نقد دیدگاه روشنفکران در مورد ایمان گرایی
وی ادامه داد: آیا رسیدن به خدا با عشق کور محقق میشود؟ اولین چیزی که به ذهن انسان میآید این است که عشق یک محرک میخواهد و بر اساس عرفان و آگاهی مجذوب میشود و این جذبه مبتنی بر یک معرفت است، و بدون شناخت، حرکتی محقق نمیشود.
حجت الاسلام حق پرست اظهار داشت: این بحث در ادبیات چند دهه اخیر ایران ما وارد شده است به حدی که بعضی از روشنفکران میگویند: «تعبیر ابرهای ندانستن نه تنها برای عشق که برای ایمان هم تعبیر مناسبی است».
وی ابراز داشت: روشنفکران معتقدند اگر کسی بخواهد ایمان داشته باشد لازم نیست آگاهانه حرکت کند، یعنی انسان در یک سردرگمی مطلق و بی معرفتی محض در ایمان حرکت کند، هدفشان این است که بگویند ایمانی که فقها ارائه میدهند ایمان عارفانه نیست و ایمان عارفانه همان ایمانی است که این عارف مسیحی گفته است.
این کارشناس حوزوی ابراز داشت: تفاوت میان تجربه های عرفانی در غرب و مسیحیت با تجربه های عرفانی جهان اسلام در این است که تجربه های عرفانی مسیحیت و غرب روش اثبات وجود خدا است اما تجربه های عرفانی اسلام راه اتصال به خدا است.
حجت الاسلام حق پرست ادامه داد: این عارف مسیحی میگوید: انسان در فضا و موقعیتی کاملاً ابرآلود قرار دارد، آدمی که در چنین مسیری حرکت میکند از یک طرف بلاتکلیف است زیرا بنا بر محاسبات خودش نمیداند به کدام طرف میرود و از طرفی دیگر بلاتکلیف نیست زیرا مجذوب است ولی دچار شک و شبهه میشود.
وی خاطر نشان کرد: به نظر میرسد روشنفکران ما که ادعای این گونه اندیشهها را دارند از یک مکتبی دفاع میکنند که محصول غرب است و آن مکتب اگزیستانسیالیسم است که میگویند ایمان این نیست که انسان به پدیدهها و آموزه های دین اعتقاد داشته باشد.
حجت الاسلام حق پرست در پایان گفت: ایمان یعنی به نحو مؤمنانه زیستن، یعنی طرز زندگی را خود انسان انتخاب کند تا جلوی یاس و ناامیدی را بگیرد، این حرف اشتباه و متناقضی است یعنی در عین این که بگوییم دین یک توهم است هنوز ایمان داشته باشیم./ 9194/پ202/ن