محقق و پژوهشکده مهدویت:
اقرار به قیام امام زمان، از مصادیق ایمان به غیب است
خبرگزاری رسا ـ محقق و پژوهشکده مهدویت گفت: غیبت حضرت مهدی(عج) می‌تواند یکی از مصادیق ایمان به غیب باشد، نه اینکه ایمان به غیب منحصر در غیبت آن حضرت باشد.
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، مطلب زیر یادداشتی است از حجت‌الاسلام عبدی از محققان پژوهشکده مهدویت، در بررسی غیب‌باوری و ارتباط آن با قیامت امام مهدی(عج)
آیات: الم(1) ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدی لِلْمُتَّقینَ(2) الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ؛ الف، لام، میم. این است کتابی که در [حقانیت] آن هیچ تردیدی نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است: آنان که به غیب ایمان میآورند و نماز را بر پا میدارند و از آنچه به ایشان روزی دادهایم انفاق میکنند.(بقره: 3)
روایت: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: هُدی لِلْمُتَّقِینَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ، قَالَ: مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَقٌّ »؛ امام صادق(ع) در تفسیر بیان خدای عزوجل «[و این کتاب] مایه هدایت تقواپیشگان است، آنان که به غیب ایمان مىآورند» فرمود: او کسی است که اقرار به قیام قائم(ع) کند، که همانا او حق است.
توضیح درباره غیب
برای «غیب» معانی مختلفی بیان شده است؛ بعضی از مفسران از زبان ابن عباس گفتند: «الغیب یعنی بما جاء من عندالله»؛ هرآنچه از جانب خدا آمده باشد، را غیب دانسته است؛ اما ملاصدرا در تفسیر خود علاوه بر بیان ابن عباس کلامی را از ابن مسعود و بعضی از صحابه نقل و آن معنا را تأیید کرد. ابن مسعود گوید: «هر آنچه علم آن چیز از بندگان مخفی و غایب باشد را غیب گویند».
اما صاحب تفسیر «نهج‌البیان عن کشف معانى القرآن» با ذکر روایتی از امام باقر و امام صادق(ع) غیب را به معنای هرآنچه علمش مخفی باشد، که عبارتند از: احوال قیامت مانند بهشت و آتش و از احوال دنیا مانند روزی، عمرهای انسان و آرزوها و غیره ... تفسیر نموده است. البته با مطالعه تفاسیر زیاد ـ حدود 300 دوره ـ کسی غیر از مفسر کتاب (نهج‌البیان عن کشف معانى القرآن) این روایت را نقل نکرده‌اند، همان‌گونه که محقق محترم این کتاب آقای حسین درگاهی این مسئله را تأیید نموده است.
باتوجه به معانی که ذکر شد؛ غیبت حضرت مهدی(عج) می‌تواند یکی از مصادیق غیب باشد، نه اینکه غیب منحصر در غیبت آن حضرت باشد.
مفسر محترم «تفسیر تسنیم» در این زمینه می‌گوید: غیب مصادیق فراوانی دارد و آنچه در این روایات آمده ، بیان برخی از آن مصادیق است ، نه معنا و تفسیر آن و این گونه احادیث در تفاسیر روایی شیعه (تطبیقی) است، نه (تفسیری)؛ چنان‌‌که مقصود، بیان برخی مصادیق است، نه حصر و تخصیص عام یا تقیید مطلق، و از این رو طعن امام فخر رازی بر شیعه به این که«تخصیص مطلق بدون دلیل، باطل است»، بی مورد است. مفسران شیعی نمی‌گویند : لفظ غیب در این معانی (مانند قیامت، رجعت و قیام حضرت مهدی (عج) به کار رفته یا مصداق آن منحصر به این‌هاست ، بلکه گفته‌اند : معنای غیب، جامع و کلی است و برخی از مصادیق آن در قرآن و برخی در کلمات معصومان (ع) بیان شده و امور یاد شده برخی از مصادیق غیب است ، نه مفهوم آن.
در عین حال درباره کسانی که ایمان به غیب دارند؛ نزد پیامبر و ائمه (ع) و به طبع نزد خدای متعال دارای ارج قرب بسیار مخصوص هستند که از باب تبرک سه روایت از این دسته روایت را بیان می‌کنیم:
1 ـ عوف بن مالک گوید: روزى رسول خدا(ص) فرمود: اى کاش برادرانم را مىدیدم، اطرافیان گفتند: آیا ما برادران شما نیستیم؟ ما به شما ایمان آورده و با شما هجرت نمودهایم؟ حضرت فرمود: البتّه شما ایمان آورده و هجرت نمودهاید، امّا اى کاش من برادرانم را مىدیدم. آن دو نفر سخن خود را تکرار کردند، حضرت فرمود: شما اصحاب من هستید لکن برادران من کسانى هستند که پس از من مىآیند، به من ایمان آوردند و مرا دوست داشته و تصدیقم نمایند و حال آنکه مرا ندیدهاند، اى کاش برادرانم را مىدیدم.
2 ـ ابو بصیر و او از امام محمد باقر (ع) روایت نموده که: پیامبر اکرم (ص) روزى در جمعى از اصحاب دو بار فرمود: «اللّهم لقّنى اخوانى»: خداوندا! برادران مرا به من بنمایان. اصحاب عرض کردند: یا رسول اللَّه! مگر ما برادران شما نیستیم؟
فرمود: نه! شما اصحاب من هستید، برادران من مردمى در آخرالزمان هستند که به من ایمان مىآورند، با اینکه مرا ندیدهاند. خداوند آن‌ها را با نام و نام پدرانشان، پیش از آنکه از صلب پدران و رحم مادرانشان بیرون بیایند، به من شناسانده است.
ثابت ماندن یکى از آن‌ها بر دین خود، از صاف کردن درخت خاردار (قتاد) با دست در شب ظلمانى، دشوارتر است. و یا مانند کسى است که پارهاى از آتش چوب درخت «غضا» را در دست نگاه دارد. آن‌ها چراغ‌هاى شب تار می‌باشند، پروردگار آنان را از هر فتنه تیره و تارى نجات می‌دهد.
3 ـ حضرت صادق(ع) فرمود: ما امامان صابر و شکیبا هستیم و شیعیان ما از ما صابرترند. زیرا ما صبر کردیم بر چیزهایى که می‌دانیم و آنان بر چیزهایى که کاملا و دقیقا نمی‌دانند صبر نکرده‌اند./9191/د101/پ
ارسال نظرات