اما وقتی صلح می‌کند، یکی از وزرای معاویه می‌شود. این فرد که تا امروز معاویه را قبول نداشته، اما امروز که صلح کرده یکی از طرفداران و کارگزارانش می‌شود، گفت: این فردی که این‌گونه صلح می‌کند از پایگاه دینی مستحکمی برخوردار نخواهد بود.
امام جمعه موقت قم معنای دیگر صلح را این‌گونه شرح داد: فردی تا به امروز پادشاه را ظالم می‌دانسته، اما از امروز سکوت می‌کند و از اعوان و انصار نمی‌شود، در خانه می‌نشیند، اما کمک‌هایی برایش می‌فرستد و زمانی نیز در جلسات خصوصی از او تمجید می‌کند.
وی با اشاره به معنای دیگر صلح که کسی تا به امروز معتقد به پلیدی پادشاه، بی‌لیاقتی وی برای خلافت و مبارزه با او بود، اما امروز سکوت می‌کند و می‌گوید دیگر به این کارها کاری ندارم، نه از او تبعیت می‌کنم و نه چیزی از او می‌خواهم، هیچ‌یک از صلح‌های فوق را صلح امام حسن(ع) ندانست و گفت: امام حسن(ع) صلح نکرد که از اعوان معاویه باشد و یا کناری بنشیند و نسبت به عملکرد معاویه بی‌تفاوت باشد.
آیت‌الله استادی خاطرنشان کرد: صلح امام حسن(ع) و سکوت ائمه اطهار(ع) در مقابل سلاطین جور، در زمانی که شرایط برای قیام محیا نبود و این شرایط به گونه‌ای بود که اگر قیام می‌کردند، خود و شیعیان صدمه می‌دیدند، اتفاق افتاد، از این‌رو برای حفظ شیعه و جلوگیری از خونریزی و این‌که افرادی بی‌جهت از بین نروند، صلح می‌کردند.
وی ادامه داد: امام(ع) وقتی به جائر بودن و بی‌لیاقتی معاویه برای خلافت اذعان می‌کند و می‌فرماید هرکس که به او کمک کند، گناه کرده است، اکنون هم این اعتقاد را مطرح می‌کند.
استاد درس خارج فقه حوزه علمیه قم با بیان این‌که امام حسن(ع) اگر صلح کرد یعنی حضرت کنار است اما با روشنگری خود، مردم را آگاه می‌کند، گفت: امام حسن(ع) زمینه‌ساز تربیت یاران امام حسین(ع) بود، چه قبل از صلح و چه پس از آن نظرش نسبت به معاویه تغییر نکرد، از این‌رو معاویه و معاویه‌ها به این سکوت‌ها راضی نمی‌شدند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به بررسی شرایط مناسب قیام و صلح پرداخت و اظهار داشت: امام معصوم(ع) که می‌داند حفظ دین و حفظ بشر به صلح و عدم قیام است، صلح می‌کند و وقتی می‌فرماید امروز روزی است که اگر قیام نکنیم دین از بین می‌رود، قیام را سبب حفظ دین می‌داند.
آیت‌الله استادی با بیان این‌که هرچند از دوستان اهل بیت(ع) به امام مجتبی(ع) انتقاد کردند که چرا صلح کرد، گفت: اگر به امام بودن امام حسن و امام حسین(ع) و معصوم بودن آن امامان معتقدیم، حتی اگر به این دلایل هم قانع نشدیم، نباید اشکال و سؤالی مطرح کنیم چرا که امام معصوم، هرچه وظیفه‌اش باشد انجام می‌دهد چه سرّ آن فهمیده شود یا فهمیده نشود.
وی با اشاره به روایتی از پیامبر اکرم(ص) که فرمودند «این دو فرزند من یعنی امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، امام هستند چه قیام کنند و چه قیام نکنند»، تصریح کرد: ما که شیعه هستیم و معتقد به عصمت ائمه اطهار(ع)، در این‌باره جواب‌های متعددی داریم، اما کسانی هم که این اعتقاد را نداشته و می‌خواهند منهای این اعتقاد، مسأله صلح و قیام امامان را بررسی کنند، کتاب‌های مستقلی نوشته و تحقیق‌های گسترده‌ای انجام داده‌اند و در نهایت معترف شده‌اند، همان‌طور که قیام امام حسین(ع) برای نگهبانی و حفظ اسلام بود، صلح امام حسن(ع) نیز سبب نگهبانی و حفظ دین اسلام شد. /920/پ202/ص