تحقق اخلاق نیک در گرو حیات قلبی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت الاسلام غلامعلی مکارم، استاد حوزه و دانشگاه، امروز در درس اخلاق حوزه علمیه جواد الائمه(ع) خمینی شهر به مراتب عقل و قلب پرداخت و گفت: از مسائل کمک کننده در رشد اخلاقی شناخت خود است، مراتب ادراک انسان متفاوت است، یکی از مراتب ادراک انسان عقل او است، مسائل مفهومی را می فهمد و مرتبه دیگر ادراکات، قلب است، مطرح شدن این قلب در کتب انبیاء است، اخلاق کارش این است که ادراک قلبی را سالم کند.
حجت الاسلام مکارم اظهار داشت: اگر انسان اخلاق نداشته باشد درک قلبی او از بین می‌رود، اگر درک قلبی از بین رفت ایمان هم از بین می رود چون ایمان از قلب است.
وی در ادامه افزود: اگر انسان گناه کبیره ای یا صغیره ای انجام دهد ایمان او از بین می رود این حرف خیلی سنگین است، تأکید اسلام برای شناخت خود به این خاطر است که انسان هلاک نشود از مراتب شناخت خود ادراک و مرتبه عقل و قلب است، اخلاق مرهون حیات قلب است به همین سبب توجه زیاد انسان را به این ادراکات می طلبد.
وی افزود: انسان عالم که اخلاق ندارد مثل انسانی است که پایش را بسته باشند و چشمانش باز باشد می بیند خطرات را ولی پای فرار ندارد و انسانی که علم نداشته باشد مثل کسی است که چشمانش بسته باشد پای فرار دارد ولی خطرات را نمی بیند. طبق آیات قرآن اخلاق بد هیزم جهنم است حال باید فساد قلب را شناخت، طبق حدیثی اشک‌ها خشک نمی شود مگر به خاطر سنگ شدن دلها، گناه قلب را فاسد می کند، روح و قلب ما با اخلاق خوب داشتن سلامتی به دست می آورد و لازمه آن مراقبت است.
استاد اخلاق در حوزه بیان داشت: حیات قلب به اخلاق و حیات عقل به علم است، بعضی در قیامت شکایت می کنند که ما در دنیا بصیر بودیم چرا اکنون اعمی هستیم، صاحب المیزان متذکر می شود که منظور اینجا چشم دنیوی نیست بلکه این است که آنان رحمت واسعه خداوند را چشم دیدن ندارند.
وی در ادامه افزود وقتی با اخلاق آشنا شدیم و تلاش برای مراعات آن کردیم قلب شروع به ادراک می کند و به قول علامه این مراتب در کتاب نفس نوشته شده است و برای درک آن باید صفحه های این کتاب را ورق زد، اگر به خود معرفت یابیم آن موقع با تمام وجود از خود مراقبت می کنیم و باید در بیرون و درون و در تنهایی مراعات اخلاق کنیم وگرنه مطالعه کتب اخلاقی فایده ای ندارد.
استاد حوزه علمیه در پایان گفت: ساعاتی از روز را باید به خداوند اختصاص داد و با او هم کلام شد و دیگر این که در خلقت خود تفکر کنیم تا به قدرت الهی و چگونگی آفرینش بینش یابیم./939/پ202/س