خانه نشینی بزرگ ترین مصیبت زندگی امیرمؤمنان بود
وی تصریح کرد: ایشان زندگی خود را در سه مرحله چنین بیان کرده اند: «مرحله اول 13 تا 23 سالگی ایشان که پا به پای حضرت محمد(ص) با وجود همه شدائد، سختی و دشمنی های مشرکان مکه حضور داشتند، مرحله دوم 23 تا 33 سالگی ایشان پس از هجرت از مکه به مدینه است و جهاد در مدینه و مرحله سوم پس از رحلت نبی مکرم اسلام(ص)».
حجت الاسلام حسینی قمی با اشاره به سختی مرحله آخر تصریح کرد: چیزی حدود 70 روز از رحلت نبی مکرم اسلام(ص) و معرفی حضرت علی(ع) به عنوان جانشین ایشان در غدیر خم نگذشته بود که مصیبت بزرگ امیرمؤمنان حضرت علی(ع) شروع شد و ایشان را خانه نشین کرد.
کارشناس دینی رسانه ملی خاطرنشان کرد: امیرمؤمنان علی(ع) پس از این سه مرحله سختی و آن همه ظلم به مظلومه عالم حضرت زهرا(ع) در مقابل چشمانشان، در بستر شهادت با فرق شکافته می فرمایند من از خدا چیزی جز خوبی ندیدم.
وی افزود: این درحالی است که متأسفانه برخی از ما با کوچک ترین مصیبت یا شرایط سخت زندگی نماز یومیه را هم فراموش می کنیم.
سخنران حرم رضوی با تأکید بر این که فکر نکنید می توان از مرگ فرار کرد، وقتی اجل انسان فرامی رسد بهترین و متخصص ترین پزشکان هم جاهل می شوند، گفت: امیرمؤمنان امام علی(ع) در بستر شهادت خطاب به مردم می گفتند: «ای مردم اجل جان انسان را به سوی مرگ می برد، به زودی جنازه من را می بینید، بدنم آخرین نفسم را می کشد و آرام می گیرد، امیرمؤمنان دیگر ساکت می شود، چشم های من بسته، دست و پاهای من از کار افتاده و بدن آرام من شما را موعظه نمی کند؛ اما اگر کسی بخواهد عبرت بگیرد از بدن آرمیده من در بستر مرگ بیش از کلامم می تواند موعظه دریافت کند. بعدها علی را می شناسید، قدر علی را می دانید، وقتی جای خالی مرا دیدید و دیگران جای من نشستند، شما که قدر عدالت علی را نمی دانستید وقتی ظلم ببینید تازه می گویید علی که بود»./1308/پ202/ب5