آیت‌الله جوادی آملی:
معامله با شیطان خسران محض است
خبرگزاری رسا ـ حضرت آیت‌الله جوادی آملی گفت: معامله با شیطان به این دلیل خسران است که شیطان جنس و بهای آن را هر دو از انسان می‌گیرد و در برابر آن چیزی به وی نمی‌دهد، خود انسان را به بردگی می‌کشد و برای استفاده از این بردگی مقداری کاه و جو به وی می‌دهد، کسی فکر نکند در برابر پاداش مالک چیزی است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا حضرت آیت‌الله عبدالله جوادی آملی پیش از ظهر دوشنبه سی ام بهمن ماه، در مسجد اعظم قم به ادامه تفسیر سوره مبارکه روم پرداخت و گفت: در جریان قیامت برخی‌ها درخواست رجوع می‌کنند، در روز قیامت هم می‌گویند که راه فرار کجاست و در ادامه برخی در دوزخ نیز درخواست رجوع می‌کنند، خداوند فرمود هیچ بازگشتی در کار نیست، از سویی دیگر فرمود این جریان قیامت ناگهانی می‌آید و آنان را مبهوت می‌کند، اما آنان نمی‌توانند آن را برگردانند، چون قیامت روزی است که ردپذیر و بازگشت‌پذیر نیست، خدا آن روز را بازگشت نمی‌دهد چون به بهترین وجه نظام خلقت را آفرید، همچنین دیگری نمی‌تواند آن روز را بازگرداند چون توانایی آن را ندارد.
شیطان انسان را به بردگی می کشد
وی با اشاره به آیه « لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِن فَضْلِهِ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ»، افزود: کیفرهای دنیایی گذشته از صبغه کیفری، صبغه رحمتی نیز دارد، چون ممکن است فرد توبه و بازگشت کند، اما کیفر آخرت عذاب محض است، از این رو جزای دنیا آسان‌تر از جزای آخرت است، همچنین خدا در جریان ذکر جزای مؤمنان می‌گوید که این‌ها از فضل خدا است، تا کسی نیندیشد که مالک چیزی است و دارد با خدا معامله می‌کند، اگر جان خود را می‌دهد این بیع واقعی نیست، اگر عمل خود را می‌دهد این اجاره واقعی نیست، این عمل یا این پاداش از آن اوست، معامله با خدا از آن جهت سودآور است که جنس و بهای آن را خود خدا به انسان می‌پردازد و بازمی‌گرداند، معامله با شیطان به این دلیل خسران است که شیطان جنس و بهای آن را هر دو از انسان می‌گیرد و در برابر آن چیزی به وی نمی‌دهد، خود انسان را به بردگی می‌کشد و برای استفاده از این بردگی مقداری کاه و جو به وی می‌دهد، کسی فکر نکند در برابر پاداش مالک چیزی است، درباره مؤمنان تعبیر فضل کرد و درباره کافران بیان کرد «إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ»، پس می‌توان نتیجه گرفت که خدا مؤمنان را دوست دارد و از این روی با فضل خویش با مؤمان روبرو می‌شود، اما چون کافران را دوست ندارد آنان را به حال خود واگذار می‌کند: «مَن کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ».
مفسر برجسته قرآن کریم با قرائت آیه «وَمِنْ آیَاتِهِ أَن یُرْسِلَ الرِّیَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَلِیُذِیقَکُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَلِتَجْرِیَ الْفُلْکُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ» بیان داشت: بادها رسالت خداوند را بر عهده دارند، ابرها گیاهان را آماده باروری می‌کند، هم ابرها را برای ریزاندن آماده می‌کند، تا هنگام زایمان این ابرها شلنگی نبارند، آب را می‌ریزد در غربال تا از میان ابرها قطره قطره ببارد، در ریزش باران نظم عالمانه‌ای وجود دارد، اگر دانشگاه‌ها این آیات را بررسی کنند ده‌ها کتاب به وجود می‌آید، این علم دینی است، همین آیات را اگر دانشگاه بررسی کند ابرشناسی، بادشناسی اسلامی و مانند آن می‌شود، چه دیروز چه امروز برای سفرها نیاز به تنظیم سفرها با باد است، هم گذشته در سفرهای دریایی این سفرها با تنظیم باد پیش می‌رفت، اما امروز هم برای سفرهای هوایی نیاز به پیش‌بینی وضع هوا است، بادها رسولان الهی هستند، آنان مژده دهنده هستند، اگر یک کارشناس بفهمد که بعد از این باد ابر باران‌زا خواهد آمد، این باد مژده‌دهنده است و این بادها می‌آیند تا از رحمت خدا به شما بچشاند و کشتی‌های سنگین را در دریا جابه‌جا کنند و تا از روزی او بجویید، «وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ»، شاید شما شکرگزار باشید، در این‌جا با شاید می‌آورد به این معنا که ممکن است شما از شکرگزاری نیز تخلف کنید.
قرآن کتاب تزکیه و تعلیم است
وی با اشاره به آیه «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ رُسُلًا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِینَ أَجْرَمُوا وَکَانَ حَقًّا عَلَیْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِینَ»، ادامه داد: قرآن کتاب نور است، از این رو در ادامه به تزکیه می‌پردازد، ما فقط نمی‌خواهیم کیهان‌شناسی و دریاشناسی و مانند آن به شما یاد دهیم، ما می‌خواهیم از این آیات الهی استفاده کنید و بهره ببرید و نه بیراهه بروید و نه راه کسی را ببندید، قرآن کتاب تعلیم و تزکیه است و در عین حال ادبیات عرفی را در نظر دارد «اللَّـهُ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَیَبْسُطُهُ فِی السَّمَاءِ کَیْفَ یَشَاءُ وَیَجْعَلُهُ کِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ» ادبیات عرفی قرآن برای هر زمان و زمین قابل قبول است، وقتی فرمود آفتاب طلوع کرد، معنایش این نیست که زمین طلوع می‌کند، ادبیات محاوره یک مطلب است و مطالب علمی موضوع دیگری است، این بادها این ابرها را اثاره می‌کند و سپس خداوند آن را هر گونه که بخواهد در آسمان می‌گستراند، گاه می‌بیند که ملت لایق نیستند دستور می‌دهد که ابرها باران را در دریا بریزد.
حضرت آیت‌الله جوادی آملی اظهار داشت: نماز استسقا و توصیه به تقوا در نازل شدن به موقع آب و باران تأثیرگذار است، این باران از خلال ابرها می‌ریزد، نه این‌که ناگهانی بریزاند، اگر چیزی منسجم و متصل باشد می‌گویند امر منسجم است، اما اگر شکافی باشد می‌گویند این کار مختل شده و لا‌به‌لا پیدا کرده است، « فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ» وقتی چنین بارانی نصیب سرزمینی شد، « فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ» خوشحال می‌شوند، چون مدت‌ها باران ندیدند، به یکدیگر تهنیت می‌گویند، در ادامه به تزکیه می‌پردازد « فَانظُرْ إِلَىٰ آثَارِ رَحْمَتِ اللَّـهِ کَیْفَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا» قرآن کریم می‌فرماید نگاه کن و نظریه بده و ببین که خداوند چگونه زمین را بعد از مرگ زنده می‌کند، این درخت‌ها مرده نیستند، وقتی که بهار شد، بیدار می‌شوند، وقتی که بیدار شدند غذا می‌خواهند، غذا خواستن آن این است که آن کود مرده و آن زمین مرده را جذب می‌کنند و زنده می‌کند، خداوند در بهار هم خوابیده‌ها را بیدار می‌کند و هم مردگان را زنده می‌کند، این بهره تزکیه در کنار تعلیم از رهاوردهای الهی در قرآن کریم است که هر جا یک مطلب علمی را ذکر می‌کند، نتیجه و هشدار آن را نیز ذکر می‌کند./914/پ202/ج
ارسال نظرات