روحانیت حاملان معنویت در جبهه‌ها
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، شهادت یکی از مفاهیم و ارزشهای متعالی است که مومنان راستین و مجاهدان راه خدا با نیل به آن، به مقام رفیع روحانی و لقاءالهی دست مییابند؛ شهادت طلبی و جانفشانی در راه خدا، نشان رشد و بالندگی، معرفت و بصیرت انسانهای عاشق پیشهای است که با شیدایی حق، از هر امر پلیدی بیزار و گریزانند.
جنگ تحمیلی و کارکردهای روحانیت شیعه
تاریخ هشت ساله دفاع مشروع مردم ایران برگ زرین دیگر از سلسله نقش آفرینیهای این امت دلیر در حفظ و اعتلای نظام مقدس اسلامی و حراست از ساحت عزت و شرف این مرز و بوم است؛ اگر چه در حماسه هشت ساله دفاع مقدس همه مردم ایران، از زن و مرد، پیر و جوان سهیماند، ولی در این میان روحانیت شیعه نقش اصلی و فعالی دارند؛ توضیح آنکه روحانیت شیعه که رهبری نظری و عملی انقلاب اسلامی را بر عهده داشت.
بعد از شکل گیری انقلاب اسلامی و با آغاز تجاوز رژیم بعث در تمامی عرصههای دفاع مقدس حضوری فعال و کارکردی بی بدیل داشته است که این کارکرد در دو بعد کلی «رزمی» و «تبلیغی» قابل بررسی است.
نویسنده این مقاله با عنایت به این مهم و با اعتقاد به این که نقش و کارکرد روحانیت در هشت سال دفاع مقدس باید بیشتر برای جامعه تبیین شود، موضوع«جنگ تحمیلی و کارکردهای روحانیت شیعه» را در ضمن این مقاله به بحث و بررسی گذاشته است.
در این راستا میتوان به نقشهای متعدد و گوناگونی که توسط این طیف از اجتماع در صحنه جنگ ایفا میشد، نظیر«حضور در لباس رزم»، «فرماندهی خرد و کلان عملیاتهای جنگی»، «تزریق روح امید، نشاط و معنویت در میان رزمندگان از طریق برگزاری برنامههایی نظیر نماز جماعت و زیارت عاشورا و غیره»، «بصیرت افزایی در میان بدنه اجتماع و جامعه رزمندگان»و«تبلیغ علمی و عملی آموزههای دینی نظیر شهادت، جانبازی و ایثار» و مواردی از این قبیل اشاره کرد.
جنگ هشتساله، ترجمان اقتدار و عزت
(تاکید بر عنصر روحانیت)
تاریخ از آن جهت اهمیت دارد که آئینهای است که از عملکرد و فعالیت گذشتگان برای نسل آینده، همین امر باعث میشود تا آیندگان همواره ارزیابی و قضاوتهایی را متناسب با آنچه از تاریخ دریافت میکنند، درباره گذشتگان داشته باشند. پس«رعایت اصول امانتداری»، «ثبت دقیق وقایع تاریخی»و «دخالت ندادن حب و بغض در جمع آوری و روایت دادههای تاریخی» از جمله رسالتها و بایدهای اخلاقی و عملی است که ضروریست مورخین مدنظر داشته باشند.
تاریخ سیاسی اجتماعی ایران مملو از وقایع و حوادثی تلخ و شیرین است که مجموع آنها در شکلگیری هویت ایرانی دخیل بوده است؛ حوادثی که گاه مایه مباهات و افتخار بوده است و گاه مایه خجلت و سرافکندگی تاریخی.
اوج گرفتن و مطرح بودن ایران در برخی از برهههای تاریخی به عنوان یکی از قدرتمندترین کشورهای جهان و نزول از آن مرتبه سیاسی به کشوری که تا مرز استعمار رسمی پیش رفت، نشان و گواهی گویا از این فراز و نشیب هویتی است.
نگاهی کوتاه و مختصر به تاریخ جغرافیای ایران به روشنی مدعای فوق را تایید میکند، چرا که همواره و در هر جنگی که صورت میگرفت، ضرورتا بخشی از این سرزمین از این مملکت جدا میشد.
ایران در سالهای ابتدایی انقلاب و هنگامی که خلاء قدرت در منطقه احساس میشد، از طرف یکی از همسایگان خود یعنی رژیم بعثی عراق که از حمایت و پشتیبانی غرب برخوردار بود، مورد حمله قرار گرفت.
این جنگ در حالی پایان یافت که اولا هشت سال به طول انجامیده بود و ثانیا خواست و ارده قدرتهای بزرگ، پیروزی و یا حداقل تضعیف ایران بود که خوشبختانه هیچکدام از این موارد تحقق نیافت.
پاسخ به چرایی و چگونگی این امر موجب شد تا«پدیده جنگ تحمیلی» در صدر مطالعات بسیاری از اندیشمندان و پژوهشگران قرار گیرد.
نوشتار حاضر بر آن است تا به این سؤال بپردازد که اساسا چگونه میتوان از«عزت و اقتدار» را به عنوان کالاهایی یاد کرد که ارمغان و ره‌آورد جنگ تحمیلی هستند؟ پاسخ آن نیز به این صورت است که روحانیت به عنوان حاملان اصلی مفاهیم دینی، نقش بالایی در این رابطه داشتند.
اینان با پذیرش نقشهای متعدد و گوناگونی نظیر«تبلیغ»،«رزم»،«پشتیبانی» و غیره در عرصههای مختلف جهه و جنگ ورود پیدا میکردند و با دمیدن روح معنویت، که برآمده از تعالیم اسلامی و الهی است، ظریفتهای درونی تعالیم اسلامی را در همسو کردن مردم با اهداف و آرمانهای الهی عملیاتی میکردند./978/ت303/ف
منبع: چکیده مقالات