آیت الله مشکینی مجسمه تقوا بود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله مصباح یزدی رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) شب گذشته در دفتر حسینیه امام خمینی (ره) قم به ادامه سلسله مباحث درس اخلاق خود پرداخت و اظهار داشت: محبت مؤمنان نه تنها منافاتی با محبت الهی ندارند بلکه تکلیف است.
وی در توضیح این که باید چه کسانی را دوست بداریم به بیان روایتی پرداخت و گفت: حواریون از حضرت عیسی(ع) پرسیدند با چه کسانی معاشرت کنیم و ارتباط داشته باشیم؟ حضرت فرمود هر کسی که دیدنش شما را به یاد خدا بیندازد نه به یاد هوس ها و شیطان، وقتی با وی صحبت می کنید بر علم شما افزوده شود و اگر حرفی هم نزند با دیدن رفتارش به آخرت رغبت پیدا کنید و تشویق شوید که برای آخرت خود کاری کنید.
نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری با بیان این که بسیاری از علما و بزرگان ما چنین ویژگی هایی داشتند، ابراز داشت: مرحوم آیت الله مشکینی مجسمه تقوا بود؛ یادم نمی آید در طول 30 سالی که ایشان را می شناختم حرف لغو و بی فایده ای از ایشان شنیده باشم؛ حق شناسی، قدرشناسی و تواضع در ایشان موج می زد و انسان را به یاد خدا می انداخت.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم افزود: در جلسات سالیانه اعضای خبرگان با رهبری، مقام معظم رهبری به ایشان می فرمودند که حضار را موعظه کند؛ در جلسات درس اخلاق ایشان کمتر کسی بود که متأثر نشود حتی اگر کسی سنگ دل بود نیز تحت تأثیر قرار می گرفت؛ در زمستان نیز عبای نازک و ارزان قیمتی به می پوشید و هیچ گاه به فکر لباس فاخر و زینت نبود.
آیت الله مصباح یزدی دوستی با چنین افرادی را الهی دانست و گفت: گاهی ممکن است در این دوستی ها انگیزه های دیگری که جنبه شخصی و دنیوی دارد در فرد بوجود آید باید اینها را شناسایی و حذف کرد؛ خلوص نیت در اعمال اکسیری است که وقتی ارزش کار را به حدی بالا می برد که دیگر قابل محاسبه و مقایسه نیست.
وی خاطرنشان کرد: خداوند می فرماید من بهترین شریک هستم، اگر کسی کاری را برای من و دیگری انجام دهد من سهم خود را به شریکم واگذار می کنم؛ من نمی پذیریم جز آنچه را که خالص و فقط برای من باشد؛ اگر کسی اعمالش خالص شد مشکلات و موانعش نیز برطرف می شود.
اگر محبت به دیگری برای خدا باشد رفتارهای طرف مقابل تأثیری در ما نمی گذارد
استاد اخلاق حوزه علمیه قم با تأکید بر این که در همه محبت های ممدوح عنوان «فی الله» قید شده است، گفت: انسان برای این که بفهمد دیگری را برای خدا دوست دارد یا نه می تواند خود را آزمایش کند؛ اگر محبت برای خدا باشد رفتارهای طرف مقابل تأثیری در محبت ما نمی گذارد چه این که فرد با وفا باشد یا جفا کار؛ همچنین اگر انسان دیگران را برای خدا دوست بدارد طبیعتا کسانی را که به خدا نزدیک تر هستند را بیشتر دوست می دارد.
عضو جامعه مدرسین بیان داشت: این که انسان دیگری را به خاطر خدا دوست بدارد محبت دومی نیست، طبیعی است کسی که خدا را دوست دارد دوستانش را نیز دوست خواهد داشت؛ مثل این که ما عکس فردی را دوست داریم، محبت نسبت به عکس جدای از محبت به خود فرد نیست، این دو ناشی از یک محبت است.
نماینده مجلس خبرگان رهبری به توضیح روایاتی پیرامون دوستی با غیر خدا پرداخت و گفت: روایات فراوانی داریم که دوست داشتن مؤمن بالاترین عبادت ها است؛ در روایت دیگری دارد دو مؤمن وقتی به یکدیگر می رسند محبوب ترین آنها نزد خدا کسی است که آن دیگری را بیشتر دوست دارد.
محبت به فقرا مورد تأکید خداوند است
آیت الله مصباح یزدی به روایاتی در زمینه دوستی با فقرا اشاره و تصریح کرد: پیامبر(ص) می فرماید خداوند به من امر فرموده مؤمن فقیر را دوست بدارم؛ در جای دیگر خطاب به امیرالمؤمنین(ع) می فرماید خدا محبت فقرا را به تو موهبت فرموده است، تو آنها را به عنوان برادر پسندیدی و آنها نیز تو را به عنوان امام پسندیدند؛ در حدیث معراج خداوند می فرماید محبت من محبت فقرا است، به فقرا نزدیک شو و بیشتر با آنان معاشرت کن اما به اغنیا خیلی نزیک نشو.
وی در تشریح این که محبت فقرا چه خصوصیتی دارد و چرا مورد تأکید است، گفت: فقرا بیشتر شایسته محبت هستند چراکه ملاک محبوبیت این است که فرد به خدا نزدیک تر باشد؛ مال و ثروت آفات و موانعی است که ممکن است بسیاری از انسان ها را از خدا دور کند.
استاد اخلاق حوزه علمیه قم افزود: ثروتمند بودن اقتضای این را دارد که فرد از خدا غافل و مبتلا به غرور شود قرآن می فرماید«کَلاَّ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى» انسان همین که احساس بی نیازی کرد اقتضای آن را دارد که طغیان و سرکشی کند و در مقابل حق تسلیم نمی شود؛ البته این علت تامه نیست و استثناء هم دارد.
عضو جامعه مدرسین گفت: از سوی دیگر محبتی که نسبت به فقرا داریم آفاتش کمتر از محبت اغنیا است؛ در دوستی کسانی که امتیازات و پُست و مقامی دارند انگیزه های دیگری نیز باعث می شود محبت ما خالص و برای خدا نباشد؛ به ذهن انسان می رسد که در رفاقت با او در هنگام نیاز می تواند کمک بگیرد و این دوستی به انگیزه های نفسانی و دنیوی منتهی می شود.
نماینده مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: در دنیا معمولا فقرا به جایی نمی رسند بنابراین دوستی با آنان چنین آفاتی ندارد؛ طبیعی است در انتخاب میان دو میوه انسان به سراغ میوه ای می رود که آفت کمتری دارد./928/201/ع