۲۸ آبان ۱۳۹۱ - ۰۷:۱۱
کد خبر: ۱۴۷۲۰۶
حجت‌الاسلام رفیعی:

انسان کریم هیچ گاه زیر باز ذلت، اهانت و پستی نمی‌رود

خبرگزاری رسا ـ عضو هیأت علمی جامعه المصطفی العالمیه با اشاره به صفات خوش اخلاقی، فرو بردن خشم و چشم پوشی از حرام برای فرد کریم گفت: باید از حرام و از نامحرم چشم پوشید، اگر انسان این‌گونه شد به او کریم می‌گویند و زیر بار ظلم نمی‌رود.
حجت الاسلام ناصر رفيعي

 به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام رفیعی، عضو هیات علمی جامعه المصطفی،  که به مناسبت شب سوم محرم در حرم مطهر سخنرانی می‌کرد در سخنانی با موضوع معرفی امام حسین(ع) از زبان امام حسین(ع) گفت: برای شناخت بهتر امام حسین(ع)‌باید به خطبه‌ها و رجزهای ایشان مراجعه کرد.

وی ادامه داد: تعریف از خود در همه جا بد نیست، گاهی برای اینکه مردم انسان را بشناسند و از او بهره ببرند این امر ضرورت پیدا می‌کند.

حجت‌الاسلام رفیعی، یوسف را شاهد مثال معرفی خود برای شناخت دیگران معرفی کرد و ابراز داشت: یوسف فرمود «من حفیظ و علیم هستم»، پیامبر هم خو را معرفی کرده، نهج البلاغه پر است از تعاریف حضرت علی(ع) از شخصیت خودش برای اینکه مردم او را بشناسند، امام حسین(ع) نیز در معرفی خود به مروان فرمودند« إنّا اهل بیت الکرامه و معدن الرساله و أعلامُ الحقّ» ماخاندان کرامتیم.

وی با بیان اینکه، تعبیر کرامت در زیارت عاشورا و زیارت جامعه هم آمده است، افزود: بعضی لغات در فارسی معادل ندارند مثل صمد، الرحمن الرحیم،برگردان کردن بعضی از واژه‌ها بسیار سخت است یعنی به جای ترجمه به فارسی نیاز به چند سطر توضیح دارد، علامه در تفسیر المیزان می‌فرماید«کرامت در فارسی معادل ندارد»

حجت‌الاسلام رفیعی گفت: علامه طباطبایی در توضیح کرامت می‌فرماید«کرم ویژگی و صفتی دارد که شخص کریم هیچ گاه زیر باز ذلت، اهانت و پستی نمی‌رود و خود را از این‌ها حفظ می‌کند، از این‌رو از آیه قرآن چنین بر می‌آید که کرم در مقابل اهانت است«فمن یهن الله فما له من مکرم» هرکسی که خدا او را خوار کرد چه کسی می‌خواهد او را کرامت دهد، اگر تمام خوبی ها جمع شود می‌شود مکارم اخلاق».

وی با شاره به شرح این ابی الحدید و بابی که ابن ابی الحدید برای کسانی که زیر باب ذلت نرفتند باز کرده ادامه داد: ابن ابی الحدید در این باب کریمان را بر می‌شمارد و می‌گوید« بزرگ و آقای کریمان، حسین ابن علی است که همیّت را در سایه شمشیر به آن‌ها آموخت».

این استاد حوزه و دانشگاه، کرامت را به چشمه‌ای در انسان تشبیه کرد که اگر جاری شود قول، رزق، نگاه و تمام حرکات انسان کریمانه می‌شود، و ادامه داد: شخصی خدمت نبی اکرم(ص) رسید و گفت: می‌خواهم از کریم ترین مردم باشم، این خواسته بسیار خوبی است چرا که کسی که اکرم شد می‌شود«إنّ اکرمکم عندالله أتقیکم».

وی در ادامه به شرط اولی که پیامبر برای شخص سوال کننده بیان کردند اشاره کرد و ابراز داشت: «اولین شرط کریم شدن این است که هیچ وقت نزد مردم از خدا شکایت نکنی».

حجت‌الاسلام رفیعی در توضیح این شرط، اعتراض به نسخه پزشک را خطا دانست و افزود: خداوند می‌فرماید«شما همچون مریض و من همچون طبیب هستم»، خداوند کسی مثل فرعون را به حال خود رها می‌کند چون دیگر امیدی به او نیست تا اینکه در نیل او را از دنیایش جدا می‌کند و یکی را همچون امام حسین در روز عاشورا همه چیزش را از او می‌گیرد.

وی با اشاره به آیه شریفه«ولاتحسبن الذین کفروا أنّما نملی لهم»،گفت: بچه درس‌خوان اگر یک نمره‌اش کم شود پدرش را می‌خواهند، اما بچه تنبل که امیدی به قبولی او نیست به حال خود رها می‌کنند، آن درس‌خوان نمی‌تواند اعتراض کند چرا مرا تنبیه کردید و به این تنبل چیزی نگفتید چون پاسخ می‌شنود که ما به تو امیدواریم و به او امیدی نداریم.

این سخنور برجسته بابیان این سخن که شکایت به خدا عیب ندارد بلکه شکایت از خداست که عیب دارد، ادامه داد: وقتی این سخن را با ائمه تطبیق بدهیم می‌بینیم کریم چگونه عمل می‌کند، امام حسین(ع) داغ علی اصغر دید به خدا عرض کرد «خدایا تحملش را بر من آسان گردان»، زینب کبری داغ برادر دید عرضه داشت « خدایا این قربانی را از ما بپذیر»، در مجلس یزید هم فرمود«ما رأیت الّا جمیلاً».

وی صفت کرم را با روایتی از امام حسین که فرمودند « کرم یعنی تبرع به معروف و احسان قبل از درخواست» معنی کرد و خاطر نشان کرد: وقتی بدن اما حسین را برای خاک‌سپاری آماده می‌کردند، یک نفر از امام سجاد سوال کرد زخمهای پشت کمر پدرتان تازه نیست این زخمها از چیست؟ که حضرت فرمودند: این زخمها اثر انبان‌هایی است که پدرم امام حسین، برای فقرا به دوش می‌کشیدند.

حجت‌الاسلام رفیعی با اشاره به داستان شخصی که مدیون بود و از حضرت اباعبدالله (ع) تقاضای ادای دین کرد، ادامه داد : امام بعد از کمک به او فرمود « اگر گرفتار شدی، برای کمک خواهی سراغ غیر از این سه دسته مرو، کسی که اهل دین و دیانت باشد ، کسی که اهل جوانمردی است و کسی که خانواده‌دار و با اصل و نسب است».

وی در حدیثی دیگر از امام حسین(ع) حسن خلق و فرو بردن خشم را از نشانه‌های کرامت عنوان کرد و ابراز داشت:کرامت و لئیم بودن هر دو در رفتار شخص بروز پیدا می‌کند،علی ابن طعان می‌گوید« من دیر به لشکر حر رسیدم، هم خودم تشنه و خسته بودم هم مرکبم، حر لشکر امام را متوقف کرده، بود وقتی رسیدم امام به من فرمودند یابن أخی ـ دشمن خود را فرزند برادر می‌خواند ـ فرزند برادر شتر را بخوابان، آنگاه بادست خود مشک به دهانم گرفت تا سیراب شدم و سپس به شترم آب داد».

این استاد حوزه و دانشگاه، به ذکر داستانی دیگر از کتاب پرتویی از عظمت امام حسین(ع) نوشته آیت الله صافی پرداخت و گفت: غلام امام با ظرف فلزی مشغول آب ریختن روی دست امام بود ظرف از دستش افتاد و به سر امام خورد و سر را مجروح کرد، در این هنگام غلام این آیه را خواند « والکاظمین الغیظ والعافین عن الناس والله یحب المحسنین» امام فرمود هم خشمم را کنترل کردم، هم عفوت کردم، هم آزادت کردم.

وی با اشاره به آیه شریفه نبود این سه صفت‌ را ضعف زندگی امروز بشر عنوان کرد و افزود: اگر این سه در زندگی جاری شود کلانتری‌ها خالی می‌شود، خشمها را کنترل کنید که تمام آدم کشی‌ها و دعواها از خشم است، دوم ببخشید همانطور که امام حسین(ع) حر را بخشید و یک کلمه منت هم نگذاشت، امام در مقابل حر هم خشمش را کنترل کرد با آنکه سد راه امام شد، هم او را بخشید، هم او را به این افتخار رساند که با دست مبارک بر سرش دستمال بست.

حجت‌الاسلام رفیعی داستان دیگری از خاندان کرامت نقل کرد و ادامه داد: رسول خدا(ص) در یکی از غزوه‌ها زیر درختی خوابیده بودند و شمشیرشان هم کنارشان بود، یکی از افراد دشمن آمد و شمشیر را برداشت، برسینه پیامبر نشست و گفت در این حال چه کسی تو را نجانت می‌دهد؟ پیامبر فرمودند «الله،الله» و با پا از پشت زدند و او را به زمین انداختند، برسینه‌اش نشستند و فرمودند « حالا تو را چه کسی نجات می‌دهد؟» تو که خدا را قبول نداری، آن بیچاره صدا زد «کرامت تو ای رسول خدا» حضرت برخواستند و اجازه دادند که برود.

وی خوش اخلاقی، فرو بردن خشم و چشم پوشی از حرام را از صفات کریم برشمرد و افزود: باید از حرام و از نامحرم چشم پوشید، اگر انسان این‌گونه شد به او کریم اطلاق می‌شود و کریم و زیر بار ظلم نمی‌رود.

این استاد تفسیر در پایان به دیگر صفاتی که امام حسین(ع) برای معرفی خود به مروان فرمود، اشاره کرد و ادامه داد: معدن رسالت در زیارت جامعه هم آمده است، رسول یعنی فرستاده خدا، چیزهای دیگری هم می‌توانند رسول باشند مثلا قرآن می‌فرماید « و أرسلنا الروائح» یعنی ما باد را رسول قرا دادیم، سوال اینست که ائمه که رسول نیستند، بعد از پیامبر رسالت هم تمام شد، پس معنای معدن الرساله چیست؟

وی معنای معدن الرساله را محل گسترش رسالت دانست و ادامه داد: وقتی می‌گوییم معدن الرساله یعنی ائمه با خدمات خود رسالت را گسترش دادند، دیگر صفتی که امام به آن اشاره دارد این است که فرمودند ما پرچم و أعلام حق هستیم و هیچ زمانی زیر بار ظلم نمی‌رویم/995/پ201/ن

ارسال نظرات