زخمی کردن و در معرض نابودی قرار دادن فرهنگ دینی نابخشودنی است

حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیدوست، عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با بیان این‌که از نظر فقهی منعی برای پوشیدن لباس زنانه از سوی مردان و یا بالعکس نمی‌داند، اما پخش چنین کاری را از رسانه ملی حرام دانست و گفت: ایفای نقش بازیگران مرد با پوشیدن لباس زنانه و یا آرایش زنانه و پخش آن از رسانه ملی جایز نیست.

وی یادآور شد: نظر فقها عموما در حرمت تشبه به جنس مخالف است، یعنی مردی در آرایش و شکل و شمایل یا در پوشیدن لباس و یا حتی در رفتاری که از خود نشان می‌دهد و یا صحبتی که می‌کند، خودش را شبیه زن قرار دهد و یا به عکس و فقها به برخی از روایاتی که در این‌باره وجود دارد، استناد می‌کنند.

استاد خارج فقه حوزه علمیه قم با بیان این‌که برخی موارد را می‌توان از نظر فقهی تجویز کرد، گفت: ممکن است فقیه برای خانمی که لباس همسر را داخل خانه بپوشد یا مردی به طور موقت لباس خاصی از خانم و یا از بستگان را بر تن کند، قائل به جواز شود، منتهی باید توجه کرد که این موارد در فضای حکم اولی است، یعنی در فضایی که عنوان دیگری بر این کار مترتب نشود.

وی تصریح کرد: اما اگر بر این موارد عنوان ثانوی مترتب شود تابع عنوان ثانوی است؛ یعنی اگر مردی با پوشیدن لباس همسرش یا زنی با پوشیدن لباس همسر، یا مرد با آرایش زنانه‌ خود را در معرض بی‌احترامی و هتک قرار دهد به طوری که عیبی برای او شمرده شود، به صرف این‌که بگوید اختیار آبروی خودم را دارم، اینجا جایز نیست.

حجت‌الاسلام والمسلمین علیدوست با بیان این‌که ایفای نقش بازیگران مرد با پوشیدن لباس زنانه و یا آرایش زنانه و پخش آن از رسانه ملی جایز نیست، گفت: فقه رسانه فقه خاصی است؛ ممکن است پخش و نشر برخی چیزها در رسانه ملی مشکل داشته باشد، هرچند در یک فضای خاص خصوصی مشکلی برای آن وجود ندارد که باید دید عنوان ثانوی بر آن مترتب می‌شود یا خیر.

وی تصریح کرد: شکی نیست که عنوان ثانوی بر پخش چنین فیلم‌هایی از سیمای جمهوری اسلامی مترتب است و این‌که گفته شود ضرورت هنری است یا هنرمندی را نداشتیم که این کار را انجام دهد، مجوز این‌که کسی مرتکب حرام شود، نیست.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به حکم بینندگان چنین فیلم‌هایی اظهار داشت: بینندگان اگر از این رویه و روند متأثر شوند اشکال دارد و حتی اگر به این جریان کمک شود، مانند این‌که فرض کنید این فیلم در سینما پخش شود و افراد بلیط بخرند، از آنجا که ترویج به حرام و کمک به حرام است، اشکال دارد.

وی همچنین به آثار روحی و روانی پخش چنین فیلم‌هایی در اجتماع اشاره کرد و گفت: پخش چنین فیلم‌هایی از رسانه ملی خالی از برخی ناهنجاری‌ها نیست، چراکه قبح این کار ریخته می‌شود؛ باید توجه داشت که برخی وقت‌ها شروع کار در دست افراد شروع‌کننده هست، اما انجام دیگر در دست آنها نیست.

حجت‌الاسلام والمسلمین علیدوست با طرح این سؤال که اگر قضیه در جامعه به یک هنجار و عرف تبدیل شود، چه خواهد شد، گفت: برخی از این ناهنجاری‌ها مقدمه برخی ضداخلاق‌ها و فسادها است؛ جدای از بحث‌های دینی، در دین فرهنگ خاصی داریم که این فرهنگ تراث و میراث ما است و زخمی کردن این فرهنگ و در معرض نابودی قراردادن آن نابخشودنی است.

وی با بیان این‌که فقه برای صدا و سیما برنامه تعریف شده‌ای دارد و این‌گونه نیست که در یک خلأ قانونی یا بدون کارشناس باشد، ابراز داشت: قانون وظایف را تعیین کرده و کارشناسانی از حوزه و دانشگاه نیز بر روند فیلم‌سازی و ساخت‌ برنامه‌های تلویزیونی نظارت می‌کنند، دیگر بهانه‌ای برای پخش چنین فیلم‌هایی وجود ندارد.

مسؤول حلقه فقه و اصول هیأت حمایت از کرسی‌های نظریه‌پردازی اضافه کرد: دیگر نمی‌توان گفت قانون نداریم و باید فقها قانون تدوین کنند یا کارشناس قانون نداریم؛ البته ممکن است مشکل از هنرمند و یا تکنیک هنری باشد و اگر هم بیشتر کارشناسان این مسأله را حرام نکنند یا کارشناسی ضعیف بوده یا نظارت درستی انجام نشده است. /920/ت302/ع