اعتکاف پله‌ای برای آسمانی شدن
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اهواز، اعتکاف در لغت به معنای ملازمت، مواظبت و در اصطلاح فقهی به معنای اقامت طولانی در یکی از مساجد جامع به منظور عبادت است. عبادتی آمیخته از چندین اعمال با فضیلت، به دور از دل مشغولی‌های روزمره و هر وسیله‌ای که وجود انسان را از خداوند دور سازد.
بزرگان ما در خصوص اعتکاف این گونه گفته‌اند که اعتکاف عبارت است از: «توقّف و ماندن در مسجد به قصد عبادت»؛ بنابراین صِرف ماندن در مسجد بدون قصد عبادت در حالی‌که غرق در مسائل دنیوی است و اهمیتی به چیز دیگری نمی‌دهد، دیگر اعتکاف نامیده نمی‌شود؛ زیرا اطلاق ادلّۀ اعتکاف، انصراف دارد به آن‌چه مسجد برای آن ساخته شده است که عبادت خدا و بندگی اوست، نه توقف در مسجد بدون انجام‌دادن هیچ عبادت دیگر.
اعتکاف یعنی بازگشت به ارزش‌های فراموش شده و مورد غفلت واقع شده انسانی که هر فرد با هر سلیقه و تفکری می‌تواند در این عبادت چند روزه شرکت کند. عبادتی مستقل همانند حج، روزه و هر عبادت مستقل دیگر که انسان را با اعمالی که انجام می‌دهد ارزشمند می‌کند.
همان‌گونه که اسلام دوری از مردم و اجتماع را امری نا پسند می‌داند. اعتکاف با حداقل مدت زمان 3 روز را به عنوان فرصتی برای بازگشت به خویش و خدای خویش قرار داده تا کسانى که از هیاهو و جنجال‌هاى زندگى مادى خسته مىشوند، بتوانند چند صباحى با خداى خود خلوت کنند.
در این خصوص به سراغ چند تن از معتکفان اهوازی رفتیم و نظرات آنها را در آخرین روز از اعتکاف جویا شدیم که در ادامه تقدیم شما می‌شود:
حجت الاسلام امین ذوالفقاری، مدیر مدرسه علمیه باب الحوائج اهواز می‌گوید: 17 سال است که در اعتکاف شرکت می‌کنم و به نظر می‌رسد بزرگ‌ترین نتیجه اعتکاف می‌تواند خودشناسی، خداشناسی و مسیر شناسی باشد و شناخت نقاط ضعف و قوت یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای اعتکاف است.
وی ادامه می‌دهد: جنبه حیوانی انسان مانند خوردن، آشامیدن و کارهای روزمره، افراد را از بٌعد انسانی خود غافل می‌کند و خداوند متعال گاهی به انسان یادآوری می‌کند که از مسیر خود دور شده و باید به مسیر اصلی باز گردد.
حجت الاسلام ذوالفقاری خاطرنشان کرد: خداوند برای بازگشت انسان به مسیر اصلی خود که همان سعات است، توقفگاههایی قرار داده، حج و عمره، ماه رمضان و شب‌های قدر نمونه‌هایی از آن است.
وی افزود تفکر یکی از مهمترین اعمال اعتکاف است؛ چنان که حضرت علی(ع) فرموده‌اند باید در خصوص سه مورد تفکر کرد؛ نخست این‌که از کجا آمده‌ایم؟ در حال حاضر کجا هستیم؟ و قرار است به کدام سمت برویم؟
امید گندمی، طلبه حوزه علمیه امام خمینی(ره) اهواز که 6 سال است در اعتکاف شرکت می‌کند، گفت: دلیل اصلی اعتکاف را جدایی از دلبستگی‌ها به دنیا و امور دنیوی می‌دانم؛ به عبارتی انسان معتکف برای اتصال به خدا باید از دنیا و امورات سرگرم کننده آن جدا شده و خود را درگیر عبادت با خدا کند.
این طلبه می گوید: انسان باید در طول مدت اعتکاف افزون بر عبادت درباره نقاط ضعف خود فکر کند و آنها را بنویسد و برای ترمیم آنها تمرین کند؛ مانند تمرین دوری از سخنان بیهوده، خواندن نماز شب و 3 روز تمرین خواندن نمازهای طولانی و کنار گذاشتن دلبستگی‌ها.
مهران حمزه لویی، مهندس صنایع است که هم اکنون پیمانکار پروژه‌های عمرانی و از حاضران در این آیین عبادی است؛ او اعتکاف را به معنای 3 روز با خدا بودن معنی می‌کند و می‌گوید: انسان باید در این مدت با همه مشکلاتی که دارد، از تعلقات دنیا و افکار مادی فاصله گرفته و خود را به خدا نزدیک کند. در حج می‌بینید که خداوند انسان را از پیگیری مسائل و امور مادی و وابسته به دنیا منع می‌کند؛ چرا که می‌خواهد حجاج با فکری آرام و قلبی خالی از امورات دنیوی به عبادت بپردازند.
وی ادامه می‌دهد: خداوند در اعتکاف انسان را به مدت سه روز از پیگیری امورات دنیوی و دل مشغولی‌های مادی منع کرده تا برای ایجاد پیوندی مستحکم میان بنده و خدا آماده باشد.
حمزه لویی گفت: مهمترین نتیجه اعتکاف افزایش نقش خداوند در زندگی انسان است؛ به این معنی که تعلقات دنیا نیز باید برای رضای خدا باشد.
سجاد حمادی، مهندس متالورژی مواد و کارمند پالایشگاه نفت آبادان است؛ او مصاحبه با ما را چنین آغاز می‌کند: انسان مدت زیادی که درگیر کارهای روزمره، خانواده و بازار می‌شود، کم کم شاهد کم رنگ شدن ارتباط خود با خدا شده و برای برقراری این ارتباط احساس نیاز می‌کند.
این کارمند می‌گوید: او در پی فرصتی است برای نزدیک شدن به خدا، بدون سرگرمی‌های زندگی و اعتکاف ظرف و فرصتی است که خداوند در اختیار انسان قرار داده تا او بتواند ارتباط خود را با خالق خویش بهبود بخشد.
وی در پایان گفت: معتکف شدن با نیت حاجت گرفتن اشتباه است؛ چرا که انسان معتکف می‌شود تا در جریان یک ارتباط خصوصی بین بنده و خدا ارتباط خود را با خالق هستی بازیابی و ترمیم کند.
/9462/503/ر