اعتقاد هندوها به منجی

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی،  حجت‌الاسلام سلیمیان عضو هیأت علمی پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی در پاسخ به این پرسش که«آیا پیروان آیین های هندو به موعود اعتقاد دارند» گفت: در آیین‌های هندوان و کتاب‌های آنان نیز، همانند دیگر ادیان و آیین‌ها، سخن از نجات‌ دهنده و موعود آمده است، از جمله در کتاب «مهابهاراتا» و کتاب «پورانه‌ها» در این باره مطالبی آمده است. 

همه‌ی ادیان معتقدند که در پایان هر دوره‌ای از تاریخ، بشر از لحاظ معنوی و اخلاقی رو به انحطاط می‌رود، و چون طبعاً و فطرتاً، در حال هبوط و دوری از مبدأ است و مانند احجار به سوی پایین حرکت می‌کند، نمی‌تواند به خودی خود به این سیر نزولی و انحطاط معنوی و اخلاقی خاتمه دهد. پس ناچار روزی یک شخصیت معنوی بلند پایه، که از منبع وحی و الهام سرچشمه می‌گیرد ظهور خواهد کرد و جهان را از تاریکی جهل و غفلت و ظلم و ستم نجات خواهد داد.

در این مورد در آموزه‌های هر دینی به صورت رمز، به حقایقی اشاره شده است، که با معتقدات آیین‌های دیگر توافق و هماهنگی کامل دارد. مثلاً در کیش هندو، در کتب پوراناpurana))، شرح مفصلی، در باره دوره آخر عصر کالیkali) )، یعنی: واپسین دوره قبل از ظهور دهمین آوا تاری ویشنو درج گردیده است.

محمّد بهشتی در کتاب «ادیان و مهدویّت»، صفحه‌ی 18 و 19 در این باره نوشته است: «در کتاب شاکمونی که از اعاظم کفره ی هند است و به عقیده پیروانش پیامبر صاحب کتاب آسمانی ست، اشاره به وحدت دیانت در زمان آن پرچم دار روحانی جهان کرده و می‌گوید:

«پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سیّد خلایق دو جهان (کشن) بزرگوار تمام شود. وی کسی باشد که بر کوه ‌های مشرق و مغرب دنیا حکم براند و فرمان کند و بر ابرها سوار شود و فرشتگان کارکنان او باشند و جن و انس در خدمت او شوند و از سودان که زیر خط استواست تا ارض تسعین که زیر قطب شمالی است و ماوراء بحار را صاحب شود و دین خدا یک دین شود و دین خدا زنده گردد و نام او ایستاده باشد و خداشناس باشد».

و نیز سیّد اسد‌الله شهیدی در کتاب « ظهور حضرت مهدی (عج) از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان » صفحه‌ی 273 بخشی از باور هندوها را درباره‌ی منجی این‌گونه بازگو کرده است:

در کتاب «اوپانیشاد»که یکی از کتاب‌های معتبر و از منابع هندوها به شمار می‌رود، بشارت به ظهور نجات‌ بخش چنین آمده است: «این مظهر ویشنو (مظهر دهم) در انقضای کلی یا عصر آهن، سوار بر اسب سفیدی، در حالی که شمشیر برهنه‌ی درخشانی به صورت ستاره‌ی دنباله ‌دار در دست دارد ظاهر می‌شود، شریران را تماماً هلاک می‌سازد، و آفرینش را از نو تجدید، و پاکی را رجعت خواهد داد ... این مظهر دهم در انقضای عالم ظهور خواهد کرد».

آیت الله دکتر محمد صادقی تهرانی (ره) در کتاب گران سنگ «بشارات عهدین» صفحه‌ی 246 می‌نویسد: در کتاب «باسک» که از کتاب‌های مقدس هندوهاست، بشارت به منجی این ‌گونه آمده است: «دوره دنیا تمام شود به پادشاه عادلی در آخرالزمان، که پیشوای ملائکه و پریان و آدمیان باشد، و حق و راستی با او باشد، و آنچه در دریا و زمین‌ها پنهان باشد همه را به دست آورد، و از آسمان‌ها و زمین و آنچه باشد خبر دهد، و از او بزرگ‌تر کسی به دنیا نیاید».

همچنین محمّد بهشتی در کتاب« ادیان و مهدویّت» صفحه‌ی 20 چنین آورده است: در کتاب «پاتیکل» که از اعاظم هندوان و به زعم آنان صاحب کتاب آسمانی است راجع به دولت با سعادت مهدی(ع) این‌ گونه نقل کرده است: «چون مدّت روز تمام شود، دنیای کهنه نو شود و زنده گردد، و صاحب ملک تازه پیدا شود از فرزندان دو پیشوای بزرگ جهان که یکی «ناموس آخرالزمان» و دیگری «صدیق اکبر» یعنی وصی بزرگ‌تر وی که پشن نام دارد و نام آن صاحب ملک تازه راهنما است»./905/د102/ن