ویژه‌نامه اینترنتی ماه تمام منتشر شد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ویژه نامه اینترنتی ماه تمام به مناسبت سالروز ولادت امام حسن مجتبی(ع) در پایگاه اطلاع رسانی راسخون منتشر شد.
بانک احادیث، پرسش و پاسخ، بانک صوت و فبلم، گالری تصاویر بانک پیامک و مقالات از موضوعات این ویژه‌نامه مناسبتی است.
در بخش پرسش و پاسخ این ویژه نامه مناسبتی به سؤالات و شبهات مطرح شده درباره امام حسن(ع) پاسخ داده شده است، در جواب این سؤال که چرا امام حسن(ع) خلافت معاویه را قبول کردند، می خوانیم؛ «امام حسن علیه السلام ابتداً خود را برای جنگ با معاویه آماده نمود، چنانکه از نظر تاریخ این مطلب روشن است، ولی در اثر عدم پایداری یاران آن حضرت و بجهت خطراتی که متوجه اصل دین اسلام بود که بیم آن می‌رفت اصل دین را به نابودی بکشاند، امام حسن علیه السلام مجبور گردید با معاویه صلح کند».
در پاسخ به این سؤال که چرا امام حسن(ع) صلح کرد، آمده است؛ «دلیل اصلى پیشنهاد صلح از سوى معاویه، رسیدن به حکومت، با هزینه کم بود و عامل اصلى در پذیرش صلح از سوى امامعلیهاسلام، عدم همراهى و فداکارى مردم، به ویژه خواص بود که ناشى از دنیاگرایى و راحتطلبى آنان بود و به بروز رفتارهایى چون پیمانشکنى، خیانت و... انجامید».
بازتاب این رفتارها، موجب تنها ماندن امام، ناامیدى از وصول به هدف به وسیله جنگ و پذیرش ترک مخاصمه بود. آثار صلح (بقاى نظام امامت، شیعیان، دین و ...) هم نشان داد که دستاورد امام، به مراتب بیشتر از دستاورد معاویه بود. این آثار، گویاى این است که این صلح، کارآمد، برابر با پیروزى، هوشیارانه، براساس حفظ خط مشى اصلى و بر طبق رعایت مصالح امت اسلامى بود. این صلح، آثارى را در پى داشت که قیام حماسى امام حسین علیهالسلام آن را تکمیل و بقاى اسلام را تضمین کرد.
همچنین در پاسخ بخ این سؤال که چرا دشمنان امام حسن(ع) اجازه ندادند که بدن مبارک آن حضرت بعد از شهادت کنار مرقد پیامبر دفن شود؟ آمده است: « اما هدف دشمنان اهل بیت از این اقدام این بود که می‌خواستند اهل بیت پیامبر را از پیامبر دور کنند و خودشان را در ظاهر به آن حضرت نزدیک‌تر جلوه دهند تا خاندان پیامبر در اذهان مردم به فراموشی سپرده شود غافل از این‌که مردم عموماً، علاقه و محبت شدیدی به خاندان رسالت داشتند و این محبت خدادادی بود و با هیچ ترفندی نمی‌شد آن را از بین برد. دشمنان اسلام و خاندان پیامبر سعی کردند که این محبت بین مردم و خاندان پیامبر را کمرنگ کنند ولی این محبت روز به روز بیشتر شد و آنها به خاطر اعمالِ زشت خود همیشه مورد لعن و نفرت دوستداران خاندان پیامبر هستند و تا اَبد هم خواهند بود».
در بخش مقالات این ویژه نامه و در مقاله‌ای با عنوان اخلاق کریمانه امام حسن مجتبی(ع) می خوانیم؛ « حسن بن على(علیه السلام) عابدترین مردم زمان خود و زاهدترین آنها و برترین آنها بود، و چنان بود که وقتى حجبه جاى مىآورد، پیاده به حج مىرفت و گاهى نیز پاى برهنه راه مىرفت. و چنان بود که وقتى یاد مرگ مىکرد مىگریست، و چون یاد قبر مىکرد مىگریست، و چون از قیامت و بعث و نشور یاد مىکرد مىگریست، و چون متذکر عبور و گذشت از صراط-در قیامت-مىشد مىگریست».
هر گاه به یاد توقف در پیشگاه خداى تعالى در محشر مىافتاد، فریادى مىزد و روى زمین مىافتاد... و چون به نماز مىایستاد بندهاى بدنش مىلرزید، و چون نام بهشت و جهنم نزد او برده مىشد مضطرب و نگران مىشد و از خداى تعالى رسیدن به بهشت و دورى از جهنم را درخواست مىکرد...و هر گاه در وقتخواندن قرآن به جمله«یا ایها الذین آمنوا»مىرسید مىگفت: «لبیک اللهم لبیک»... و پیوسته در هر حالى که کسى آن حضرت را مىدید به ذکر خدا مشغول بود، و از همه مردم راستگوتر، و در نطق و بیان از همه کس فصیحتر بود.
همچنین در مقاله‌ای با عنوان انتظارات امام حسن(ع) از شیعیان، آمده است: « از مهمترین انتظاراتی که تمام انبیا و اولیا از بندگان خدا، داشته اند و دارند این است که مردم در کارها و رفتارها خدا محور باشند و رضایت الهی و خداوندی را در تمام امور، محور و اساس قرار دهند».
فراگیری دانش
علم و دانش کلید خیرات و دستیابی به سعادت است. بدون دانش نه راه سعادت معلوم است و نه حرکت ممکن؛ به همین جهت از مهم ترین ماموریتهای انبیا در طول تاریخ، تعلیم کتاب و آموزش مسائل دینی و تربیتی بوده است. از مهمترین توقعات امامان معصوم علیهم السلام از مسلمانان این است که اهل دانش و فراگیری حکمت باشند.
اندیشیدن و تفکر
علم و دانش آنگاه نتیجه بخش خواهد بود که با تفکر و تدبر همراه باشد. خواندن و فراگیری قرآن نیز آنگاه مفید و مثمر است که با تدبرو تفکر همراه شود. از مهمترین انتظاراتی که امامان ما از شیعیان خویش داشته و دارند، این است که اهل اندیشه و تفکر باشند، آنان این توقع را با بیانهای مختلف ابراز نموده اند.
تلاش و کوشش
فکر و اندیشه، و یا تامل و تدبر، آن گاه ارزش حقیقی و عینی خویش را نشان می دهد که منجر به عمل و تلاش و سعی و کوشش شود، وگرنه تفکری که منهای عمل باشد، ارزش واقعی نخواهد داشت. در واقع فکر مطلوب و کارساز است که به عمل و تلاش بینجامد.
یکی از انتظارات امام حسن(علیه السّلام) این است که بندگان الهی در کنار علم و اندیشه، اهل تلاش و عمل باشند. آن حضرت فرمود: «این بندگان خدا! پروا پیشه باشید و برای رسیدن به خواسته ها تلاش کنید و از کارهای ناروا بگریزید و قبل از آنکه ناگواریها به شما روی آورند و نابودکننده لذات یعنی مرگ فرا رسد به کارهای نیک مبادرت ورزید که نعمتهای دنیا دوام ندارند و کسی از خطرات و بدیهای آن در امان نیست. دنیا فریبکار زودگذر و تکیه گاهی سست و بی اساس است
صبر و بردباری
دنیا از یک سو جای حوادث و مصائب است و از طرف دیگر، انجام عبادات و کنترل شهوات نیاز به قدرت و نیرو دارد، آنچه انسان را در مقابل حوادث و مصائب، نیرومند و مقاوم می سازد، صبر و بردباری است و آنچه انسان را بر انجام عبادات نیرو و توان می بخشد، استقامت و پایداری است و آنچه انسان را بر شهوات غالب و پیروز می سازد، صبر و پایداری است. از انتظارات مهم امام حسن مجتبی(علیه السّلام) این است که مسلمانان و پیروان او در تمام مراحل زندگی صابر و بردبار باشند.
دقت در دوستیابی
رفیق و دوست عمیق ترین تاثیر را بر زندگی و رفتار انسان دارد، تا آنجا که گفته شده: «المرء علی دین خلیله؛ انسان بر آیین رفیقش است.» به این علت در قرآن و روایات، سخت بر آیین دوست یابی تاکید و سفارش شده است. امام حسن مجتبی(علیه السّلام) نیز از نزدیکترین افراد خانواده تا مسلمانان انتظار دارد که در انتخاب دوست و رفیق دقت بخرج دهند و مراقب باشند که در دام دوستان ناباب گرفتار نشوند.
صلح امام حسن(ع) از منظر ولایت از دیگر مقالات این ویژه نامه مناسبتی است که به بیانات مقام معظم رهبری در این باره می‌پردازد، در بخشی از آن می‌خوانیم؛ « در باب صلح امام حسن (علیه السلام)، این مسأله را بارها گفته ایم و در کتابها نوشته اند که هر کس - حتی خود امیرالمؤمنین (ع) - هم اگر به جای امام حسن مجتبی (ع) بود و در آن شرایط قرار می گرفت، ممکن نبود کاری بکند، غیر از آن کاری که امام حسن کرد . هیچ کس نمی تواند بگوید که امام حسن، فلان گوشه ی کارش سؤال برانگیز است. نه، کار آن بزرگوار، صددرصد بر استدلال منطقی غیرقابل تخلف منطبق بود».
صلح، عوامل خودش را داشت و هیچ تخلف و گریزی از آن نبود. آن روز، شهادت ممکن نبود. مرحوم «شیخ راضی آل یاسین» (رضوان الله تعالی علیه) ، در این کتاب «صلح الحسن» - که من بیست سال پیش، آن را ترجمه کردم و چاپ شده است - ثابت می کند که اصلا جا برای شهادت نبود . هر کشته شدنی که شهادت نیست؛ کشته شدن با شرایطی، شهادت است. آن شرایط، در آن جا نبود و اگر امام حسن (علیه السلام)، در آن روز کشته می شدند، شهید نشده بودند . امکان نداشت که آن روز کسی بتواند در آن شرایط ، حرکت صلح آمیزی انجام بدهد که کشته بشود و اسمش شهادت باشد و انتحار نکرده باشد.
صلح امام حسن(ع)، حادثه یی سرنوشت ساز و بی نظیر
دوران امام مجتبی (علیه الصلاه و السلام) و حادثه ی صلح آن بزرگوار با معاویه، با آن چیزی که به نام صلح نامیده شد، حادثه ی سرنوشت ساز و بی نظیری در کل روند انقلاب اسلامی صدر اول بود . دیگر ما نظیر این حادثه را نداشتیم . انقلاب اسلام، یعنی تفکر اسلام و امانتی که خدای متعال به نام اسلام برای مردم فرستاد.
در دوره نخست، یک نهضت و یک حرکت بود و در قالب یک مبارزه و یک نهضت عظیم انقلابی، خودش را نشان داد و آن در هنگامی بود که رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم)، این فکر را در مکه اعلام کردند و دشمنان تفکر توحید و اسلام، در مقابل آن صف آرایی نمودند؛ برای این که نگذارند این فکر پیش برود. پیامبر، با نیرو گرفتن از عناصر مؤمن، این نهضت را سازماندهی کرد و یک مبارزه ی بسیار هوشمندانه و قوی و پیشرو را در مکه به وجود آورد. این نهضت و مبارزه، سیزده سال طول کشید . این، دوره نخست بود.
علاقه‌مندان به مشاهده و استفاده از این ویژه نامه می‌توانند به پایگاه فرهنگی اطلاع رسانی راسخون به نشانی اینترنتی www.rasekhoon.net مراجعه کنند./927/ت302/ع