سیاست علوی، دیپلماسی منطقی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، سفر به نیوریک رییس جمهور دکتر روحانی در زمانی صورت گرفت که انزوای دیپلماسی ایران در واقع به نفع ملت ایران و کشورهای منطقه نبود؛ چرا که دشمن در این بازی سعی بر آن داشت که از آب گل آلود به نفع خودش بهره برداری کند و تصویری خشن از ملت و دولت ایران را در ذهن ها بسازد و این درحالی است که این سفر پاسخ خیلی از کشورها را در موضع‌ گیری های سیاسی خودشان نسبت به ایران روشن کرد و دشمنی که امروز در حال دست و پازدن در این گور خودش است را این دیپلماسی نوین مجبور به اقرار کرده است و به همین دلیل در این عرصه به دنبال ساحلی برای نجات است.

هنوز چند روزی از تغییر لحن آمریکا در مذاکرات نیوریک نگذشته بود که اوباما در کنار نتانیاهو در واقع همه موضع گیری های خودش را فراموش کرد و دوباره با حمله به ایران، به وسیله زبان تهدید خواستار توقف فعالیت های هسته ای ایران شد و این درحالی بود که اوباما در تماس تلفنی با رییس جمهور دکتر روحانی، با احترام به حق هسته ای ملت ایران، خواستار ادامه گفت و گوهای فی مابین شده بود و این دو پهلو سخن گفتن، نشانه ای از این واقعیت تلخ است که آمریکا به عنوان یک کشور مستقل، عاجز از این امر است که وارد بازی برد برد شود و اجازه ادامه مذاکرات با چراغ سبز صهیونیستی است و این در حالی است که ایران به عنوان کشوری مستقل و تعیین خط مش های جدید از سوی رهبر معظم انقلاب و رییس جمهور به ادامه مذاکرات می اندیشد و صهیونیست ها در این مذاکرات برای ایران حضور ندارند.

سایه لابی صهیونیستی بر دیپلماسی آمریکا

ایران به عنوان کشوری مقتدر توان دارد که با بهره مندی از رهنمودهای رهبر معظم انقلاب و خواسته ملت ایران که همان توجه به حق هسته ای است، در مقابل طرف دوم مذاکره، نسبت به اعتماد سازی گام های مؤثری بردارد؛ چرا که توان انرژی هسته ای صلح آمیز در راستای خواسته مشروع و منطقی ملت و دولت ایران است و درواقع این کشور آمریکا است که در طی این سی و چند سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به دلیل حضور در برنامه های جنگ افروزانه علیه ایران، ریشه بی اعتمادی را در در دل مردم ایران کاشته است و شاید برطرف سازی این بی اعتمادی، نیازمند گام های عملی از سوی سیاستمداران آمریکایی است که ابتدا حق مشروع و عاقلانه ایران را درانرژی هسته ای به رسمیت بشناسند و به عنوان گام های بعدی می توان به برداشتن تحریم های ده ساله اشاره کرد. به هرحال در جریان این اعتمادسازی، ایران همچنان بر مواضع خود ثابت قدم است و حتی یک قدم عقب نشینی نخواهد کرد.

آینده فراروی نشست ژنو

از آنجا که دیپلماسی ایران در صحنه بین المللی نوین است، در همین راستا طرح های قبلی 5+1 نیز نیازمند به روز شدن است؛ اما در ترسیم و شکل گیری نشست ژنو در واقع اسراییل بازی ساز میدان سیاست جدید نیست و در این نشست ها ایران و طرف های مذاکره حق مطرح سازی طرح ها و برنامه ها را دارند و دخالت اسراییل در این نشست ها بی معنا خواهد بود؛ چرا که موضع اسراییل و دشمن سازی این کشور برای ایران، همچنان ادامه دارد و حال اینکه ایران به دنبال صلح جهانی است.

رویکردهای سیاسی امام جواد(ع) در دوران امامت

تولدامام نهم حضرت محمد بن علی بن موسی الرضا(ع) در10 رجب سال 195 هجری و در 15 یا 19 ماه مبارک رمضان، روایت شده است و شهادت آن حضرت در سال 220 هجری در30 ذیقعده یا پنجم یا ششم ذی حجه می باشد. نامی اش محمد معروف به جواد و تقی است. القاب دیگری مانند: رضی و متقی نیز داشته، ولی تقی از همه معروف تر می باشد. مادر گرامی اش سبیکه یا خیزران است که این دو نام در تاریخ زندگی آن حضرت ثبت است.

امام محمد تقی(ع ) هنگام وفات پدر 8 ساله بود. پس از شهادت جانگداز حضرت رضا علیه السلام در اواخر ماه صفر سال 203ه مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه(ع) انتقال یافت.

آغاز امامت در کودکی: یکی از مشکلات شیعیان همانگونه که ذکر آن رفت، کمی سن امام از یک سو و کمی عمر شریف ایشان از سوی دیگر بود. این عوامل باعث می شد که روابط امام با شیعیانش خصوصا اهالی شهرهای دور از مدینه و بغداد گسترده و عمیق نشود.

مشکل خرد سالی امام برای مدت ها موجب سردرگمی بین شیعیان شد. عده ای به «واقفیه» پیوستند. در حالی که اعتقاد به نص بین شیعه مشکل را حل می کرد، اما آنها هر امام را پس از آزمایش علمی اطاعت می کردند! بنابراین یک شورای هشتاد نفره از بزرگان شیعه پس از آزمون علمی برادر امام رضا، عبد الله بن موسی و عدم یافتن پاسخ قانع کننده خدمت امام جواد می رسیدند و یا طرح سوالات پیچیده علمی و پاسخ های امام، به امامت آن بزرگوار اعتقاد یافتند. مبنای نقلی شیعیان آیات و روایت های مربوط به حضرت عیسی(ع)، حضرت سلیمان(ع) و حضرت یوسف(ع) و علم لدنی آنان در عین سن اندک آنان بود. این نکته همراه با تنصیص امام رضا(ع) درباره امامت امام جواد شک شیعیان را بر طرف کرد.

برخورد دستگاه خلافت با امام جواد(ع): امام جواد(ع) در مدینه اقامت داشت. پس از شهادت امام رضا(ع) و انتقال مقر خلافت از خراسان به بغداد مأمون خلیفه عباسی که همچون سایر خلفای بنی عباس از پیشرفت معنوی و نفوذ باطنی امامان معصوم و گسترش فضایل آنها در بین مردم هراس داشت، سعی کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد.

"از اینجا بود که مأمون نخستین کاری که کرد، دختر خویش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد(ع ) درآورد، تا مراقبی دایمی و از درون خانه، بر امام گمارده باشد. رنج های دایمی که امام جواد(ع ) از ناحیه این مأمور خانگی برده است، در تاریخ معروف است؛ "اما ظاهرا اقامت اول بار امام در بغداد، کوتاه بوده است. امام(ع) برای دیگربار به دستور معتصم عباسی به بغداد فراخوانده شده و همان سال نخست رحلت کرد، در حالی که 25 سال بیشتر نداشت. همین نکته ظن شهادت آن بزرگوار را با توطئه حکومت قوی تر نمود. بنا به قول مشهور، شهادت امام جواد(ع) به دست همسر خود ام الفضل دختر مامون بوده است.                                                     

 مناظرات علمی امام جواد(ع): امام هم از سوی شیعیان برای سنجش علمی و اثبات توان امامت و هم از سوی حکومت برای شکست علمی و سر خوردگی طرفداران، به مناظره دعوت می شد. دانش دوستی مامون را می توان علت دیگری در این زمینه دانست. از روش هایی که مأمون در مورد حضرت رضا(ع ) به کار می بست، تشکیل مجالس بحث و مناظره بود. مأمون و بعد معتصم عباسی می خواستند از این راه - به گمان باطل خود - امام(ع) را در تنگنا قرار دهند.

در مورد فرزندش حضرت جواد(ع) نیز چنین روشی را به کار بستند. به خصوص که در آغاز امامت، هنوز سنی از عمر امام جواد(ع) نگذشته بود. مأمون نمی دانست که مقام ولایت و امامت که موهبتی است الهی، بستگی به کمی  و زیادی سال های عمر ندارد، مناظره معروف امام با «یحیی بن اکثم» فقیه مشهور اهل سنت در حضور مامون و مناظرات بعدی در مجلس معتصم در خصوص وضعیت خلفاء نخست ازآن جمله است. روزی از آنجا که "یحیی بن اکثم" به اشاره مأمون می خواست پرسش های خود را مطرح سازد، مأمون نیز موافقت کرد و امام جواد(ع ) و همه بزرگان و دانشمندان را در مجلس حاضر کرد. مأمون نسبت به حضرت امام محمد تقی(ع) احترام بسیار کرد و آنگاه از یحیی خواست آنچه می خواهد بپرسد. یحیی که پیرمردی  سالمند بود، پس از اجازه مأمون و حضرت جواد(ع) گفت: اجازه می فرمایی مسأله ای از فقه بپرسم؟ حضرت جواد فرمود: آنچه دلت می خواهد بپرس.

یحیی بن اکثم پرسید: اگر کسی در حال احرام قتل صید کرد چه باید بکند؟ حضرت جواد (ع) فرمود: آیا قاتل صید محل بوده یا محرم ؟ عالم بوده یا جاهل ؟ به عمد صید کرده یا خطا؟ محرم آزاد بوده یا بنده؟ صغیر بوده یا کبیر؟ اول قتل او بوده یا صیاد بوده و کارش صید بوده؟ آیا حیوانی را که کشته است صید تمام بوده یا بچه صید؟ آیا در این قتل پشیمان شده یا نه؟ آیا این عمل در شب بوده یا روز؟ احرام محرم برای عمره بوده یا احرام حج؟ یحیی دچار حیرت عجیبی شد. نمی دانست چگونه جواب گوید. سر به زیر انداخت و عرق خجالت بر سر و رویش نشست. درباریان به یکدیگر نگاه می کردند. مأمون نیز که سخت آشفته حال شده بود، در میان سکوتی  که بر مجلس حکم فرما بود، روی به بنی  عباس و اطرافیان کرد و گفت: - دیدید و ابوجعفر محمد بن علی الرضا را شناختید؟ سپس بحث را تغییر داد تا از حیرت حاضران بکاهد. باری، موقعیت امام جواد(ع) پس از این مناظرات بیشتر استوار شد. 

شهادت امام جواد(ع): امام جواد در ماه محرم سال 220 هجری به بغداد وارد شد. معتصم که عموی ام الفضل، زوجه حضرت جواد بود، با جعفر پسر مأمون و ام الفضل بر قتل آن حضرت همداستان شدند! علت این امر - همچنان که اشاره کردیم - این اندیشه شوم بود که مبادا خلافت از بنی عباس به علویان منتقل شود.

از این جهت، درصدد تحریک ام الفضل برآمدند و به وی گفتند تو دختر و برادرزاده خلیفه هستی و احترامت از هر جهت لازم است و شوهر تو محمد بن علی الجواد، مادر علی هادی فرزند خود را بر تو رجحان می نهد. این دو تن آن قدر وسوسه کردند تا ام الفضل - تحت تأثیر حسادت قرار گرفت و در باطن از شوهر بزرگوار جوانش آزرده خاطر شد و به تحریک و تلقین معتصم و جعفر برادرش، تسلیم گردید.

آنگاه این دو فرد جنایتکار، سمی کشنده در انگور وارد کردند و به خانه امام فرستاده تا سیاه روی دو جهان، ام الفضل، آنها را به شوهرش بخوراند. ام الفضل طبق انگور را در برابر امام جواد(ع) گذاشت و از انگورها تعریف و توصیف کرد و حضرت جواد(ع) را به خوردن انگور وادار و در این امر اصرار کرد.

امام جواد(ع) مقداری از آن انگور را تناول فرمود. چیزی نگذشت آثار سم را در وجود خود احساس فرمود و درد و رنج شدیدی بر آن حضرت عارض گشت. ام الفضل سیه کار با دیدن آن حالت دردناک در شوهر جوان، پشیمان و گریان شد؛ اما پشیمانی سودی نداشت. حضرت جواد(ع) فرمود: چرا گریه می کنی؟ اکنون که مرا کشتی گریه تو سودی ندارد. بدان که خداوند متعال در این چند روزه دنیا، تو را به دردی مبتلا کند و به روزگاری بیفتی که نتوانی از آن نجات بیابی. در مورد مسموم کردن حضرت جواد(ع) قول های دیگری هم نقل کرده اند.

موضع گیری جدید رهبر معظم انقلاب نسبت به سفر دکتر روحانی به نیویورک

حضرت آیت الله خامنه ای در سخنان چند روز اخیر تأکید کردند: ما از تحرک دیپلماسی دولت از جمله سفر نیویورک حمایت می کنیم؛ زیرا به دولت خدمتگزار اعتماد داریم و به آن خوشبین هستیم؛ اما برخی از آنچه که در سفر نیویورک پیش آمد، بجا نبود. چون ما دولت امریکا را غیرقابل اعتماد، خودبرتربین، غیرمنطقی و عهد شکن می دانیم.

رهبر انقلاب اسلامی افزودند: ما به مسئولین خودمان اعتماد داریم و از آنها می خواهیم با دقت و با ملاحظه همه جوانب، گام ها را محکم بردارند و منافع ملی را به فراموشی نسپارند.

حضرت آیت الله خامنه ای با تأکید بر استحکام ساخت درونی نظام اسلامی، خاطرنشان کردند: عناصر اصلی که از روز اول پیروزی انقلاب اسلامی، حافظ این انقلاب و ملت ایران و مایه پیشرفت بودند، توجه به آرمان های والای نظام اسلامی و توجه به عزت ملی بوده است؛ بنابراین وظیفه همه مسئولان و آحاد ملت، دفاع از عزت و هویت ملی است.

ایشان با اشاره به بدبینی و بی اعتمادی نظام اسلامی به آمریکا، دولت آمریکا را دولتی در پنجه صهیونیست ها خواندند و گفتند: دولت آمریکا در واقع در جهت منافع صهیونیست ها حرکت می کند و از همه دنیا باج می گیرد و به رژیم صهیونیستی باج می دهد.

رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه ملت ایران هیچگاه تهدید برای هیچ کشوری نیست اما استحکام نیروهای مسلح را مهمترین عامل برای حفظ امنیت نظام اسلامی می داند، افزودند: نیروهای مسلح اعم از ارتش، سپاه، بسیج و نیروی انتظامی باید حصار مستحکمی در مقابل توطئه های دشمنان باشند.

فرمانده کل قوا با اشاره به تهدیدهای مکرر و مشمئز کننده دشمنان ملت ایران تأکید کردند: همه کسانی که عادت به تهدید زبانی ایران کرده اند، بدانند، پاسخ ما به هرگونه شرارتی بر ضد ملت ایران، پاسخی جدی و سخت خواهد بود.

حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: ملت ایران، هم، سرسختی خود را در راه دفاع از آرمان ها و منافع خود نشان داده و هم، میل و رغبت خود به سلامت و صلح و همزیستی را زیرا این دو، در کنار یکدیگر هستند.

کلام آخر(پایانی بر پایان): گر چه با توجه به سخنان رهبر معظم انقلاب کشورما به تحرک دیپلماسی نیازمند است و این تلاش ها در عرصه بین الملل جای تقدیر و سپاس دارد، اما نباید فراموش کرد که آمریکا دراین سی و چند ساله در آزمون های متفاوت در برابر ملت ایران مردود بوده است و اگر قرار باشد این آزمون نیز مانند گذشته نمره قبولی نداشته باشد، در واقع به نفع ملت و دولت ایران نیست که انرژی و وقت و اندیشه دولتمردان در حالی به این موضوع اختصاص یابد که دولت یازدهم در ابتدای راه است و به دلیل همین سفر آغازین با بسیاری از چالش ها در کشور روبرو می باشد که بایستی بتواند برای همه این چالش ها نیز راهکارهای اساسی تبیین کند و توجه به یک موضوع، در واقع عقب گردی به این چالش هاست که در بلند مدت نیز خودشان مشکلات جدیدی را به وجود می آورند. اگر به موقع درمان نشوند.

/934/703/ر