فواید و آثار محبت به امام

حجت الاسلام رمضانی، مدرس حوزه علمیه مشهد در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد به فواید آثار محبت به امام پرداخت و اظهار داشت: محبت به امام معصوم منجر به محبت به خدا می‌شود و منشا همه محبت‌ها، همان محبت به خداست.

وی در ادامه با اشاره به زیارت جامعه کبیره تصریح کرد: جامعه کبیره از زیارت‌های معتبر است که همه ائمه اطهار(ع) را به وسیله آن می‌توان زیارت کرد چرا که همه امکانات جهان از آسمان و زمین گرفته تا همه کائنات به واسطه محبت ائمه اطهار(ع) آفریده شده است.

پژوهشگر حوزوی در ادامه تصریح کرد: اگر این محبت درونی از سوی فرد وجود داشته باشد خداوند زمینه پشیمانی و ندامت را برای فرد گناهکار فراهم می‌سازد و به خاطر این محبت به امام، فرد عاصی نیز آمرزیده می شود و در واقع فرصت بازگشت به نیکی‌ها و آمرزش، هدیه محبت به ائمه اطهار (ع) است.

وی درادامه با اشاره به فرازی دیگر از زیارت علی بن موسی الرضا(ع) اظهار داشت: خدایا ما به تو تقرب می جوییم و به واسطه حب اهل بیت(ع) و داشتن ولایت آنان نیز مورد محبت حق تعالی قرار می گیریم، چرا که این ولایت و محبت سبب ساز است و می‌تواند منجر به قرب الهی نیز شود.

حجت الاسلام رمضانی افزود: وقتی هدف از آفرینش انسان را با توجه به آیات و روایات مورد بررسی قرار می دهیم در می‌یابیم که هدف نهایی آفرینش عبودت است که با حب و نزدیکی به خدا تحقق پیدا می کند و مراد از این قرب، قرب مکانی نیست بلکه قرب معنوی است که ارتباط به روح انسان دارد و انسان می‌تواند با تربیت خودش به این درجه و مقام الهی برسد.

وی با بیان این که محبت به امام (ع) سبب قرب الهی و نزدیک شدن به خدا می‌شود و هرچه این محبت نیز بیشتر شود این علیت هم افزون‌تر می شود، تصریح کرد: محبت به امام به طور یقین منجر به محبت به خدای تعالی می‌شود بدین معنا که میان محبت به امام و محبت به خدا رابطه‌ای مستقیم وجود دارد.

مدرس حوزه علمیه مشهد ادامه داد: از نتایج محبت به امام، محبت به خداست به عبارت دیگر کسی که به خدای تعالی محبت دارد باید روز به روز بر مقدار این علاقه بیفزاید چرا که زندگی انسان بدون محبت به خالق، اولیا و پیامبرانش و امامان معصوم که حجت‌های خدای متعال هستند، بی معنا خواهد بود.

پژوهشگر حوزوی در ادامه به تشریح محبت به ذات و محبت به غیر پرداخت و اظهار داشت: از آنجا که محبوب به ذات بشر، خداست هر حبی باید منجر به حب ذات شود، حب به پیامبر، امام  و اولیا به خاط محبت به خداست چرا که محبت او به ذات است و محبت به غیر خدا، بالغیر است یعنی به واسطه محبت به برگزیدگانش مانند پیامبر، امام و اولیا، محبت به خالق نیز معنا پیدا می کند./934/ت302/ع