اخذ رشوه از مهم‌ترین مصادیق مال حرام است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام والمسلمین وفسی، مدیر مدرسه علمیه آیت الله ایروانی شامگاه دوشنبه هشتم تیرماه در دهه دوم ماه مبارک رمضان که در مسجد امام حسن عسکری(ع) برگزار شد با اشاره به ضرورت مواظبت از خوردن مال حرام گفت: مال حرام به سبب تاثیر شگرف منفی که در زندگی بشر دارد، یکی از مباحث مهم در فقه زندگی است، احکام بسیاری در منابع اسلامی برای تبیین این مهم وجود دارد؛ چرا که انسان باید در این حوزه بیشترین توجه و دقت را داشته باشد تا زندگی پاک و سالمی در دنیا ایجاد و مسیر کمال را به خوبی بپیماید.
وی در ادامه افزود: تحصیل مال، امری مطلوب است؛ زیرا مقتضی زندگی دنیوی و مادی آن است که انسان امکاناتی را برای آسایش خود فراهم آورد و به تأمین نیازهای مادی خود بپردازد، از این رو در آموزه‌های اسلامی تحصیل مال مشروع و طیب همانند جهاد در راه خدا دانسته شده است؛ زیرا پاسخ گویی به نیازهای مادی و جنبه های دنیوی، امری لازم و ضروری است و انسان ها در سایه اقتصاد سالم، می‌توانند بسترهای رشد و کمال خود را فراهم آورند.
این استاد اخلاق با اشاره به مصادیق مال حرام افزود: از مهم‌ترین مصادیق مال حرام می توان به رشوه اشاره کرد، کسانی که در مراکز قدرت و تصمیم گیری هستند، در معرض این نوع کسب حرام هستند؛ قاضیان، مسؤولان و کارگزاران حکومت با گرفتن رشوه ممکن است حق کسی را ضایع کرده و یا از حقوق بیت المال به جیب کسانی بریزند که اقدام به سوءاستفاده کرده اند.
حجت‌الاسلام والمسلمین وفسی با اشاره به اینکه از نظر اسلام اقتصاد بسیار اهمیت دارد افزود: زیرا نیازهای بدن و جسم انسانی از این راه تأمین می‌شود و پاکی و ناپاکی لقمه بر فکر و اندیشه و ایمان و باورهای قلبی او تاثیر مستقیمی به جا می‌گذارد؛ چنانکه امام‌حسین(ع) خاستگاه شقاوت مردم کوفه را لقمه‌های حرام می‌داند.
وی در ادامه افزود: در اسلام بر این نکته تأکید می‌شود که خوراکی انسان بایستی طیب و پاک باشد و لقمه خبیث نباید خورده شود؛ همچنین باید این لقمه از راه پاک و حلال به دست آید، از این رو دو عنوان طیب و حلال بودن شرط مهم و اساسی در خوراکی است.
حجت‌الاسلام والمسلمین وفسی در پایان با اشاره تأثیر حرام‌خواری در قبول نشدن عبادت انسان افزود: حرام خواری آثاری دارد که از جمله آنها عدم قبولی عباداتی چون نماز و روزه است؛ خداوند به صراحت بیان می‌کند که فقط عبادات متقین مورد قبول است پس کسی که حرام‌خواری می‌کند و بی‌تقوایی دارد، عبادتش هر‌چند زیاد و طولانی باشد هیچ تأثیری نخواهد داشت. /817/پ202/ح