ملازم شدن حق، تکلیف و وظیفه از زیبایی‌ها و حلاوت‌های اندیشه اسلامی است

حشمت الله قنبری همدانی، کارشناس مسایل سیاسی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد به بیان تاریخچه انتخابات در ایران پرداخت و گفت: وقتی به تاریخچه انتخابات در تاریخ کهن ایران تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بر می گردیم، می بینیم که عمق و قدمت و تلاش برای مشارکت مردم در انتخابات بیشتر از صد سال است.

وی ادامه داد: اولین اقدامات انتخاباتی در ایران در سال 1285 و 13 مرداد ماه که فرمان مشروطیت صادر شد، انجام گرفت؛ به گونه ای که در 26 مردادماه همان سال، مجلس مصوبی برای تنظیم نظام نامه انتخاباتی شکل داد و این امر فقط در قالب همان مصوبه باقی ماند و به صورت کامل اجرا نشد؛ تا سال 57  که انقلاب پیروز شد.

استاد دانشگاه در ادامه به روند سیر انتخابات در انقلاب اسلامی پرداخت و اظهار داشت: در سال 58 اولین انتخابات در ایران برگزار شد و پس از آن نیز سرنوشت کشور در عرصه های مختلف قانون گذاری و اجرایی در قالب همه پرسی به رأی مردم گذاشته شد و مردم در تعیین سرنوشت کشور حضور موثر دارند و به همین دلیل یکی از اساسی ترین کینه های دشمن نیز همین مشارکت گسترده مردم در عرصه سیاسی و انتخابات است.

وی افزود: در اندیشه سیاسی اسلام، موضوعی به نام انتخابات در قالب به حساب آوردن مردم وجود دارد که بر اساس رأی مردم ساختار سیاسی قدرت شکل می گیرد و این امر قابل مشاهده است که در یک نظام بسیار پیشرفته، مترقی و مدرن به نام مکتب اسلامی برای انسان حق قایل شده است؛ بدان معنا که هر انسانی در زندگی اجتماعی و شخصی برخوردار از یک مجموعه حقوق است و این را هیچ کس نمی تواند سلب کند.

حق و تکلیف دو قوه ملازم در کنار یکدیگر

حشمت الله قنبری همدانی تصریح کرد: در واقع در کنار هر حقی که به انسان داده شده است، مجموعه تکالیفی نیز هم وجود دارد و این حق و تکلیف دو قوه ملازم در کنار یکدیگر هستند.

وی ادامه داد: عامل زیبایی و بقای زندگی انسان های پویا و ارتقای کمال آنها بستگی به همین امر دارد که همان طور که نمی شود حق را سلب کرد، تکلیف شرعی و وظایف قانونی آنها نیز نباید گرفته شود؛ چرا که اگر به تکلیف و وظایف اجتماعی به درستی عمل نشود، آثار سوء و خطرناکی دارد و کلیات زندگی انسان را در خودش می گیرد.

استاد دانشگاه در ادامه بیان مؤلفه های حق و تکلیف به عنوان دو قوه ملازم یکدیگر اظهار داشت: حق زمانی زیبایی پیدا می کند که با تکلیف و مسؤلیت پذیری تلفیق پیدا کند؛ چرا که عزت انسان با مسؤلیت پذیری همراه است؛ نه با آزادی بی قید و شرط و نباید یک طرفه حق را ادا کرد؛ چرا که حق انسان با حقوق دیگران معنا و مفهوم می یابد.

وی افزود: ملازم شدن حق، تکلیف و وظیفه از زیبایی ها و حلاوت های اندیشه اسلامی است، برای ایجاد روح بالندگی و کرامت در انسان و زندگی انسانی.   

کارشناس مسایل سیاسی در ادامه با تعریف واژه بیعت در اندیشه سیاسی اسلام گفت: در دوران پیامبر اکرم(ص)، حضرت علی(ع) و امام حسن مجتبی(ع) با بیعت برخورد می کردند.

بیعت کننده کارش حمایت و همراهی است

وی ادامه داد: بیعت و بیع در لغت به معنای معامله است و در زندگی عرب آن زمان رسم بوده است که خریدار و فروشنده وقتی با هم معامله می کردند، با هم دست می دادند و این دست دادن به معنا و مفهوم در عرف اجتماعی به این معناست که خریدار حق تصرف و فروش این کالا را به فروشنده داده است و مالکیت این شیء را به خریدار واگذار کرده است و به همین دلیل در سیاست و اندیشه سیاسی اسلام نیز بیعت همین معنا و مفهوم را پیدا می کند.

قنبری همدانی افزود: بیعت یعنی دست دادن به معنای اعلام آمادگی در حمایت او و زندگی کردن و تبعیت کردن از او که در مقام حکم و ریاست قرار می گیرد و این معنای بیعت است و در اصطلاح بیعت، بیعت کننده کارش حمایت و همراهی است و پشت سر اوست و کسی هم که بیعت را پذیرفته، اصلاح امر مردم و جامعه را بر عهده دارد و همانند محکمات دینی در نظام اسلامی عمل می کند و به سرانجام می رساند.

وی تاکید کرد: در زندگی سیاسی و یک رقابت انتخاباتی، فرد برای اصلاح امور و مأموریتی که جامعه بر دوشش گذاشته است از همه توان خود استفاده می کند.

/934/504/ر