مروری بر زندگی پر برکت فیض الاسلام

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، محمدرضا فیض اصفهانی، فرزند سید علی ­نقی فیض اصفهانی غروب امروز در برنامه ضیافت که از شبکه قرآن پخش شد، به بیان زندگینامه مرحوم پدرش پرداخت و خاطرنشان کرد: سید علی ­نقی فیض ­اصفهانی معروف به «فیض الاسلام» از عالمان و نویسندگان پر تلاش سده اخیر بود؛ او در سال 1283 شمسی در «سده»(خمینی ­شهر کنونی) اصفهان در خانه علم و تقوا و جهاد به دنیا آمد. طبق شجره نامه موجود، ایشان اربعینی بوده یعنی چهل پشت پدری اش به امام علی(ع) می­رسد که همه از عالمان و مجتهدان عصر خود بوده اند.

فیض اصفهانی افزود: فیض الاسلام از پنج سالگی تحصیل را آغاز کرد و در جوانی از محضر مراجع و بزرگان جهان تشیع بهره وافر برد؛ او صاحب اجازات اجتهاد و روایی ارزشمند از مراجع و محدثان عالی مقام گردید و در راستای تلاش و جهاد علمی خود، سه کتاب عظیم و مقدس: قرآن کریم، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه را ترجمه و شرح کرد.

وی درباره دوران تحصیلات و استادان مرحوم فیض الاسلام اظهار داشت: سید علی نقی جوان، با تلاش و جدیت فراوان، به ویژه در نجف اشرف دانش و معنویت را از محضر استادان بزرگی چون آیت ­الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ محمد کاظم شیرازی، شیخ علی اکبر نهاوندی و شیخ عباس قمی خوشه چینی کرد و در همان جا موفق به نگارش کتاب «الافاضات الغرویه فی الاصول الفقهیه» در دو جلد، شد.

فیض اصفهانی یادآور شد: از کارهای بزرگ علمی و فرهنگی وی چنین بر می­آید که در اغلب علوم دینی متبحر و صاحب نظر بوده و این حقیقت روشن از لابه لای آثار وی مشاهده می­شود.

فرزند آیت الله فیض الاسلام درباره اجازه گرفتن این عالم در اجتهاد تصریح کرد: آقا سید علی نقی در سال 1352 هجری قمری در حالی که حدود سی سال داشت، آن چنان مدارج علمی و معنوی را طی نمود که از مراجع بزرگ عالم تشیع آقا سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی و شیخ محمد کاظم شیرازی گواهی اجتهاد گرفت. او در سال 1355 قمری از شیخ علی اکبر نهاوندی در مشهد مقدس اجازه روایی دریافت نمود و همان اجازه را در سال بعد، در نجف اشرف به خاتم المحدثین شیخ عباس قمی نشان داد و از محضر ایشان نیز مفتخر به دریافت اجازه روایی گردید؛ او متن اجازات خود را در صفحات پایانی ترجمه و شرح نهج البلاغه، به چاپ رسانده است.

وی در ادامه به آثار و تألیفات آیت الله فیض الاسلام اشاره کرد و گفت: از آثار و نوشته ­های چاپ شده مرحوم فیض ­الاسلام می توان به ترجمه و خلاصه التفسیر قرآن عظیم، الثقلان فی تفسیر القرآن(تفسیر سوره مبارکه حمد)، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ترجمه و شرح صحیفه کامله سجادیه بنادر البحار، اشارات الرضویه، الافاضات الغرویه فی اصول الفقهیه در دو مجلد خاتون دو سرا سید تنا زینب الکبری، چراغ راه که در اثبات معراج پیامبر اسلام(ص) و رد شبهات مخالفان به نگارش درآمده است، اشاره کرد.

فیض اصفهانی افزود: رهبر گمشدگان از دیگر آثار ایشان بود که در اثبات رجعت و پاسخ مفصل و مستدل به شبهات شریعت سنگلجی است، مسأله رجعت، مقدمه ها و بیانیه های عالمانه و متعهدانه برخی از آثار این عالم به شمار می رود.

وی با بیان داستانی از زندگانی آیت الله فیض الاسلام خاطرنشان کرد: زمانی مرحوم فیض ­الاسلام مبتلا به زخم معده و زخم روده و اثنی عشر شد و از این بیماری ­ها بسیار رنج می­برد؛ حتی نزد دکترهای بسیار متخصص رفته بود و گفته بودند که ایشان باید سه عمل جراحی انجام دهد؛ یکی از دوستان مرحوم فیض ­الاسلام به او گفت که امکاناتی در لندن دارم و می ­خواهم شما را به آنجا بفرستم و عمل جراحی شما انجام شود؛ ایشان با توجه به رنجی که از این بیماری ­ها می­برد، این پیشنهاد را قبول کرد.

فرزند آیت ­الله فیض ­الاسلام افزود: روزی که قرار بود برای گرفتن ویزا و بلیط برود، شناسنامه خودشان، همسرشان و فرزندان را هم برداشت و به دوستش گفت شما که قرار است برای رفتن بنده به لندن ویزا بگیری، برای رفتن به عراق بلیط تهیه کن که دکتر اصلی من نجف است؛ سال 1342 بود که همه خانواده با هم به نجف رفتیم؛ در نجف اشرف بین علما جلساتی برقرار می­شد و خاطرات گذشته را زنده می­کردند؛ در یکی از جلسات یکی از علما از پدرم پرسید که آقای فیض الاسلام چرا شما به خود می­پیچید؟ که پدرم گفت فلان بیماری را دارم؛ آن عالم به مرحوم فیض ­الاسلام گفت که از یکی علما شنیده ­ام که اگر کسی حاجتی داشته باشد و خداوند متعال را سه بار به حضرت زینب کبری(س) قسم دهد، حاجت او برآورده خواهد شد و شما که اینقدر با مولا نزدیک هستید، چرا این کار را نکرده­اید؟

فیض اصفهانی اظهار داشت: پس از خروج از این جلسه، به حرم حضرت علی(ع) رفت و این قسم را بر زبان جاری و نذر کرد که اگر از این بیماری بهبود پیدا کردم، یک کتابی در احوالات حضرت زینب(س) می­نویسم؛ دو الی سه روز از این قضیه گذشت و آثاری از این بیماری وجود نداشت و همه تعجب کردیم؛ وقتی به ایران آمدیم، ایشان نزد پزشکی رفت و علت برطرف شدن درد را جویا شد و پس از انجام دو بار رادیولوژی، متوجه شدیم که اثری از آثار این بیماری مضمن چند ساله در بدن ایشان نیست و بیماری برطرف شده است؛ سپس اقدام به نوشتن کتابی با عنوان «خاتون دو سرا» درباره احوالات حضرت زینب کبری(س) کرد.

وی گفت: مرحوم فیض ­الاسلام برای بچه­های خود اسم، لقب و کنیه انتخاب می­کرد؛ روزی در بین راه می­گفت که محمد، لقب تو چیست، گفتم امین ­الاسلام؛ گفت در زندگی خیانت نکنی، که این آویزه گوش من شد و تا به حال این وصیت را حفظ کرده­ام.

فرزند آیت ­الله فیض ­الاسلام درباره نوشتن کتابی درباره خاطرات این عالم تصریح کرد: کتابی را تحت عنوان «فیض ­الاسلام کیست» که شامل حالات ایشان و خاطراتی بوده و از ایشان به یادگار مانده، در حال نوشتن است.

فیض اصفهانی در پایان گفت: در زمان ­های قدیم شخصی به نام حجیر بود که او را کشتند و مرحوم فیض ­الاسلام را به شهربانی بردند و سؤالاتی را از ایشان درباره کشته شدن حجیر پرسیده بودند و می­خواستند نظر مرحوم فیض ­الاسلام را در این باره جویا شوند، ایشان گفته بود که به من ربطی ندارد که چه کسی حجیر را کشته است و اگر کار بدی کرده بوده که او را کشتند، کشتن او کار خوبی بوده و اگر کار خوبی کرده و او را کشتند، اشتباه کرده­اند.

این عالم بالاخره در 24 اردیبهشت سال 1364 شمسی روح متعبد و ولایی این رادمرد میدان علم و عمل به سوی معبود پرواز کرد و انبوهی از دوستان و علاقه مندان را در سوگ خود نشاند./822/پ202/ف