هر کس زمان شناس باشد غافل نمیشود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجتالاسلام ناصر رفیعی محمدی،کارشناس مسائل فرهنگی اجتماعی، در برنامه بر بال سخن که از رادیو معارف پخش میشد گفت: خداوند متعال در آغاز سوره یس خطاب به پیغمبر گرامی اسلام میفرماید «یس وَالقُرءَانِ الحَکِیم إِنَّکَ لَمِنَ المُرسَلِین عَلَی صِراطٍ مُّستَقِیم». وی ادامه داد: برای هدایت و یک کار مهم در جامعه، چهار چیز لازم است؛ اول برنامه، هر انسانی که بخواهد کار مهمی انجام دهد اول باید برنامهای داشته باشد، دوم مسؤولیت است، کسی میتواند برنامهای را اجرا کند که قدرت داشته باشد، سوم روش، با چه روش و طریقی میخواهد این کار را پیش ببرد. وی افزود: چهارمین اصل هدایت، هدف است، هدف شما از این برنامه و این مسؤولیت پذیری چیست؟ این چهار اصل در چهار آیه اول سوره یس آمده است، در این سوره آمده است که ای پیامبر برنامه تو قرآن است، آن قرآن هم حکیم است چون از پیش حکیم آمده و این برنامه هیچ نقصی ندارد. حجتالاسلام رفیعی ابراز داشت: خدا به پیامبر میفرماید که تو مسؤولیت داری، تو مرسل هستی قرآن برنامه تو است و پیامبری مسؤولیت تو است، راه هم راه مستقیم است در سوره انعام ده چیز را میشمارد و میفرماید اینها صراط مستقیم است، اما هدف چیست؟ هدف انذار است، اینکه به مردم هشدار بدهی و خطر را گوشزد کنی، پیامبر خدا هم بشیر است هم نذیر، یعنی هم بهشت را بشارت میدهد و هم از جهنم و عذابهای آن مردم را میترساند. وی اظهار داشت: این کسی که تو را فرستاده هم عزیز است هم رحیم، عزیز یعنی قدرتمند است، رحیم یعنی مهربان است، پیغمبر خدا نیز هم قدرت دارد هم مهربانی، برای انذار فرستاده شده است، این قدری که مردم با انذار ایمان میآورند با بشارت نمیآورند و محور اصلی تبلیغ انذار است، در آیه 122سوره توبه وقتی وظیفه مبلغین را بیان میکند، انذار را به تنهایی آورده چون انسان از انذار بیشتر تأثیر میپذیرد تا بشارت. این کارشناس مسائل فرهنگی اظهار داشت: در آیات قرآن انذار به عنوان یک وظیفه اصلی برای پیامبر آمده اما بشارت این چنین نیست، در بسیاری از آیا ت نذیر به تنهایی آمده اما بشیر همه جا کنار نذیر آمده، اصولاً انسان در برابر تحدید و هشدار اثر میپذیرد، اگر چه در بعضی آیات آمده «مُبَشِّراً و نَذِیراً» ولی انذار حلقه اطاعت است، انذار وسیله پذیرش است، در قرآن آمده «پیامبرآمده انذار بدهد آن انذاری که پدرانشان گوش ندادند اما آنها غافلند». حجتالاسلام رفیعی بیان داشت: پیامبر از راه های مختلفی برای انذار استفاده میکرد، گاهی مثال میزد، گاهی تشبیه میکرد، گاهی آیات را میخواند، گاهی جهنم را توصیف میکرد ولی غفلت نمیگذارد انسان انذار را بپذیرد، غفلت دو نوع است: غفلت مستمر و غفلت زود گذر، غفلت مستمر به این معنا است که یک فردی غافل باشد تا زمانی که بمیرد و آن زمان بفهمد که همه اینها راست بوده، مثل ابولهب و ابوجهل، اما غفلت زودگذر را میتوان رفع کرد. این کارشناس حوزوی گفت: در روایت داریم «اگر کسی به نمازهای پنج گانه اهمیت بدهد غفلت در زندگیاش از بین میرود»، پس باید نماز بخوانیم چون نماز در زندگی هم زایش دارد هم رویش، هم آرامش دارد هم افسردگی را از بین میبرد، امام علی (ع) از امام حسن(ع) سؤال کردند غفلت چیست؟ ایشان پاسخ دادند «غفلت دو چیز است یکی مسجد نرویم یکی هم به حرف آدم مفسد گوش کنیم» وی در پایان گفت: حدیثی از امیرمؤمنان علی (ع) داریم که میفرماید «هر کس زمان شناس باشد، غافل نمیشود» راههای دیگر برای از بین بردن غفلت بیداری و ذکر است، ذکر خدا باعث آرامش قلب و زدودن غفلت میشود./9194/پ202/ن