اطاعت از رهبری عامل اتحاد جامعه اسلامی

به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، حجت الاسلام عیسی زاده، مدیر گروه فرهنگ نامه‌های قرآنی در یادداشتی به بررسی نقش رهبری در وحدت بخشی جامعه اسلامی پرداخته است.

یکی از عوامل بسیار مهم که در وحدت بخشی امت اسلامی، نقش اساسی دارد و مورد تأکید قرآن نیز قرار گرفته، اطاعت از انبیای الهی و رهبران و حاکمان دینی است «و اطیعوا الله و رسوله و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم».

حضرت علی(ع) نیز در مورد جایگاه رهبران دینی در اتحاد مسلمانان، فرموده است: «رهبر چونان ریسمان محکمی است که مهره‌ها را متحد ساخته و به هم پیوند می‌دهد و اگر این رشته بگسلد، مهره‌ها پراکنده و هر کدام به سویی خواهند افتاد و سپس هرگز جمع آوری نخواهند شد».

براساس توصیه قرآن، همه مسلمانان موظفند در صورت ایجاد هرگونه نزاع و تفرقه، به رسول گرامی اسلام(ص) رجوع نموده و مشکل خویش را به وسیله آن حضرت برطرف نمایند.

در اهمیت جایگاه رهبری، همین بس که دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامی وقتی دیدند ملت مسلمان ایران با اتحاد خویش در حول محوریت امام و رهبر دینی خویش حکومت فاسد و دست نشانده آنان را ساقط نموده و همه مسلمانان جهان را به اتحاد و یکپارچگی و مبارزه علیه استکبار دعوت کرده‌اند، توطئه‌های زیادی را برای ضربه زدن به آن محور اصلی و رکن اساسی حکومت دینی یعنی ولایت فقیه در دستور کار خویش قرار دادند تا شاید بتوانند با تضعیف این جایگاه مهم، جمهوری اسلامی را به شکست وا دارند، اما با توجه به عنایت خداوند و بیداری امت عزیز ایران و تدبیر کم نظیر امام راحل و مقام معظم رهبری، تا کنون توطئه‌های آنان در این زمینه خنثی گردیده و دشمنان نتوانسته‌اند بین امت و امام فاصله بیندازند، اما همگان بویژه خواص جامعه باید بدانند که دشمن بیکار ننشسته و برای هر گونه ضربه زدن به این ستون خیمه انقلاب، دست به هر کاری می‌زند. یکی از توطئه‌های جدید دشمنان در جنگ نرم، ایراد شبهات در مسئله ولایت فقیه است که با استفاده از ابزارهای پیشرفته رسانه‌ای در ذهن و فکر جوانان جامعه اسلامی وارد می‌کنند تا شاید بتوانند بین نسل جدید و رهبریت نظام فاصله‌اندازند.

در چنین وضعیتی، تحکیم و ارتقای بصیرت جامعه بویژه نسل جوان نسبت به جایگاه مهم ولایت فقیه درحکومت دینی و پاسخ مستدل به شبهات از رسالت‌های خطیر متصدیان فرهنگی آگاه و خواص جامعه است تا با بهره‌گیری از ابزار و امکانات پیشرفته و جذاب، نسبت به انجام وظایف خویش اقدام نمایند.

نر‌م‌خویی و سعه صدر حاکمان و رهبران دینی

یکی از عوامل بسیار مهمی که از دیدگاه قرآن می‌تواند سبب جذب و وحدت همه گروه‌ها، حول محور اسلام گردد، نرمخویی و پرهیز از هر گونه خشونت از سوی حاکمان و رهبران دینی می‌باشد. خداوند در تبیین سبب موفقیت پیامبر اکرم(ص) در جذب افراد و جلوگیری از هر گونه فراری شدن امت و فاصله گرفتن آنان از اطراف آن حضرت، می‌فرماید «فبما رحمة من‌الله لنت لهم ولوکنت فظا غلیظ القلب لانفضّوا من‌ حولک؛ پس ‌ای پیامبر به برکت رحمت الهی، با آنان نرم‌خو و (پرمهر) شدی، و اگر تند خو و سختدل بودی قطعاً از پیرامون تو پراکنده می‌شدند».

به راستی خلق و خوی الهی رسول خدا(ص) آنچنان دل‌های مردم را به هم نزدیک کرد و عامل وحدت بین مسلمین شد که با توجه به کینه‌های قومی قبل از اسلام که سبب جنگ‌ها و خونریزی‌های فراوانی می‌شد، حاضر شدند، آن دشمنی را کنار گذاشته و حول محور حضرت گرد هم آیند در حدی که با یکدیگر عقد اخوت بستند.

با بررسی عوامل پیروزی انقلاب اسلامی، نیز می‌توان یکی از عوامل مهم را پیروی امام راحل از این سنت و سیره نورانی جدشان رسول گرامی اسلام(ص) دانست، زیرا آن امام سفر کرده، در نرمخویی نسبت به همه گروه‌های مختلف ملت ایران و محبت به تمام فرقه‌های اسلامی سنگ تمام گذاشت، آنچنان که بسیاری از گروه‌های غیر شیعه حاضر شدند در هشت سال دفاع مقدس به ندای ایشان لبیک گفته و جان خود را در دفاع از اسلام و کشور شان فدا کنند.

بنابراین، اگر دشمنان در این عصر با تبلیغات گسترده خویش، به وسیله نسبت دادن خشونت به رهبران دینی و مکتب نجات بخش اهل‌بیت(ع)، می‌خواهند، بین نسل جدید و علمای دینی و حاکمان اسلامی فاصله بیندازند، بر همه مشعلداران هدایت و متصدیان فرهنگی ـ تربیتی جامعه که رسالت پیامبر اکرم(ص) و ائمه هدی(ع) را به دوش می‌کشند، لازم است تا با بهره گیری از سیره قرآنی پیامبر عظیم اسلام(ص) چهره رحمت، عطوفت و مهربانی اسلام ناب را به نمایش بگذارند و با پرهیز از هر گونه خشونت در برخورد با گروه‌های مختلف جامعه، زمینه جذب همه افراد به ویژه جوانان و نوجوانان را به سوی ارزش‌های الهی فراهم نموده و توطئه‌های دشمنان اسلام را در این بخش نیز خنثی نمایند.

10عوامل دیگر وحدت آفرین

در ادامه شایسته است به اختصار، برخی از عوامل دیگر که می‌تواند نقش مهمی در ریشه کن کردن تفرقه و ایجاد وحدت و همدلی در میان مؤمنان و مسلمانان را داشته باشد، اشاره گردد:

1) ایمان راستین به اسلام و تعالیم قرآن.

2) تأسی به سیره پیامبر اکرم(ص) و رواج فرهنگ اخوت اسلامی.

3) آگاهی کامل به دین، و دوری از جهل و برداشت‌های انحرافی.

4) دوری از هواهای نفسانی.

5) تمسک به اهل بیت(ع) و سیره عملی آنان.

6) دوی از ریاست طلبی و انگیزه‌های سیاسی.

7) اجتناب از توجه به امتیازات دنیوی (حسب، نسب، عصبیت‌‌های قومی و نژادی، تفاخر به مال و ثروت و...).

8) عدم تأثیرپذیری از دشمنان دین و القائات استعمارگران.

9) ایجاد نظام عادلانه اجتماعی و اقتصادی.

10) توجه به هدف مشترک همه مسلمانان ( توحید و اعتلاء کلمه الله).

11) صله رحم، تواصل و تراحم.

12) مقدم داشتن مصالح دین بر مصالح دنیوی.

13) شبهه‌زدایی و تشکیل نهادی علمی برای بررسی انواع اختلافات جوامع اسلامی (اعتقادی، مذهبی، فقهی، سیاسی، اجتماعی) و شناسایی موانع وحدت و عوامل تفرقه.

14) توجه به عواقب شوم تفرقه و سرنوشت فعلی مسلمانان.

(15توجه به عواقب اخروی نفاق و تفرقه./907/د102/ب6

منبع: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی