تأثیر مستقیم معنویت در زندگی دنیایی انسان از دیدگاه آیت‌الله جوادی آملی
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، بسیاری از علوم را می‌گویند مشترک بین دام و انسان است. آنچه را که در آزمایشگاه موش فراهم می‌شود، مشابه آن را برای انسانها تزریق می کنند، تجویز می کنند و مانند آن؛ البته بیماری‌های جدائی هم هست. اما می گویند بسیاری از بیماری‌ها بین دام و انسان مشترک است. آنچه را که آزمایشگاه موش جواب داد، همان را برای انسان پیاده می کنند. اما آیا همه مسئله این است؟ شما اگر موشی را با غذای حرام، با آب و دانه حرام تغذیه کردید و یک جوابی شنیدید، همان جواب برای انسان هم کافی است؛ یا انسان گذشته از این دستگاه حیوانی، چهره ملکوتی هم دارد. این غذای حرام به آن چهره ملکوتی‌اش آسیب می رساند، آن فضا را تیره و تار می کند. این حرف‌ها برای طب افسانه است، برای علوم حسی افیون است، برای کسانی که معرفت شناسی آنها در قلمرو حس و تجربه است اسطوره است و خرافه.
اما وحی می گوید: انسان یک صبغه ملکوتی دارد، دستگاه روح دارد، روح حلال و حرام برای او فرق می کند، زشت و زیبا برای او فرق می‌کند، نجس و پاک برای او فرق می کند، شراب و غیر شراب برای او فرق می کند. فرمودند: مال حرام در ژِن کاملا اثر دارد. وجود مبارک امام صادق(ع) فرمود: مال حرام در نوادگان ظهور می‌کند: اَلکَسبَ الحَرامْ یَبینُ فِی الذُّریّه. این حرف‌ها را شما به طب بدهید، می خندد؛ به یک جوانی که از متافیزیک و فراطبیعت بهره‌ای ندارد بدهید، می گوید افیون است و افسون است و اسطوره! حرام و حلال چه فرقی دارد، ربا و غیر ربا چه فرق دارد!
اما وحی آمده که بگوید: این اندیشه شما، چند روز قبل همان نان کنار سفره ربوی بود! اگرروح، جسمانیه الحدوث و روحانیه البقاء است، اوصاف روح هم به شرح ایضا. همین نان امروز، اندیشه 10 سال بعد می‌شود، همین غذای امروز تصمیم 10 سال بعد است. اگر کسی بخواهد اهل جزم صحیح باشد در بخش های علمی، باید غذای حلال و شیر حلال خورده باشد. اگر می‌خواهد در بخش‌های عملی اهل عزم راسخ باشد، باید شیر حلال خورده باشد. این شیر 20 سال قبل، 30 سال قبل در 30 سال بعد در عزم عملی و جزم علمی اثر دارد. این حرف‌ها حرف‌های مدرسه نیست، حرف‌های آزمایشگاه نیست، حرف‌های حس و تجربه نیست. به ما گفتند: چشم باز کن تا دیوار را ببینی، به ما گفتند از نامحرم چشم بپوش تا پشت دیوار را ببینی؛ این دو تا دید است!
نور معرفت، حاصل خالی بودن اندرون از طعام
گفتند دهان باز کن تا این غذا را بخوری؛ گفتند روزه بگیر، دهان ببند تا غذای دیگر به تو بدهند. این اشعار نمکینی که در اول افطار می‌خوانند، همین است؛ که چند روزی شما در نخوردن آزمایش کنید، تا ببینید چه‌ها گیرتان می آید! اگر چنانچه رؤیاهای خوب، خواب های خوب، ارتباط با ملکوت پیدا می شود، روی کنترل این اعضا و جوارح است. اگر کسی خواست پشت دیوار را ببیند، باید این چشمش را از گناه ببندد!
وجود مبارک امام باقر (ع) در منزل نشسته است، کسی آمد و دق الباب کرد. کنیز منزل رفت در را باز کند، او نگاه نامحرمانه کرد. گفت: آیا مولا منزل هست یا نه ؟ وجود مبارک امام باقر(ع) از اَندرون فرمود: اُدخُلْ لا اُمَّ لَک؛ ای کاش مادر نمی داشتی که تو را بزاید، بیا. این دستپاچه شد، به حضور امام آمد. عرض کرد: یَا ابنَ رسول الله! من عمداً این کار را کردم، ببینم شما علم غیب دارید یا نه. فرمود: اَزَعَمتْ اَنَّ هذَا الجُدرانْ یَحجُبُ بِینَ اَبصارِنَا. تو فکر کردی ما پشت دیوار را نمی بینیم، این دیوار ستبر نمی گذارد ما پشت دیوار را ببینیم! ما آنچه که خلق نشده می دانیم، اینکه الان خلق از دو قدمی دیوار ماست! فرمود: تو چشمت را پاک بکن تا چیز دیگر ببینی! این دهانت را پاک نگه بدار تا حرف دیگری از دهانت در بیاید، غذای دیگری را به تو تزریق کنند و مانند آن. بنابراین ،علم جسمانیه الحدوث است و روحانیه البقا. هرگز یک کسی که از کنار سفره حرام تربیت شده است، اهل جزم علمی خوب نخواهد شد، یک! اهل عزم عملی خوب نخواهد شد، دو؛ اِنَّ ذلِکَ مِنْ عَزمِ الاُمُور بهره یک چنین افراد نیست.
حسین بن علی بن ابیطالب اوّلین کاری که کرد، معرفت صحیح را تزریق کرد. به یک عده گفت: شما واقعا درک سخنان من مقدور شما نیست. یک عده‌ای دیگر باید بیایند، حرف‌های مرا درک کنند؛ برای اینکه بطون شما ازحرام پر شده است. این حرف حسین بن علی در کربلا، صرفا موعظه اخلاقی نیست!
ضرورت پاک کردن فضای دهانبرای عبور آیات نورانی قرآن کریم
وجود مبارک رسول گرامی(ص) به ما دستور داد: این دهانتان را تطهیر کنید. برای اینکه در موقع نماز با همین دهان از راه قرآن با خدا سخن می گوئید، با او با قرآن حرف می زنید: اِیّاکَ نَعبُدُ وَ اِیّاکَ نَستَعین قرآن است: طَهِّرُوا اَفواهَکُمْ فَاِنَّهَا طُرُقُ القُرآن. مبادا غذای حرام وارد دهان بشود، مبادا حرف بد از این دهان بیرون بیاید! نفرمود طَهِّرُوا اَسنانَکُم! فرمود: طَهِّرُوا اَفواهَکُم. دهان را پاک کنید، نه دندان را! دندان را باید پاک کرد، مسواک هم کرد، مستحب هم هست، ثواب هم دارد، وظیفه دینی ما هم هست. اما فرمود دهان را پاک کن؛ یعنی دندان پاک، زبان پاک، فضای کام پاک، لثه پاک، حلق پاک، از این دهان باید قرآن عبور کند. بیانات حضرت آیت الله جوادی آملی (دامت برکاته)در دیدار با اقشار مختلف مردم؛ حسینیه ارشاد آمل./907/د102/ح
منبع: کیهان