برخورد کریمانه امام حسن مجتبی با دشنام‌دهندگان
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام محمد جعفر طبسی، پژوهشگر تاریخ اسلام، در نهمین جلسه از دوره کوتاه مدت امام حسن(ع) شناسی، که در سیزدهمین روز از ماه مبارک رمضان، با حضور طلاب و اقشار مختلف مردم در شبستان نجمه خاتون حرم مطهر حضرت معصومه(س) برگزار شد، گفت: اسلام دین آزادی است، ولی با آزادی که از روی هوا و هوس باشد مخالف است.
وی ادامه داد: هر فردی در اسلام آزادی‌های دارد، ولی حق ندارد، هر کاری کرده و همانند حیوانات رفتار کند، در اسلام وقتی افراد به بلوغ می‌رسند، مکلف بوده و باید وظیفه شرعی خود را انجام بدهند.
استاد حوزه و دانشگاه در ادامه با تأکید بر این‌که فرد باید در زندگی همواره صبر پیشه کند، اظهار داشت: صبر در اسلام به سه نوع است، صبر بر بلا، صبر بر گناه و صبر بر طاعت، تقوا مرکب از صبر برای انجام طاعت الهی و ترک معاصی است.
وی افزود: صبر بر معصیت این است که اگر فردی در معرض گناه قرار گرفت، خود را حفظ کرده و گرفتار خطا و اشتباه نشود، صبر بر بلا نیز در حقیقت یک نوع صبر بر گناه است، چرا که وقتی فردی گرفتار بلا می‌شود، باید صبر کرده و به درگاه خدا از قضا و قدر شکوه نکرده و اظهار نارضایتی نکند.
حجت‌الاسلام طبسی با اشاره بخشش امام حسن(ع)، خاطرنشان کرد: در تاریخ نقل شده، که روزی یکی از غلامان امام(ع) کار اشتباهی کرد، امام مجتبی(ع) نیز می‌خواستند، او را تنبیه کنند، ولی غلام وقتی یک آیه از قرآن را برای امام(ع) خواند، ایشان افزون‌بر این‌که او را تنبیه نکرد، بلکه غلام را آزاد کردند.
وی تصریح کرد: در دوران امام حسن(ع)، طایفه بنی‌امیه به ایشان و امیرمؤمنان(ع) بسیار دشنام می‌دادند، ولی امام(ع) برای حفظ اسلام و جان شیعیان خود سکوت کرده و بردباری، شکیبای و حلم را پیشه کرده بودند، تا آسیبی از سوی این طایفه ناپاک به اسلام و شیعیان نرسد و این نهایت بردباری و صبر یک نفر را نشان می‌دهد.
پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان این‌که معاویه با تبلیغات سوء فضای شام را ضد اهل‌بیت(ع) کرده بود، گفت: معاویه به گونه‌ای در شام از ائمه(ع) بدگویی کرده بود که مردم شام بغض این خاندان پاک را به دل گرفته بوده و از دادن هیچ دشنامی نسبت به این بزرگواران دریغ نمی‌کردند.
وی تأکید کرد: حتی در تاریخ نقل شده مردی از شام به شهر مدینه آمد و وقتی امام مجتبی(ع) را دید، شروع به دشنام دادن نسبت به این بزرگوار کرد، امام(ع) نیز با نهایت صبر و بردباری خویش از این مرد شام پذیرایی کرده و حتی مقداری به او پول دادند و این رفتار ایشان سبب شد که این مرد شام از دوستداران اهل‌بیت(ع) شود.
استاد حوزه و دانشگاه با تأکید بر این‌که امام حسن(ع) در راه خدا، عبدهای زیادی را آزاد کردند، اظهار داشت: در تاریخ نقل شده روزی یکی از کنیزان امام مجتبی(ع)، به ایشان یک شیشه عطر دادند، امام(ع) نیز برای جبران محبت این کنیز، او را در راه خدا آزاد کردند.
وی افزود: امام حسن(ع)، احدی را از درب خانه خود دست خالی روانه نمی‌کردند و حتی یک‌بار نشد که به فردی بگویند نمی‌توانند، کمک‌اش کنند، از این‌رو به ایشان کریم اهل‌بیت(ع)، می‌گفتند.
حجت‌الاسلام طبسی با بیان این‌که امام حسن(ع) در تقوا بی‌مانند بودند، خاطرنشان کرد: در تاریخ آمده وقتی امام مجتبی(ع) می‌خواستند برای نماز خواندن وضو بگیرند، رنگ چهره مبارکشان به سبب خوف از خدا تغییر کرده و اعضای بدنشان به لرزه می‌افتاد.
وی در پایان گفت: امام(ع) حتی وقتی قرآن می‌خواندند، رنگ چهرشان تغییر می‌کرد و پس از نماز صبح تا طلوع آفتاب به ذکر خدا مشغول بوده و هیچ‌گاه در بین‌الطلوعین مسائل مادی و دنیوی را بیان نمی‌کردند./993/پ202/ی