دستاوردها و ثمرات انقلاب اسلامی ایران تبیین شد

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، به مناسبت فرارسیدن دهه فجر و سی و چهارمین سال پیروزی انقلاب اسلامی و لزوم توجه به دستاوردها و ثمرات آن گفت‌وگویی با حجت‌الاسلام بهمنی، عضو هیأت علمی مرکز فرهنگ قرآن دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم انجام شده که از منظر فرهیختگان محترم می‌گذرد:

به نظر شما به چه جنبه‌ای از دستاوردهای انقلاب باید بیشتر توجه کرد؟

معمولا در مناسبت دهه فجر به بیان و یادکرد دستاوردهای انقلاب و نتایج ایجابی عملکرد خود می پردازیم. این یادکردها و مرور عملکردها  الگویی پسندیده و از باب ذکر نعمت های الهی است. با این حال در این مناسبت ها کمتر به محاسبه و یادکرد آرمان های بلند و جنبه سلبی عملکردهای خود پرداخته ایم. به اعتقاد بنده  لازم است همه ما و از جمله خود بنده مروری بر داده های انقلاب اسلامی به خود داشته باشیم که نوعی ذکر نعمت های الهی است.

با این رویکرد لطفا بفرمایید ثمرات انقلاب برای شما چه بوده است؟

زمانی که انقلاب اسلامی در ایران روی داد بنده 18 سال داشتم و سال آخر متوسطه را می گذراندم. به طور کلی اکنون که از مرز 50 سال گذشته ام. پیشینه 45 سال حضور در محیط علمی را دارم که 33 سال آن در ظرف انقلاب اسلامی بوده و 35 سال حضور در فضای انقلاب اسلامی. 32 سال حضور در حوزه علمیه شیعه، 18 سال مدیریت علمی و 15 سال حضور در یکی از بزرگترین و معتبرترین مراکز تحقیقات اسلامی ایران (پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی). 20 سال هم در سطوح ستادی استانی و ملی برنامه ریزی کشور حضور داشته ام. و نیز حضور در شکل گیری چندین سند راهبردی کشور نظیر منشور توسعه فرهنگ قرآنی و برنامه 5 ساله توسعه و نیز تدوین نقشه مهندسی فرهنگی کشور.

با وجود این، انقلاب برای شما بسیار پرثمر بوده است؟

بله هر یک از موارد یاد شده نمونه ای از داده های انقلاب اسلامی به بنده بوده است. اما نکته ای که وجود دارد این است که اگر اکنون به محاسبه بنشینم از خود می پرسم 45 سال حضور در محیط علمی چه نتیجه ای و ثمراتی داشته است آیا تاکنون مسئله ای از مسائل علمی کشور را حل کرده ام؟ آیا میراث علمی دانشمندان گذشته افزوده ام؟

پاسخ هیچ یک از پرسش های یاد شده مثبت نیست. بنابراین داده های انقلاب به اینجانب هیچ ستاده­ی قابل توجه ای ندارد.

آیا از عملکرد خود در 35 سال حضور در فضای انقلاب اسلامی راضی نیستید؟

خیر، وقتی 35 سال حضور در فضای انقلاب اسلامی که هزاران عرصه رشد و شکوفایی را برای امثال من فراهم کرده است مرور می کنم نمی توانم از عملکرد خود راضی باشم. تصور من از یک انقلاب که تحقق و پیروزی آن یکی از آرزوهایم بود این است که خود ما تجسم ارزشهای آن باشیم. بدین معنی که ساکن و بی علم نباشیم و متناسب با اهداف انقلاب حرکت کنیم و موج و امید بیافرینیم. 

این حرکت و امید انقلابی چگونه سنجیده می شود؟

حرکت آن است که هرجا انقلاب اسلامی اقتضا می کند پیشگام و حاضر باشد، موج یعنی هرگاه انقلاب اسلامی نیازمند مغزها و دست ها و چشم هاست آن ها را در مسیر انقلاب انگیزه مند سازد. این یعنی در هیچ شرایطی یاس به خود راه ندهیم و در تعامل با دیگر همراهان آنها را سرشار از امید و شوق به حرکت در مسیر انقلاب و اهداف اسلامی آن کنیم. لازم است اذعان کنم که ابعاد فوق در اینجانب یا نبوده و یا قابل توجه نیست.

نقش انقلاب و رهبری امام خمینی در گرایش جوان ها به حوزه علمیه چگونه بوده است؟

بی تردید اگر رهبری حضرت امام (قدس سره) و برخورداری از فضای انقلاب اسلامی نبود امثال بنده به حوزه علمیه روی نمی آوردیم. این انقلاب اسلامی بود که مرا به حوزه علمیه پربرکت قم هدایت کرد. پس از حضور در این محیط آکنده از نور و ذکر و رشادت پرسش این است که باید اکنون در چه موقعیتی بودم نخستین مطالبه از خودم این است که به چه ترازی از دانش اسلامی رسیده ام با حضور بیش از سه دهه باید اکنون مجتهدی مسلّم و قابل تکیه بودم یا دانشمندی که بتواند شاگردانی توانمند را برای اسلام عزیز و انقلاب آن و مردم متدین تربیت کند. روشن است که هیچ یک از انتظارات فوق را تامین نکرده ام.

ارزیابی شما از وضعیت کنونی انقلاب و رویش های آن چیست؟

نمونه های فوق نشان می دهد که داده های انقلاب و برخورداری از نعمت های بی شمار آن با ستاده ها در وجود امثال بنده قابل قیاس نیست. این محاسبه سرانگشتی  مرا درمقابل امام و انقلاب و اسلام و رهبری عزیزمان سرافکنده می کند. هر چند دیگرانی هستند که به حمد لله به رشادتها و شایستگی های فراوانی در مقابل نعمت انقلاب اسلامی رسیده اند و انقلاب از نور وجود آنها متنعم است و در مواردی به آنها تکیه دارد. و این مایه امید است که هرچند وجودی مثل من بی ثمر یا کم ثمر است ولی رویش ها وبالندگی این انقلاب کماکان خیره کننده است. گویی این آیه قرآن کریم رویش های انقلاب اسلامی را به تصور می کشد:

«مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ ۖ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا ۖ سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ۚ ذَٰلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ ۚ وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ ۗ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا» (فتح/26). /997/د101/ی