مهدویت و اعتقاد به ظهور از اشتراکات شیعه و سنی است
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، حجت الاسلام گودرزی از پژوهشگران پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی در گفت‌وگویی با اشاره به این‌که مهدویت از اشتراکات شیعه و سنی است، گفت: مهدویت و اعتقاد به ظهور حضرت مهدی علیه السلام و ضرورت تشکیل حکومت جهانی و عدالت گستر ایشان از مشترکات شیعه و سنی است و بسیاری از روایات مهدویت مورد قبول هر دو مذهب است. اما در این میان اختلافاتی نیز وجود دارد که اساسی ترین آن در مورد وجود حضرت مهدی (ع) است.
وی ادامه داد: اکثر اهل سنت معتقدند که آن حضرت هنوز به دنیا نیامده است و در آینده متولد خواهد شد. اما شیعیان با توجه به روایات و اسناد تاریخی، معتقدند که ایشان در سال 255ه-ق متولد شده و هم اکنون وجود دارند و تا زمان ظهور شان در غیبت کبری به سر می برند.
حجت الاسلام گوردزی در پاسخ به این سوال که لزوم پرداختن به مباحث مهدویت و بیان کردن نقاط اشتراک و اختلاف چیست؟ و این مسأله چگونه می تواند در وحدت مسلمانان موثر باشد؛ اظهار داشت: امروزه به رغم اشتراکات متعدد میان دو مذهب و ضرورت وحدت مسلمین فرقه ای ساختگی به نام وهابیت سعی در تفرقه افکنی و ایجاد اتهامات واهی و مخدوش کردن چهره ی شیعه اثناعشری و اختلاف میان اهل سنت و شیعه دارد. از این رو در سالهای اخیر کتابهای زیادی در مورد مسایل اختلافی با رویکرد تهمت و افترا و طرح مسایل ضعیف و مطرود از نگاه شیعه، از ناحیه ی آنها به چاپ رسیده است.
وی ادامه داد: یکی از آنها کتاب «متی یشرق نورک ایها المنتظر» تألیف عثمان بن محمد الخمیس که ترجمه فارسی آن با نام «عجیب ترین دروغ تاریخ» است. وی با هدف قرار دادن این اختلاف سعی در مخدوش نشان دادن آن در روایات و کتب شیعیان دارد.
این پژوهشگر حوزوه مطالعات مهدوی اضافه کرد: نویسنده کتاب تلاش فراوانی انجام داده است تا اعتقاد به مهدویت را امری موهوم و خیالی جلوه دهد. وی در این جهت به گزینش و برش برخی روایات دست زده است و تصویری کاریکاتوری از این اعتقاد برای مخاطب بوجود آورده است.
وی در پاسخ به این پرسش که عثمان بن محمد الخمیس چگونه در کتابی که اشاره کردید، روایات شیعیان و اهل سنت را تغییر داده است؛ اظهار داشت: وی جمله ای از یک روایت را در جایی ذکر می کند و جمله ای را که با خواست و نیت او در تضاد است نادیده می گیرد و از ذکر آن در جای دیگر خودداری می کند. و یا به روایاتی استناد می کند که راویانی مجهول دارد و در مذهب شیعه کمتر به این گونه روایات توجه می شود. ایشان حتی در برخی مواقع، وقایع تاریخی را به انتخاب و تفسیر خود به نحوی غیر واقعی جلوه داده است تا بتواند با صداقتی مثال زدنی! خواست خود را به مخاطبان برساند.
وی اضافه کرد: اما آنچه بیش از هر چیز دیگری در اثر او به چشم می خورد استفاده حداکثری از مطالبی است که درک و فهم آن نیاز به آگاهی بیش از سطح مردم و احیانا به تخصص در علوم خاص نیازمند است.
حجت الاسلام گوردزی در ادامه ابراز داشت: به عنوان مثال ایشان در قسمتی از کتاب خود گفتار زراره را هنگام احتضار دلیل حیرت شیعیان در تشخیص امام تفسیر می کند، در حالیکه از بیان کل ماجرا خودداری می کند. حتی در مقابل خیل روایات و اجماع علمای شیعی بر عدم تحریف قرآن، شیعیان را قائل به تحریف قرآن معرفی می کند.
وی در پایان افزود: چنین نویسندگانی باید همواره به خاطر داشته باشند که در یک بحث علمی باید به یک اصل پایبند بوده و آن مد نظر قرار دادن وجدان و عدم انکار حقیقت و عدم بررسی متعصبانه یک اعتقاد بزرگ و ریشه دار اسلامی است./907/102/ع
منبع: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی