تنزل جایگاه امامت از بزرگ ترین جنایات در حق پیامبراسلام است

وی اظهار داشت: اندیشه امامت ریشه در قرآن دارد و تدبر در قران بدون نیاز به حدیث و تاریخ و لغت این امکان را فراهم می کند که ما اساس اندیشه تشیع یعنی امامت را از قرآن به دست بیاوریم مبنی براینکه پس از نبی خاتم افرادی خاص در میان خاندان ایشان هسستد که مانند خود ایشان از مقام عصمت برخوردارند و طبق امر الهی باید از آن ها تبعیت کرد.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: بر این اساس، اندیشه تشیع یک اندیشه مذهبی نیست که فرقه ای از فرق بدان ارتباط داشته باشد بلکه اندیشه ای برخواسته از متن قران ومطابق با نص آن است و حقیقت اسلام و به تعبیر امام راحل اسلام ناب در مکتب اهل بیت متجلی است. با این حال این سوال مطرح می شود که چه اتفاقی می افتد که شخصیتی مثل امام حسین(ع) که در زمان پیامبر(ص) مقام و منزلتش بیان و جایگاهش شناخته شده بود به این شکل مظلومانه به شهادت رسید و مسلمانان عکس العملی نشان ندادند.

وی در ادامه به ریشه تاریخی این جریان اشاره کرد و افزود: از همان زمان فتح مکه و آغاز شوکت اسلام، که ابوسفیان و امثال او ( جریان مخالف با اسلام ) از مقابله فیزیکی با این قدرت ناامید و به لایه های زیرین جامعه منتقل شد کفرشان تبدیل به نفاق شده وتصمیم گرفتند بر موج های برخاسته از این جریان سوار شده و خود قدرت را به دست گیرند و در نهایت از درون اسلام را تغییر داده و مسخ کنند.

استاد حوزه علمیه قم ابراز داشت: جمعیت زیادی که بعد از فتح مکه و به تازگی مسلمان شده بودند آنچنان پیشینه مستحکمی دراندیشه اسلامی نداشتند (حتی اگر انگیزه مسلمان شدنشان هم انگیزه بدی نبود اما معرفتشان نسبت به اسلام معرفت عمیقی نبود )و شناخت شان از اسلام مبتنی بر بصیرت نبود لذا پس از رحلت رسول اکرم(ص) طبق روایت( ارتد الناس بعد رسول الله الا ثلاث او اربعه )، مرتد شدند اما نه به معنای ارتداد به اصطلاح امروزی ما و خروج از اسلام و بازگشت به کفر بلکه این ارتداد به معنای بازگشت انان به ارزش های جاهلی است .

عضو هیأت امنای پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی تصریح کرد: فرهنگ و ارزش ها و هنجارهای پیش از اسلام که پیامبر(ص) با ان ها مبارزه می کردند، پس از ظهور اسلام نیز همچنان در میان مسلمین وجود داشت؛ جماعت ثقیفه بنی ساعده با استفاده بسیار هوشمندانه از همین فضای اجتماعی فرهنگی و با تأکید بر همین ارزش ها اقدام به تعیین جانشین برای پیامبر(ص) کردند با اینکه همه می دانستند نظر رسول خدا(ص) با طرح موضوعاتی همچون انتساب قبایلی و اینکه قریش امتیازی نسبت به سایر قبائل دارد مخالف است.در مرحله بعد با طرح موضوع کِبَر سن و شیخوخیت که در فرهنگ قبائلی بسیار مهم است ابوبکر به عنوان جانشین معرفی شد و هیچ سخن از این نبود که چه کسی بیش از همه زحمت کشیده و اعلم است یا در صحنه های مبارزه شجاعت بیشتری داشته و اسلام را در صحنه های حساس یاوری کرده است چون می دانستند اگر این مسائل مطرح شود نوبت به آن ها نخواهد رسید و حق از ان علی(ع) خواهد بود .

وی گفت: برخی مغرضان و به اصطلاح ناظران غدیر خم شائبه ایجاد کرده که اگر نبی خاتم(ص) از حضرت علی(ع) تجلیل کرده و برتری او را در جاهای مختلف از جمله غدیرخم، بیان کرده اند به خاطر نسبت فامیلی ایشان با حضرت علی(ع) بوده است؛ این ذهنیت بسیار ظریف و رندانه مطرح شد که در ادامه تاریخ ظهور آن را بسیار ییچیده و خطرناک در مقابل جریان امامت می بینیم تا حدی که مسأله امامت را به سطح بسیار نازلی تنزل داده و پیامبر اکرم(ص) که آخرین پیام الهی را برای بشر داشت همچون یک فرد عادی می پندارندکه از حضرت علی(ع) به عنوان یکی از بستگان خود حمایت کرده است.

استاد حوزه علمیه قم، این تنزل در جایگاه امامت را یکی از جنایات بزرگ در حق پیامبراسلام(ص) دانست و افزود: بعد از عثمان هم جماعتی که مقابل خانه حضرت علی(ع) جمع شدند نه به عنوان اینکه این هااندیشه امامت را پذیرفته باشند و او را به عنوان یک معصوم شایسته جانشینی پیامبر ببینند (اندیشه امامت خصوصا پس از منع حدیث، به زاویه رانده شده و اجازه نشر فضایل اهل بیت را نداده بودند از قرآن هم تنها به ظاهر آن اکتفا شده بود نه حقایق آن). آن جماعت به معنای مذهبی شیعه نبودند و حضرت علی(ع) را به عنوان یک شخصیت زاهد از اصحاب پیامبر می دانستند لذا وقتی حضرت حاکم شد و سیاست های خود را اعلام کرد عده ای از همانجا سر ناسازگاری گذاشتند.

وی اظهار داشت: در چنین شرایطی دوران کوتاه امامت حضرت در جنگ های داخلی و درگیری سپری شد و مسلمین به جای اینکه به حضرت کمک کنند تا مسیر منحرف شده را اصلاح کند با درگیری هایی که ایجاد کردند ایشان را مشغول کرده و از انجام کار اصلی خود بازداشتند از سوی دیگر معاویه هم این جریانات را علیه حضرت تحریک می کرد. اینکه حضرت پس از عثمان، پیشنهاد خلافت از سوی مردم را در ابتدا رد کرد به این دلیل بود که این شبهه را از مردم رفع کند که دعوی حکومت من یک مساله شخصی و برای کسب قدرت نیست .

استاد حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: امروز که این وقایع تاریخی را بررسی می کنیم برای عبرت گیری است زیرا همانطور که در زمان معصوم این انحرافات اتفاق می افتاد اکنون که چهارده قرن گذشته نیز امکان وقوع این انحرافات وجود دارد.

آیت الله هادوی تهرانی ادامه داد: دلیل اینکه امام حسین(ع) تا ده سال پس از آغاز امامت در مقابل معاویه اقدام نظامی نکرد، عوام فریبی معاویه و چهره نسبتا موجهی بود که از خود نشان می داد واز طرفی هم به خاطر پیمان صلحی که در زمان امام حسن(ع) منعقد شده بود. البته مظلومیت امام حسن در امام حسین(ع) هم هست و ایشان هم در افکار عمومی متهم است که به دنبال حکومت و قدرت طلب بوده است. امام حسین(ع) در شرایطی قیام می کند که یزید به عنوان جانشین معاویه، دیگر حتی ظواهر را هم حفظ نمی کند.

وی گفت: اگر این زمینه های تاریخی پس از پیامبر اکرم(ص) را بررسی کنیم می بینیم اتفاقی که برای امام حسین(ع) افتاد عجیب نبود چرا که امت آنقدر از ارزش ها فاصله گرفته و از حقایق دور شده بود که فرزند پیامبر آن امت را به نام همان دینی که پیامبر اورده بود به آن شکل فجیع کشتند و مردم سکوت کردند.

حجت‌الاسلام و المسلمین هادوی تهرانی با اشاره به سیاست ویژه امام حسین(ع) در مقابل یزید یادآور شد: شاخص های سیاست امام حسین(ع) از سایر جریانات مخالف یزید متفاوت است. ایشان که یک مظلومیت تاریخی را از زمان پیامبر(ص) نسبت به خاندان خود تحمل کرده بود در صحنه کربلا با اینکه می دانست شهید می شود اما حضور یافت تا نشان دهد که سپاه مقابل چه ماهیتی دارد./930/ پ201/ص